ΝΑΟΣ

ΤΡΙΩΔΙΟ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Nωρίς, νωρίς, ἡ Ἐκκλησία μας, σχεδόν ἀμέσως μετά τά Χριστούγεννα καί τά Θεοφάνεια, μᾶς ὁδηγεῖ στήν Πορεία τῆς ἑτοιμασίας μας γιά τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας.

Καί πράγματι! Αὐτό μᾶς χρειαζόταν φέτος, καί γι’ αὐτό δέν εἶναι καθόλου τυχαία ἡ φετεινή συγκυρία, πού ἔφερε χρονικά πολύ πιό κοντά αὐτές τίς δύο ἑορταστικές περιόδους. Βέβαια, τό ἡμερολόγιο κάθε ἔτους καθορίζεται ἀπό τίς κινήσεις τῆς Σελήνης, ἀπό τό ἄν εἶναι δίσεκτο ἤ ὄχι τό ἔτος καί ἀπό ἄλλα σταθμητά καί ἀστάθμητα, ἀλλά ὅλα αὐτά τά φυσικά φαινόμενα δέν ἔχουν ἀφεθεῖ νά ἐνεργοῦν κατά τό δοκοῦν, χωρίς τήν ἐπίβλεψη καί τήν ἐπιστασία τοῦ Θεοῦ μας, δέν ἔχουν ἀφεθεῖ στό τυχαῖο ἤ στό μοιραῖο, ἀλλά κατευθύνονται ἀπό Ἐκεῖνον πού «ἐπιβλέπει ἐπί τήν γῆν» καί ἐπί τούς κατοικοῦντας ἐπ’ αὐτήν καί μεριμνᾶ γιά τό πῶς θά οἰκονομηθοῦν καλύτερα οἱ ψυχοσωματικές ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων.

Συνεπῶς, ὅποιοι παράγοντες κι’ ἄν συντελοῦν στή διαμόρφωση τῶν περιόδων κάθε ἔτους, πού συνδέονται μέ κινητές ἑορτές (ὅπως ἡ Περίοδος τοῦ Τριῳδίου, ἡ περίοδος τοῦ Πεντηκοσταρίου καί ἡ Νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων), ἡ διαμόρφωση αὐτή γίνεται μέ τήν ἔγκριση καί τήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ μας. Ἰδίως δέ φέτος, διεῖδε ὁ Θεός ὅτι χρειαζόμαστε μιά πιό ἐντατική προετοιμασία, γιατί δέν μᾶς ὠφελεῖ ὁ ἐφησυχασμός ἐν ὄψει τῶν ραγδαίων δυσμενῶν ἐξελίξεων, πού ἐμεῖς, μέ τίς ἐπιλογές μας, προκαλέσαμε κι’ ἐξακολουθοῦμε νά προκαλοῦμε.

Ἄνοιξε, λοιπόν, ταχύτατα τό Τριῴδιο, καί, ἐνῶ ἀρχίσαμε νά χαλαρώνουμε πνευματικά μέ τήν λήξη τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, ἡ Ἐκκλησίας μας μᾶς μετακαλεῖ νά ἑτοιμασθοῦμε γιά νά διαπλεύσουμε ἕνα μεγαλύτερο πέλαγος ἀσκήσεως, πέραν τῆς τροφικῆς νηστείας, πού εἶναι κι’ αὐτή αὐστηρότερη ἀπό ἐκείνην πού προηγήθηκε. Νά ἑτοιμασθοῦμε γιά τή νηστεία τροφῶν καί παθῶν, νά «καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις», νά εἰρηνεύ­ση ἡ καρδιά μας, νά ἠρεμήση ὁ νοῦς μας, ὥστε νά μπορέση νά κρατήση τίς εἰκόνες τῶν Θείων Προσταγμάτων καί νά τίς ἐντυπωθῆ.

Αὐτή ἡ κάθαρση τῶν αἰσθήσεων εἶναι αὐτή πού λείπει ἀπό ὅλους ἐμᾶς σήμερα, ἄς εἴμαστε θρησκευόμενοι, καί γι’ αὐτό δέν ἔχουμε τήν ὁρατότητα πού προϋποθέτουν οἱ ὀρθές κατανοήσεις κι’ οἱ ὀρθές ἀποφάσεις.

Ἡ ἔλλειψη ὁρατότητας μᾶς ἐμποδίζει νά ἐννοήσουμε καί νά ἐκφράσουμε σωστές ἐκτιμήσεις ἀκόμη καί γιά βιοτικά κι’ ἐπίγεια θέματα, πολύ περισσότερο ἀδυνατοῦμε νά προσανατολισθοῦμε πνευματικά.

