Ὁλοταχῶς πρός τήν ἀποκτήνωση τοῦ λαοῦ!

Ὁλοταχῶς πρός τήν ἀποκτήνωση τοῦ λαοῦ!

Ὁ Γερμανός φιλόσοφος Λουδοβίκος Φόϊερμπαχ (1804-1872), ἕνας ἐκ τῶν θεμελιωτῶν τῆς ἀθεΐας, ὑποστήριξε στόν 19ο αἰῶνα, ὅτι ἡ θρησκεία ἀποτελεῖ φαντασίωση τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος προβάλλει τό Θεό καί τίς ἀξίες πού σχετίζονται μέ Αὐτόν λόγῳ τῶν ἐπιθυμιῶν, τίς ὁποῖες στόν κόσμο αὐτό, στή ζωή αὐτή, δέν μπορεῖ νά τίς ἱκανοποιεῖ. Ἔτσι, κατά τόν Φόϊερμπαχ, καταφεύγει σέ ἕνα φανταστικό κόσμο, στόν ὁποῖο μποροῦν νά βροῦν ἐκπλήρωση οἱ ἐπιθυμίες του, μέ ἀποτέλεσμα ὡστόσο τήν ἀλλοίωση ὅλης τῆς ζωῆς του καί τήν ἀλλοτρίωση τοῦ ἑαυτοῦ του. Ὁ φανταστικός κόσμος γίνεται γι’ αὐτόν πραγματικός καί ὁ πραγματικός κόσμος τῆς ζωῆς ἀπαξιώνεται.

Σίγουρα, ὡς πρός τίς διάφορες θρησκεῖες πού ὑπάρχουν στόν κόσμο εἶχε δίκαιο ὁ Γερμανός φιλόσοφος καί ἐν μέρει καί ὡς πρός τόν δυτικοῦ τύπου χριστιανισμό, διότι, τόσο στόν Παπισμό ὅσο καί στόν Προτεσταντισμό, ὁ Θεός, μέ τίς ἰδιότητες πού Τόν διακρίνουν, εἶναι ὄντως ἕνα δημιούργημα, ἔστω μέ τίς τελειώτατες προδιαγραφές, τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ. Προβάλλεται ἕνας Θεός κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν τῆς ἀρρωστημένης ἀνθρώπινης ψυχολογίας. Ἀλλά ἀκόμα καί αὐτή ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ δέν ἀναιρεῖ τό γεγονός τῆς δημιουργίας ὅλης τῆς κοσμικῆς πραγματικότητας καί τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, τό γεγονός τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ὅλου τοῦ σωτηρίου ἔργου Του μέχρι καί τό θάνατο, τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή Του, τό γεγονός τῆς ἵδρυσης τῆς Ἐκκλησίας τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί ἄλλα πολλά γεγονότα πού χαρακτηρίζουν τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας μέσα στήν Ἱστορία.

