Χωρίς να το καταλάβουμε πέρασαν τα χρόνια! Οκτώ ολόκληρα χρόνια και δύο μήνες από την έκδοση του πρώτου τεύχους της ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ, που μας φαίνονται σαν χθες. Νοιώθουμε πως ο χρόνος έχει αλλάξει διάρκεια. Δεν διαρκεί όπως παλιά, που η ζωή είχε αξία και η κάθε μέρα της νόημα. Τώρα, όπως όλα δείχνουν, ήρθε πια ο καιρός να πραγματοποιηθούν τα λόγια του Χριστού πως στα έσχατα χρόνια θα κολοβωθούν οι ημέρες γιατί θα είναι ανυπόφορο το να τις ζη κανείς με την κανονική διάρκειά τους!
Βέβαια, δεν είναι ακόμα η ώρα της Δευτέρας Παρουσίας, γιατί πρέπει να προηγηθούν όλα εκείνα που μας έχει προαναγγείλει με την Καινή Του Διαθήκη ο Χριστός. Όμως, είναι σαφές πια, ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση του κόσμου και του χρόνου. Η ζωή γίνεται ολοένα και περισσότερο αφόρητη. «Ο Νόμος ητόνησε, αργεί το Ευαγγέλιον», «τα των φίλων άπιστα, τα της Εκκλησίας αποίμαντα, ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει»! Θα ήταν «μία των κακών η λύσις, ο θάνατος», αν ο Χριστός δεν φρόντιζε να συντομεύση την απαράκλητη βάσανό μας και δεν τιθάσσευε τον χρόνο, αλλά τον άφηνε να ξεδιπλώνη τα πλοκάμια του και να μας σφιχταγκαλιάζη ασφυκτικά.
Πέρασαν, λοιπόν, και για το περιοδικό μας οκτώ ολόκληρα χρόνια. Χρόνια δύσκολα αλλά με τη Χάρη του Θεού ελαφρυμένα και με την επικοινωνία των αναγνωστών μας δημιουργικά και ελπιδοφόρα.
Πράγματι, μετά τον Θεό μας και τον καθοδηγητή και προστάτη μας Άγιο Νικόλαο, ευγνωμοσύνη οφείλουμε σε όλους εσάς τους αναγνώστες μας που αγαπήσατε αυτή την μεταξύ μας γραπτή επικοινωνία και γίνατε η κινητήρια δύναμή μας για να πλουτίσουμε τις σελίδες του περιοδικού μας και σε ποσότητα αλλά και σε ποιότητα. Ξεκινήσαμε το πρώτο τεύχος με οκτώ σελίδες, το δεύτερο ανέβηκε στις δώδεκα, το τρίτο στις δεκαέξι και με την πάροδο του χρόνου προχώρησε στις 24, στις 28, στις 32, στις 36 ακόμα και στις 64 σελίδες στο αφιέρωμά μας για την Παιδεία.
Για την ποιότητα του περιοδικού μας πάλι εσείς φροντίσατε με τις πολλές απαιτήσεις σας και την επιμονή σας να έχουμε λόγο σε όλα τα επίκαιρα θέματα της καθημερινής ζωής, γιατί κατανοήσατε αυτό που πολλές φορές έχουμε επαναλάβει, ότι η καθημερινή ζωή είναι για τον χριστιανό το στάδιο της πνευματικής του ζωής και όχι μόνο οι κάποιες ώρες του στις Ιερές Ακολουθίες του Ναού.
Μεγάλη χαρά μας και ψυχική μας ενίσχυση είναι τα πολλά μηνύματα που λαμβάνουμε από αγνώστους σε μας αναγνώστες, από όλα τα μέρη εντός και εκτός της Πατρίδος μας, με τα οποία μηνύματά τους μας γνωστοποιούν ότι το περιοδικό μας το νοιώθουν παρηγοριά τους λαμβάνοντάς το μέσω του Internet και παίρνουν κουράγιο από αυτό, μαθαίνοντας ότι υπάρχουν κι’ άλλοι που αγωνίζονται για να μή χαθή η πνευματική ζωή από την αιματοποτισμένη Ορθόδοξη
Ελλάδα. Ζητούμε να πληθύνουν τα μηνύματά τους και να μας στέλνουν και συνεργασίες τους ώστε να διευρυνθή ο κύκλος όλων εκείνων που πιστεύουμε ότι ο Χριστός πρέπει να γίνη και πάλι το κέντρο και ο σκοπός της υπάρξεώς μας και της υπάρξεως του Έθνους μας.
Ευχαριστούμε θερμά όλους εκείνους που μας έστειλαν επιστολές για την επέτειο της κυκλοφορίας του 100ού τεύχους μας και πρώτον τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπό μας.
Περιμένουμε και άλλες επιστολές με επισημάνσεις, παρατηρήσεις και προτάσεις. Επιστολές που θα μας θερμάνουν την ψυχή και θα μας κάνουν να νοιώσουμε την αδελφική παρουσία των αποστολέων τους και τη συμπόρευσή τους σε απόσταση αναπνοής, όπως νοιώσαμε με τις επιστολές του σαλπιγκτού της Παραδόσεώς μας, σεβαστού μας π. Γεωργίου Μεταλληνού, του λογίου ομιλητού και νομομαθούς π. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου, με την επιστολή–άρθρο του αγωνιστού π. Ιεροθέου Αργύρη, με τα επετειακά ποιήματα του ανεπανάληπτου π. Νικολάου Φίλια και του ακρίτα π. Θεοδώρου Ζώη, του π. Σάββα Ζέρβα και άλλων επωνύμων και ανωνύμων που είχαν την καλοσύνη να συμμετάσχουν ενεργά στην επέτειό μας.
Ευχαριστούμε όλους τους συνεργάτες μας, εκείνους που μας τίμησαν με τα κείμενά τους και ιδιαιτέρως τον ακούραστο πρωτεργάτη της εκδόσεως μας κ. Σπυρίδωνα Κροντήρη και την βοηθό του κ. Δέσποινα Καρζή, γιατί με τον κόπο τους ελαφρύνεται κατά πολύ το δύσκολο και υπεύθυνο ποιμαντοδημοσιογραφικό μας έργο.
Εάν αληθεύη ο λόγος ότι «τα πρώτα εκατό είναι τα δύσκολα», τότε μπορούμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι για τη συνέχεια. Σε σας, τους αναγνώστες μας, εναπόκειται και το να επαληθεύσετε το παραπάνω ρητό αλλά και το να ελαφρύνετε το βάρος της ευθύνης μας και της ιδιαζούσης πνευματικής αποστολής του περιοδικού μας.
Ζητούμε τις προσευχές και τις ευχές σας για μιά καλύτερη συνέχεια!
π. Β. Ε. Β.