Καί ὅμως!  Καί τά βιοτικά εἶναι ἔνδειξη καί πρόκριμα τῶν δυνατοτήτων μας γιά τόν χειρισμό τῶν πνευματικῶν θεμάτων, ἀφοῦ ὅλα ὅσα ἀπασχολοῦν τόν ἄνθρωπο εἶναι διπλῆς φύσεως, ὅπως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσωματικός. Ἡ ἀδυναμία χειρισμοῦ τῶν ἐπιγείων, μαρτυρεῖ τήν ἔλλειψη πνευματικῆς φλόγας, τήν ἔλλειψη φωτισμοῦ καί συνέσεως.

Τρανό παράδειγμα, τό ζήτημα τῆς ὀνομασίας τῶν Σκοπίων, τό ὁποῖο ἦλθε καί πάλι ἐπί τῶν ἡμερῶν μας στήν ἐπείγουσα ἐπικαιρότητα. Ἄραγε, ἄν διαθέταμε τόν φωτισμό γνησίων πνευματικά ἀνθρώπων ὅπως ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, θά ἀποτελοῦσε αὐτό, δηλαδή τό Μακεδονικό, ἄλυτο πρόβλημα μιᾶς ἑβδομηκονταετίας; 

Τρέχει ὁ λαός μας καί δέν φθάνει. Κεντρίζονται τά πνευματικοπατριωτικά του αἰσθητήρια, θίγονται οἱ ἠθικές του εὐαισθησίες, ξεσπάει τήν συσσωρευμένη –γιά πολλούς καί διαφόρους λόγους– ὀργή του, διαδηλώνει καί φωνάζει μέ τραγικότητα κι’ ἀπόγνωση, ὄχι, ὅμως, ὅπως τά παληά χρόνια πού ἐφλέγετο μέσα του ἀπό τήν Θεία Ζωή, ἀλλά μέ τήν ἐσωτερική παραίτηση, γιατί ξέρει πιά ὅτι κανείς δέν τόν ὑπολογίζει, κανείς δέν λογαριάζει τή γνώμη του, κι’ ἄς κόπτονται καθημερινά οἱ Κυβερνῆτες τοῦ τόπου μας ὅτι νυχθημερόν ἐργάζονται μέ μοναδικό σκοπό τό συμφέρον τοῦ λαοῦ καί τήν Ἐθνική ἀξιοπρέπεια!

Ἀλήθεια! Μέσα στήν παραζάλη, κάθισε κανείς νά σκεφθῆ τί θά ἔκανε ὁ βαθύτατα πνευματικός Καποδίστριας σέ μιά παρόμοια περίπτωση; Θά προσπαθοῦσε νά ὑποχρεώση τόν ἀντίπαλο νά ἀλλάξη τήν τακτική καί τίς ἀποφάσεις του ἤ θά ἐκμεταλλευόταν τίς θέσεις τοῦ ἀντιπάλου γιά νά τοῦ ἀποδείξη ὅτι ἐργάζεται ἀντίθετα ἀπό τό συμφέρον του; Γιατί αὐτό ἔκανε πάντοτε ὁ Καποδίστριας, μέ τήν βαθειά του εὐλάβεια καί τήν πνευματική του καθαρότητα, καί πάντοτε ἐπετύγχανε. 

Θά θέσω κάποια ἐρωτήματα, περισσότερο σάν ἐρέθισμα καί προβληματισμό ὡς πρός τή λειτουργία τῆς πνευματικῆς μας ὁρατότητος καί τήν καθαρότητα τῶν κριτηρίων τῆς σκέψεώς μας καί λιγότερο γι’ αὐτό καθ’ ἑαυτό τό Μακεδονικό ζήτημα, ἀφήνοντας, συνάμα, τούς εἰδικούς, νά βροῦν τίς ἀπαντήσεις.

1. Μιλοῦν οἱ πολιτικοί μας σήμερα ὅτι κατόρθωσαν νά ὑποχρεώσουν τούς Σκοπιανούς νά ἀφαιρέσουν ἀπό τίς διαπραγματεύσεις τίς ἀλυτρωτικές τους ἐπιδιώξεις! Μά οἱ Σκοπιανοί ἔχουν ἀλυτρωτικές ἐπιδιώξεις ἤ ἐμεῖς; Οἱ Σκοπιανοί αἰσθάνονται καί θέλουν νά λυτρωθοῦν ἀπό τήν Ἑλλάδα πού τούς ἔχει ...κατακτήσει(!), ἤ οἱ Ἕλληνες αἰσθάνονται ὅτι πρέπει νά λυτρωθῆ, νά ἐλευθερωθῆ τό βόρειο Τμῆμα τῆς Μακεδονίας μας; Γιατί αἰσθάνονται ἀλύτρωτοι οἱ Σκοπιανοί καί ὄχι καί οἱ κάτοικοι τῆς λοιπῆς Μακεδονίας μας, πού στεροῦνται τό βόρειο τμῆμα της;