Μέ βάση τίς παραπάνω κεντρικές θέσεις τοῦ Φόϊερμπαχ θά μποροῦσε νά συμπεράνει κανείς, ὅτι κατ’ ἐξοχήν ἡ ἀθεΐα εἶναι ἐκείνη πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά στερεώνεται γερά στή πραγματικότητα τῆς ζωῆς. Τό ἀντίθετο ὅμως συμβαίνει. Ἐκεῖνοι πού εἶναι χωρίς Θεό, ἐνστερνίζονται κατ’ ἐξοχήν μιά φανταστική πραγματικότητα, ἐπειδή ἁπλούστατα ἡ ζωή χωρίς Θεό δέν ἀντέχεται, ὅπως ὑπογραμμίζει πολύ χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Χωρίς Θεό, οἱ ἄνθρωποι ὅλο καί περισσότερο χάνουν τή λογική τους, ἀποκτηνώνονται καί μάλιστα φαντάζονται καί προβάλλουν στή συνέχεια αὐτή τήν ἀποκτήνωση ὡς φυσική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀρνούμενοι ἀκόμα καί τήν ψυχή, οἱ πεπεισμένοι ἄθεοι μετατρέπονται σέ καθαρά κρεάτινες ὑπάρξεις καί ζοῦνε μόνο γιά τή ἱκανοποίηση τῆς σάρκας τους. Ἐξ’ αἰτίας τῆς ἰδεολογικά βαμμένης θεώρησης τῆς ζωῆς ἐκ μέρους τους, δέν εἶναι πλέον σέ θέση νά ἀντιλαμβάνονται ἀκόμα καί τό πλέον προφανές. Γι’ αὐτό τό διαστρέφουν καί προβάλλουν τή διαστροφή ὡς ὑγεία καί ἰδανική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἐδῶ μιά ἐκ τῶν βασικῶν ἐκφραστῶν τῆς ἰδεολογίας τῶν φύλων, ἡ πολυβραβευμένη Judith Butler, ἡ ὁποία τό 1990 στό βιβλίο της «Gender Trouble – Feminism and the Subversion of Identity - Ἀναταραχή φύλου. Ὁ φεμινισμός καί ἡ ἀνατροπή τῆς ταυτότητας» φθάνει στό σημεῖο νά ἐκστομίσει, ὅτι τό βιολογικό φῦλο εἶναι φαντασίωση, ὅτι εἶναι κάτι πού τό πιστεύουμε μόνο, ἐπειδή μᾶς τό λένε τόσο συχνά. Τό κάνει, παρ’ ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι διαπιστώνουν τήν πραγματικότητα τῶν φύλων λόγῳ τῶν συγκεκριμένων χαρακτηριστικῶν τους. Φθάνει στό σημεῖο αὐτό, προκειμένου νά δικαιώσει σέ ἀπόλυτο βαθμό τήν ἀνθρώπινη ἐπιθυμία καί θέληση, ὅσο ἀρρωστημένες καί νά εἶναι. Ἰδεολογικά, ἐνδύει αὐτή τή δικαίωση τοῦ ἀρρωστημένου «θέλω» τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν μανδύα τοῦ ἐλεύθερου αὐτοπροσδιορισμοῦ. Ἐπειδή ὅμως τό φῦλο, ὅπως εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό, δέν ἐμπίπτει στόν αὐτοπροσδιορισμό τοῦ ἀνθρώπου, μιλάει γιά δικτατορία τῆς φύσης, ἀπό τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ καί πρέπει νά ἀπαλλαγεῖ μέ τό λεγόμενο κοινωνικό φῦλο, τό φῦλο τῆς ἐπιλογῆς του καί γι’ αὐτό τό μόνο πραγματικό φῦλο τοῦ ἀνθρώπου. Καλεῖται μέ ἄλλα λόγια, νά διαστρέψει τήν πραγματικότητα τοῦ φύλου πού δίνει ὁ Θεός καί Δημιουργός ὅλης τῆς κτίσης στόν κάθε ἄνθρωπο γιά τήν ὅσο τό δυνατόν πιό ἀποτελεσματική καλλιέργεια καί ὁλοκλήρωσή του. Μόνο ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, σύμφωνα μέ τήν Μπάτλερ, φθάνει σέ μιά ὁλοκληρωμένη ἐλευθερία πέρα ἀπό τή σκλαβιά τῆς φύσης καί προσμετρᾶται σέ μιά ἀνώτερη ἀνθρωπότητα, ἀφοῦ στήν κατάσταση αὐτή ὑπερβαίνει τά φανταστικά βιολογικά δεδομένα τῶν δύο φύλων καί μεταβαίνει στήν ὄντως πραγματικότητα τῶν πολλῶν φύλων, ἀντίστοιχων σέ ἀριθμό τῶν σεξουαλικῶν ἐπιλογῶν τῶν ἀνθρώπων (π.χ. ὁμοφυλικός, λεσβία, ἀμφιφυλικός, διαφυλικός, μεσοφυλικός, οὐδέτερος ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο σεξουαλικά).