2.Ἡ Μακεδονία σάν Γεωγραφικός χῶρος ἀνήκει ἀπό τήν ἀρχαιότητα στόν Ἑλληνισμό ἤ ὄχι; Οἱ Πόλεις-Κράτη τῆς Ἀρχαιότητας δίδουν τήν εὐχέρεια στούς Σκοπιανούς νά συμπεριλάβουν στόν Ἑλληνισμό καί τούς Σλάβους (ὅπως  εἶναι οἱ Σκοπιανοί) πού ἐμφανίσθηκαν στήν περιοχή τόν 6ον μ.Χ. αἰῶνα; Ὁ Γκλιγκόρωφ, ὁ πρό ἐτῶν Πρόεδρός τους, πού ἐδέχετο ὅτι δέν εἶναι οἱ Σκοπιανοί Μακεδόνες ἀλλά Σλάβοι, εἶναι Προδότης τῆς Πατρίδος του; Καί ἄν ναί, γιατί δέν τό καταθέτουν αὐτό στό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων;

3. Ἄν οἱ Σκοπιανοί εἶναι Ἕλληνες, γιατί δέν μιλοῦν Ἑλληνικά; Ἄν εἶναι Μακεδόνες, γιατί δέν μιλοῦν Ἑλληνικά, ὅπως μιλοῦσε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος; Ἔχουν ἀκουστά τούς Φιλιππικούς λόγους τοῦ Δημοσθένη κατά τοῦ πατέρα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου; Σέ ποιά γλῶσσα τούς ἔγραψε, ἄν ὄχι στά Ἑλληνικά; Γιατί; Γιά νά μή μπορῆ νά τούς διαβάση; Ποιά εἶναι, τέλος πάντων, ἡ Μακεδονική διάλεκτος, πού ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἡ γλῶσσα τους καί ποιά σχέση ἔχει μέ τήν σημερινή γλῶσσα τῶν Σκοπιανῶν;

4. Ἄν ἡ Μακεδονική Γλῶσσα, πού ἰσχυρίζονται πώς μιλοῦν, δέν ἦταν ἡ Ἑλληνική πού μιλοῦσαν οἱ πρόγονοί μας, γιατί ὁ Μακεδόνας Μ. Ἀλέξανδρος, μέ τίς κατακτήσεις του ἐναντίων τῶν Περσῶν διέδωσε τήν Ἑλληνική Γλῶσσα, ἡ ὁποία κυριάρχησε, σέ τέτοιον, μάλιστα, βαθμό, ὥστε νά χρειασθῆ νά μεταφρασθῆ ἀκόμη καί ἡ Π. Διαθήκη στά Ἑλληνικά γιατί δέν τήν καταλάβαιναν πιά οὔτε οἱ Ἑβραῖοι; 

5. Πάντοτε ὅταν κάποιος λαός κατακτᾶ ἐδαφική περιοχή ἄλλου λαοῦ, εὐθύς ἀλλάζει καί τά ὀνόματα τῶν πόλεων τῆς κατακτηθείσης περιοχῆς, ὅπως π.χ. οἱ Τοῦρκοι, ὅταν κατέλαβαν τήν Αὐτοκρατορία μας ἄλλαξαν ὅλα τά ὀνόματα τῶν Πόλεων, πού τήν ἀπάρτιζαν. Γιατί οἱ Σκοπιανοί διατηροῦν τό ὄνομα τῆς κατακτηθείσης ἀπό αὐτούς περιοχῆς; Δέν κινδυνεύουν ἔτσι νά κατακτηθοῦν ἀπό τήν Ἑλληνική Μακεδονία, δηλαδή ἀπό τήν Ἑλλάδα, στήν ὁποία ἀνέκαθεν ἀνῆκε ἡ Μακεδονία; Ἐάν, ὅμως, θεωροῦν ὅτι ἡ περιοχή τοῦ Κράτους τους, δέν εἶναι τό βόρειο τμῆμα τῆς Μακεδονίας ἀλλά τό νότιο τμῆμα τῆς Σερβίας, τότε γιατί θέλουν νά λάβουν τό ὄνομα Μακεδονία;

Ὅσο γιά τά ἱστορικά στοιχεῖα, πού ἀποδεικνύουν τήν Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας εἶναι πάμπολλα. Πέραν τῶν 200 καί πλέον ἐπιστημόνων διεθνοῦς κύρους πού ἔχουν ὑπογράψει ἐπιστημονικό ὑπόμνημα γιά νά διατρανώσουν τήν ἱστορική ἀλήθεια γιά τήν ἀδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, πού σκόπιμα κι’ ἀνιστόρητα ἀμφισβητοῦν οἱ Σκοπιανοί, μέ τήν σύμπραξη καί συνηγορία ὑπέρ αὐτῶν ὅλης τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος(!), παραθέτουμε λίγα ἀπό τά τρανταχτά ντοκουμέντα πού μιλοῦν ἀπό μόνα τους:

Ὁ Ἀρριανός στό βιβλίο του «Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις» ἀναφέρει ὅτι μετά τή μάχη τοῦ Γρανικοῦ ὁ Ἀλέξανδρος ἔστειλε στήν Ἀθήνα καί ὄχι στήν Πέλλα, τήν πρωτεύουσα τῆς Μακεδονίας, 300 πανοπλίες καί ἄλλα Περσικά λάφυρα, ἀνάθημα στήν Ἀθηνᾶ μέ τήν ἀφιέρωση: «Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου καί οἱ Ἕλληνες πλήν Λακεδαιμονίων, ἀπό τῶν Βαρβάρων τῶν τήν Ἀσίαν οἰκούντων».

Ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος διαχωρίζει τόν ἑαυτό του ἀπό τούς Βαρβάρους καί τόν ταυτίζει μέ τούς Ἕλληνες, τότε ποιά ἄλλη ἀπόδειξη θέλουμε; Καί νά διευκρινήσουμε ὅτι οἱ Ἕλληνες δέν ὀνόμαζαν βαρβάρους μόνο τούς Πέρσες, ἀφοῦ εἶναι σέ ὅλους γνωστή ἡ φράση τους «πᾶς μή Ἕλλην βάρβαρος». Ἄν ὁ Ἀλέξανδρος ὡς Μακεδόνας, κατά τούς Σκοπιανούς, δέν ἦταν Ἕλληνας, τότε θά συγκατελέγετο κι’ αὐτός μέ τούς βαρβάρους, ὅπερ ἄτοπον, ὡς οὐδέποτε γενόμενον.

Ἐξ ἄλλου, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Παυσανίας «Οἱ Μακεδόνες μετεῖχαν στίς Ἀμφικτυονίες καί στούς Ὀλυμπιακούς Ἀγῶνες», κάτι πού ἀπό μόνο του βοᾶ, ἐφ’ ὅσον, ὡς γνωστόν, σ’ αὐτά τά δύο μόνο οἱ  Ἕλληνες εἶχαν δικαίωμα νά συμμετάσχουν!

Μᾶς χρειάζονται λοιπόν κατεπειγόντως τά πνευματικά φῶτα τοῦ Τριῳδίου, γιά νά καλλιεργηθῆ καί νά αὐξηθῆ ἡ ὁρατότητά μας. Πρῶτα, στό νά βλέπουμε πεντακάθαρα τήν ἐπίγεια πραγματικότητα –πρᾶγμα σπάνιο καί δυσκατόρθωτο γιά τούς περισσοτέρους ἀνθρώπους τοῦ σήμερα– καί νά ξεδιαλύνουμε μέ σύνεση καί πνευματική ὡριμότητα τά ἐπίγεια, τῶν ὁποίων ἡ σωστή ἀντιμετώπιση, εἶναι τό πρόκριμα γιά τήν αἰώνια ζωή μας. Ἔτσι μόνο μποροῦμε νά γίνουμε μέ σωστό τρόπο μέτοχοι καί τῶν ἐπουρανίων πραγματικοτήτων, πού ζῆ ἡ Ἐκκλησία μας, ἀφοῦ βασική προϋπόθεση γιά τήν πραγματική μετοχή μας σ’ αὐτές  τίς Θεῖες πραγματικότητες –τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας– εἶναι  ἡ ψυχοσωματική μας ἰσορροπία.

Ὁ ἀψευδής λόγος τοῦ Χριστοῦ μας «εἰ τά ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καί οὐ πιστεύετε (δέν μπορεῖτε νά τά ἐννοήσετε) πῶς ἐάν εἴπω ὑμῖν τά ἐπουράνια πιστεύσετε;» (Ἰω. 3, 12), δέν ἀφήνει περιθώρια γιά ἄλλες ἐκδοχές ζωῆς!

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 186

Φεβρουάριος 2018