Γιά νά θεωρεῖται ἡ ποικιλία αὐτῶν τῶν ἐπιλογῶν ὡς κάτι τό ἀπόλυτα φυσιολογικό καί μάλιστα δικαιολογημένο μέσα στό πλαίσιο τῆς αὐτοπραγμάτωσης τοῦ ἀνθρώπου, οἱ σεξουαλικές ἐπιλογές καμουφλάρονται μέ τόν ὅρο «σεξουαλικός προσανατολισμός». Τί τό πιό φυσιολογικό γιά τόν ἄνθρωπο νά προσανατολίζεται; Ἀποσιωπᾶται ὡστόσο τό αὐτονόητο, ὅτι ἡ Ἀνατολή ἔχει συγκεκριμένα δεδομένα, ὅτι ὁρίζεται μέ σαφήνεια καί εἶναι ἐκεῖ πού ἀνατέλλει ὁ ἥλιος, ὅπως ἐπεσήμανε σέ πρόσφατο ἄρθρο του ὁ π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης σχετικά μέ τήν ἀνάγκη προσανατολισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου στόν Ἕνα καί μόνο Ἀληθινό Θεό¹. Αὐτό προφανῶς βρίσκει ἐφαρμογή καί στό λεγόμενο σεξουαλικό προσανατολισμό. Καί ἐκεῖ ὑπάρχουν συγκεκριμένα δεδομένα, ὑπάρχει τό βιολογικό φῦλο, ὑπάρχει ἡ πολύ συγκεκριμένη λειτουργία τῆς σεξουαλικότητας τοῦ ἀνθρώπου πού ἔχει νά κάνει μέ τή φυσιολογία τοῦ ἀνθρώπινου σώματος. Καί μέ βάση αὐτά τά δεδομένα μόνο μία «Ἀνατολή» μπορεῖ νά ὑπάρχει, ἐκείνη τοῦ ἀντίθετου φύλου. Ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐκδοχή πρέπει ἑπομένως νά ὀνομάζεται, ὄχι προσανατολισμός, ἀλλά ἀποπροσανατολισμός.

Ἐάν ἡ σημερινή κοινωνία εἶχε νά ἀντιμετωπίσει μόνο τήν κ. Μπάτλερ καί τούς ὁμοίους της, οἱ ὁποῖοι ἐξ’ αἰτίας τῶν ἐξτρεμιστικῶν σεξουαλικῶν προτιμήσεων –ἡ συγκεκριμένη συγγραφέας δηλώνει ὅτι εἶναι λεσβία– προσπαθοῦν νά δικαιολογήσουν καί νά διαφημίσουν μέ τίς θέσεις αὐτές τή δική τους διαστροφή ὡς ὑγεία, τά πράγματα θά ἦταν κατανοητά καί σχετικά ἁπλᾶ, ἐπειδή πρόκειται μόλις γιά τό 2% τοῦ πληθυσμοῦ. Ἐντελῶς ἀκατανόητοι ὅμως καί γι’ αὐτό ἀπόλυτα διεφθαρμένοι μοιάζουν οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι, μέ τούς νόμους πού ψηφίζουν καί μέ τήν πλύση ἐγκεφάλου πού ἀσκοῦν μέσῳ τῶν ΜΜΕ στόν ταλαίπωρο πληθυσμό αὐτῆς τῆς χώρας, λένε σέ αὐτούς τούς σεξουαλικά ἀποπροσανατολισμένους ἀνθρώπους, ὅτι βαδίζουν καλά, ὅτι εἶναι ἀπόλυτα ὑγειεῖς. Μέ τό νόμο 4356/24.12.2015 οἱ Πατέρες καί Μητέρες τοῦ Ἔθνους (ὅλα τα κόμματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου ἐκτός ἀπό τό ΚΚΕ) φρόντισαν νά ἐπεκτείνουν τό Σύμφωνο Συμβίωσης σέ ἀνθρώπους ὅλων τῶν δυνατῶν ἀποχρώσεων τῶν σεξουαλικῶν προτιμήσεων, ἐξισώνοντας τίς σχέσεις αὐτές ἀπόλυτα (ἐκτός ἀπό τό δικαίωμα υἱοθεσίας) μέ τή σχέση τῶν συζύγων στό γάμο. Ὅπως, λοιπόν, ἡ σχέση τῶν συζύγων στό γάμο πού προκύπτει μέ φυσικό τρόπο ἀπό τόν σεξουαλικό προσανατολισμό καί τόν ἔρωτα δύο ἀνθρώπων ἀποτελεῖ ὡς κοιτίδα τῆς οἰκογένειας γιά τήν κοινωνία μας κάτι πολύτιμο καί πρέπει γιά τό λόγο αὐτό νά προστατεύεται ἰδιαίτερα ἀπό τό κράτος (Ἄρθρο 21, παρ. 1 τοῦ Συντάγματος), ἔτσι καί οἱ σχέσεις ἐκεῖνες πού προκύπτουν ὡς ἀφύσικες ἀπό τόν σεξουαλικό ἀποπροσανατολισμό γιά τή μεγάλη πλειοψηφία τῶν πολιτικῶν μας, θεωροῦνται τό ἴδιο πολύτιμες γιά τήν κοινωνία μας καί πρέπει ἑπομένως καί αὐτές νά προστατεύονται ἰδιαίτερα ἀπό τό κράτος.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν πολιτικῶν μας καί οἱ ὅμοιοί τους, πού διαμορφώνουν τήν κοινή γνώμη, ἀφήνουν ἀνθρώπους χαμένους (πολλοί ἀπό τούς ὁμοφυλόφιλους δέν διαφημίζουν τίς σεξουαλικές προτιμήσεις τους), ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀπολέσει τόν προσανατολισμό τους, νά περιπλανῶνται, καί τό ὀνομάζουν σεβασμό καί ἀγάπη. Ἀντίθετα, ἐάν κάποιος τολμήσει νά δείξει τό αὐτονόητο, τό φυσιολογικό, ἀμέσως ἡ πράξη του στιγματίζεται ὡς πράξη μίσους. Ἰδιαίτερα ἐνδεικτική στή συνάφεια αὐτή εἶναι μιά πρόσφατη εἴδηση πού μᾶς ἦρθε ἀπό τήν Ἱσπανία. Τόν Φεβρουάριο, στή Βόρεια Ἱσπανία καί στή χώρα τῶν Βάσκων, μιά Ἱσπανική ΜΚΟ γέμισε στάσεις λεωφορείων καί λεωφορεῖα μέ ἀφίσες πού παρουσίασαν ζωγραφισμένα γυμνά ἀγόρια μέ γυναικεῖο σεξουαλικό ὄργανο καί ἀντίστοιχα κορίτσια μέ ἀνδρικό σεξουαλικό ὄργανο καί ἔφεραν τή λεζάντα «Ὑπάρχουν κορίτσια μέ πέος καί ἀγόρια μέ αἰδοῖο. Τόσο ἁπλό». Στήν ἄκρως προκλητική αὐτή ἐνέργεια, ἡ ὁποία παρουσιάστηκε πολύ θετικά ἀπό τά ΜΜΕ, ἀντέδρασε ἡ Ἱσπανική ΜΚΟ “Hazte Oir” μέ τό νά κυκλοφορήσει ἕνα λεωφορεῖο στό ὁποῖο καί στίς δύο πλευρές ἀπεικονίστηκαν σέ χαριτωμένα σκίτσα, χω­ρίς καμία προκλητικότητα, ἕνα κορίτσι καί ἕνα ἀγόρι καί ἀνάμεσά τους τό κείμενο «Τά ἀγόρια ἔχουν πέος. Τά κορίτσια ἔχουν κόλπο. Μήν ἀφήνετε νά σᾶς κοροϊδεύουν». Τό λεωφορεῖο αὐτό, ταὐτόχρονα, προέβαλε ἕνα ἐνημερωτικό φυλλάδιο, τό ὁποῖο μοίραζε ἡ Hazte Oir προκειμένου νά ἐνημερώσει τούς γονεῖς γιά τήν ἰδεολογία τῶν φύλων, ἡ ὁποία προωθεῖται στά περισσότερα δημόσια σχολεῖα τῆς χώρας. Ἀμέσως χαρακτηρίστηκε ὡς «Λεωφορεῖο μίσους» καί τό μήνυμα τῆς Hazte Oir ὡς «λόγος μίσους», μέ ἀποτέλεσμα νά εἰσπράττουν οἱ ὑπεύθυνοι τῆς ἐκστρατείας ἕνα ἀπίστευτο μπαράζ μίσους, μέχρι καί ἀπειλές ἐναντίον τῆς ζωῆς τους. Μέ ψήφισμα τοῦ δήμου τῆς Μαδρίτης καί χωρίς δικαστική ἀπόφαση κατασχέθηκε καί ἀκινητοποιήθηκε τό λεωφορεῖο ἀπό τήν ἀστυνομία. Τελικά, ὁ δικαστής πού ἀνέλαβε τήν ὑπόθεση ἔδωσε ἐντολή νά κρατηθεῖ τό λεωφορεῖο μέχρι νά ἀλλάξει τά μηνύματά του. Τό κατηγορητήριο, ὅμως, πού ἐκδόθηκε, δέν μιλάει γιά «λόγο μίσους», ὅπως τό ζήτησε ὁ εἰσαγγελέας, ἀλλά γιά λόγο «ὑποτιμητικό». Χωρίς τό λεωφορεῖο πιά, ἡ Hazte Oir κυκλοφορεῖ τώρα μέ τροχόσπιτο μέ τά ἴδια σκίτσα καί τό ἴδιο μήνυμα, μόνο πού οἱ πρῶτες δύο προτάσεις φέρνουν ἕνα ἐρωτηματικό στό τέλος².

Παρά τό γεγονός ὅτι ὁ στοιχειωδῶς λογικά σκεπτόμενος ἄνθρωπος ὑποφέρει βλέποντας αὐτή τή διαστροφή τῶν πραγμάτων καί παρά τό γεγονός ὅτι ὑπάρχουν κατά καιρούς ἔντονες ἀντιδράσεις στίς κατευθύνσεις, πού προσπαθοῦν νά ἐπιβάλουν οἱ κυβερνῶντες στούς πολῖτες τῆς χώρας, ἡ πολιτική ἡγεσία τοῦ τόπου προχωρεῖ ἀκάθεκτα στήν προσπάθεια ἀποκτήνωσης τῶν νέων. Ἔτσι τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, ἐνῶ ἐπικρατοῦσε ἀκόμα ἔντονα ἡ ἀναστάτωση σχετικά μέ τή Θεματική Ἑβδομάδα ὡς πρός τό τρίτο μέρος τῆς θεματολογίας, τίς ἔμφυλες ταυτότητες, στίς  28-02-2017 (Ἀρ. Πρωτ. 32361/Δ2) ἔστειλε διαβιβαστικό σέ ὅλες τίς Διευθύνσεις Ἐκπαίδευσης καί σέ ὅλα τά σχολεῖα τῆς Ἀττικῆς, προσκαλῶντας στίς 10-11 Μαρτίου σέ Συνέδριο  Ἐκπαιδευτικῶν στό λεγόμενο «Πολύχρωμο Σχολεῖο», τό 66ο Δημοτικό Σχολεῖο Ἀθηνῶν. Τό θέμα τοῦ Συνεδρίου: «Καλές Πρακτικές γιά τήν διαμόρφωση συμπεριληπτικοῦ σχολικοῦ πλαισίου πάνω σε θέματα σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ, ταυτότητας φύλου, ἔκφρασης φύλου καί χαρακτηριστικῶν φύλου». Μεταξύ τῶν εἰσηγήσεων μποροῦσε νά διακρίνει κανείς καί μιά «θεολογική» προσέγγιση τοῦ θέματος μέ τίτλο “Τό πρόβλημα τῆς ἑρμηνείας καί τό ζήτημα τῆς συμπερίληψης ἀπελευθερωτικῶν θεολογικῶν προσεγγίσεων στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν”. Κάνει βέβαια ἐντύπωση, ὅτι ἐκεῖ πού καταστρατηγεῖται καί διαστρέφεται ἡ ἁπλή ἀνθρώπινη λογική, ἐπιχειρεῖται μιά θεολογική θεμελίωση προφανῶς ἐν ὀνόματι Ἐκείνου πού δημιούργησε τόν ἄνθρωπο ὡς λογικό ὄν κατ’ εἰκόνα Του.

Στίς 31 Μαρτίου ἀκολούθησε ἡμερίδα ἀφιερωμένη στή «Διεθνῆ ἡμέρα Τράνς ὁρατότητας», πού διοργανώθηκε ἀπό τό «Σωματεῖο Ὑποστήριξης Διεμφυλικῶν» πού φιλοξενήθηκε στήν Αἴθουσα Συνεδρίων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Ἐνημέρωσης καί Ἐπικοινωνίας³.

Στίς 25 Ἀπριλίου, διαβάσαμε γιά τήν ποινική δίωξη πού ἀσκήθηκε ἐναντίον Θεολόγου, πού σέ σχολεῖο τῆς Ξάνθης, μοίρασε φυλλάδιο σχετικά μέ τήν ὁμοφυλοφιλία στούς μαθητές τῆς Γ΄ Λυκείου. Στό φυλλάδιο ἀναπτύσσεται ἡ θέση τῆς Ὀρθοδοξίας στό θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται μεταξύ ἄλλων ὡς «διαταραχή» καί «ἀσθένεια», ὑπεύθυνη γιά αὐξημένα ποσοστά στίς παθήσεις τῆς κατάθλιψης, γενικευμένης ἀγχώδους διαταραχῆς, καί διαταραχῆς διαγωγῆς, γιά αὐξημένη χρήση οὐσιῶν, ἀλκοολισμό, γιά αὐξημένο κίνδυνο αὐτοκτονίας κ.ἄ.⁴

Τά παραπάνω εἶναι μιά σύντομη περιγραφή τῶν ἐξελίξεων στή χώρα μας. Ἡ Εὐρώπη ὁπωσδήποτε στά θέματα αὐτά εἶναι πολύ πιό προχωρημένη. Καί ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ ὡς τώρα πορεία μας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, αὐτά πού βλέπουμε τώρα νά ἐφαρμόζονται σέ χῶρες τῆς Ἕνωσης, σέ λίγο χρονικό διάστημα θά τά δοῦμε καί στόν τόπο μας. Μιά πολύ χαρακτηριστική εἰκόνα τῶν μεθόδων καί προγραμμάτων σέ νηπιαγωγεῖα καί σχολεῖα Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν μᾶς δίνει τό ἑξῆς ἄρθρο: «Ἡ Εὐρώπη δολοφονεῖ ἐν ψυχρῷ τίς ψυχές τῶν παιδιῶν της – τό προοίμιο μιᾶς ἐπερχόμενης καταστροφῆς (βίντεο)». Ἐκεῖ βλέπουμε νά ὑλοποιοῦνται ὡς νέο παιδαγωγικό ἰδεῶδες αὐτά πού διακήρυττε ἡ κ. Judith Butler στήν δεκαετία τοῦ ’90. Σταχυολογοῦμε ἐνδεικτικά μόνο τά ἑξῆς: Νηπιαγωγοί διαβάζουν στή Γαλλία βιβλία μέ τίτλο: «Ἡ μικρή ἀλεπού Ζάν ἔχει δύο μαμάδες» ἤ «Τό ταγκό δύο μπαμπάδων. Γιατί ὄχι;». Μέ τή στήριξη τοῦ Ὑπουργείου ἐκδόθηκαν στήν Λετονία βιβλίο γιά ἀγόρια, μέ τόν τίτλο: «Ὅταν ὁ Κάρολος ἦταν Καρολίνα» καί γιά κορίτσια «Ὅταν ἡ Ρίτα ἦταν Ρίτσαρντ». Σέ ἕνα Γερμανικό δημοτικό σχολεῖο μαθητές καί δάσκαλοι γιά νά τιμήσουν τήν ἡμέρα ἰσότητας τῶν φύλων ἄλλαξαν τό φῦλο τους. Ντύθηκαν μέ ροῦχα τοῦ ἀντίθετου φύλου. Στό νηπιαγωγεῖο «Ἐγκάλια» στήν Στοκχόλμη «τά παιδιά ἀντιμετωπίζονται σά νά μήν ἔχουν φῦλο. Ἀντί γιά “χαν” ἤ “χον” πού στά Σουηδικά σημαίνει “αὐτός” ἤ “αὐτή”, ἕνα παιδί ἀποκαλεῖται “χεν” πού σημαίνει “αὐτό”», ἀνατρέφονται δηλ. ὡς οὐδέτερα ὄντα, ὥστε νά ἐπιλέξουν ἀργότερα ἐλεύθερα ἀνάμεσα στίς πολλές ἐπιλογές φύλου πού ἀναφέραμε παραπάνω. Σέ Γερμανούς ἐφήβους στήν ἡλικία τῶν 13 ἐτῶν, δίνονται περίεργα ἐρωτηματολόγια ὅπου πρέπει νά σκεφτοῦν ἄν ἀνήκουν στό σωστό φῦλο. Μερικές ἐρωτήσεις παρακάτω: –Πότε καί γιατί ἀποφάσισες νά γίνεις ἑτερόφυλος;– Μήπως ἡ ἑτεροφυλία εἶναι ἁπλᾶ μία φάση πού θά ξεπεράσεις; –Μήπως ἡ ἑτεροφυλικότητά σου εἶναι ἀποτέλεσμα ἑνός νευρωτικοῦ φόβου γιά ἀνθρώπους τοῦ ἰδίου φύλου μέ σένα;⁵

Πέρα ἀπό αὐτό πού εἴδαμε μέχρι τώρα, πέρα ἀπό τήν προφανῆ καταστρατήγηση κάθε λογικῆς, τή φασιστική δίωξη τῆς ἀντίθετης φωνῆς καί τήν ἐγκληματική παραπλάνηση μικρῶν παιδιῶν καί νέων ἀνθρώπων παρατηρεῖται καί ἕνα ὄχι λιγότερο ἐγκληματικό στοιχεῖο, ἡ συστηματική ἀποσιώπηση τῶν ψυχικῶν διαταραχῶν πού ἔχουν νά ὑποστοῦν οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πού ἔρχονται καθημερινά σέ σύγκρουση μέ τή βιολογική πραγματικότητα τοῦ φύλου τους. Ἰδιαίτερα διαφωτιστικό σχετικά εἶναι τό «Journal of human sexuality» πού ἐκδίδει τό ἰνστιτοῦτο Narth στίς ΗΠΑ, ἰδίως ὁ τόμος τοῦ 2009 πού βασίζεται σέ περίπου 600 ἔρευνες τῶν τελευταίων 100 ἐτῶν σχετικά μέ τίς ἐπιπτώσεις τῆς ὁμοφυλοφιλίας στή σωματική καί ψυχική ὑγεία τῶν ἀνθρώπων⁶. Παρουσιάζει τίς ἐπιτυχίες στή θεραπεία τῆς ὁμοφυλοφιλίας, σέ περιπτώσεις βέβαια πού οἱ ἴδιοι οἱ ὁμοφυλόφιλοι τό ἐπιθυμοῦν (σ. 19 ἐ.ἔ.). Ἐπισημαίνει τά ὑψηλότερα ἐπίπεδα τῶν προβλημάτων σωματικῆς καί ψυχικῆς ὑγείας (χρήση οἰνοπνεύματος, ναρκωτικῶν οὐσιῶν∙ κινδύνους τοῦ AIDS, σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, αὐτοκτονίας, ἄγχους καί κατάθλιψης, διατροφικῶν διαταραχῶν, ψυχιατρικῶν διαταραχῶν κ.ἄ. (σ. 53 ἐ.ἔ.) καί τά προβλήματα πού παρουσιάζουν στίς διαπροσωπικές σχέσεις (σ. 80 ἐ.ἔ.).

Λέων Μπράνγκ

Δρ. Θεολογίας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 177

Μάϊος 2017

1. Βλ. «Μία εἶναι ἡ Ἀνατολή, πῶς εἶναι πολλοί οἱ προσανατολισμοί;» Περιοδικό «Ἐνοριακή Εὐλογία», Ἰανουάριος 2017, τεύχ. 173, σ. 3 ἐ.ε.
2. http://redskywarning.blogspot.gr/search?q=%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%82
3. https://www.youtube.com/watch? v=AEEzIa9ooYA&feature=share.
4. Βλ. σχετικά: http://aktines.blogspot.gr/2017/04/blog-post_559.html.
5. Γιά τό σχετικό ἄρθρο καί ἀντίστοιχο βίντεο βλ. http://aktines.blogspot.gr/2017/04/blog-post_458.html.
6. Τό «Journal of human sexuality» μπορεῖ κανείς νά τό κατεβάσει στήν ἑξῆς ἠλεκτρονική διεύθυνση: https://www.narth.com/key-narth-documents.