Θυμᾶμαι ὅτι κατά τήν διάρκεια τῆς δεκαετίας 1991-2000 κυριαρχοῦσε μιά ρητορική λογοδιάρροια περί «παγκόσμιου χωριοῦ», περί «γνώσης τῆς ἀνταγωνιστικῆς ἀγορᾶς», περί «ἐθνικοῦ ἐπαρχιωτισμοῦ» πού πρέπει «πάσῃ θυσίᾳ» νά ὑποχωρήσει καί νά δώσει χῶρο, (ἀλλά καί ἐνδοτικές συνειδήσεις) στήν ἐπερχόμενη πολυ-πολιτισμικότητα ἀλλά καί στή νέα πραγματικότητα πού ἀναδύεται. Καί μάλιστα ὅλα αὐτά κατά τήν περίοδο πού ταλάνιζαν τό ἐθνικό μας στερέωμα προβλήματα τεράστιας σημασίας. «Γκρίζες ζῶνες/Ἴμια», βίαιη ἐπαναχάραξη συνόρων στήν Βαλκανική, βομβαρδισμός τῆς Σερβίας, παρέμβαση τῶν Δυτικῶν στήν Βοσνία κατά τῶν Σερβοβοσνίων, σχηματισμός χωρῶν-παριῶν στήν Ἀνατολική Εὐρώπη, βίαιη παράδοση τοῦ Ὀτσαλάν κ.λ.π. Οὐσιαστικά ἀναμασοῦσαν (οἱ ψιττακίζοντες δημοσιογράφοι) αὐτά πού ἀποστήθιζαν ἄκριτα ἀπό «δεξαμενές σκέψεως» μαύρης καί φαιᾶς προπαγάνδας. Ὅμως ὅλη αὐτή ἡ διατυμπανιζόμενη «νέα πραγματικότητα» εἶχε προαναγγελθεῖ γιά τά καλά στά σχέδια τῶν Ναζί καί μάλιστα σέ μιά περίοδο ὅπου μεσουρανοῦσε ἡ ἰσχύς τους!
Σέ μιά, ὁμιλία του πρός τούς Τσέχους διανοουμένους καί τούς δημοσιογράφους, τήν 11η Σεπτεμβρίου 1940, ὁ Ὑπουργός Προπαγάνδας τοῦ Γ΄ Ράϊχ JosephGoebbels(Γκαῖμπελς) σκιαγράφησε τό ὅραμά του γιά «τήν Εὐρώπη τοῦ μέλλοντος».
Χρειάζεται νά ἑστιάσουμε τήν προσοχή μας σέ κάποιες φράσεις τοῦ JosephGoebbels, ἀπό τήν ὁμιλία του αὐτή, στήν ὁποία ἀποτύπωσε πολύ συγκεκριμένα καί εὔγλωττα τό «ὅραμά» του γιά μιά Εὐρώπη χωρίς σύνορα καί ἄρση τῶν πολλῶν συνοριακῶν διαιρέσεων. Τά ἀποσπάσματα τοῦ λόγου του, θά τά παραθέσουμε μέ ἀρίθμηση γιά νά εἶναι εὐκρινέστερα:
1. «Περίπου ἑκατό χρόνια πρίν, τό Γερμανικό μας Ράϊχ (=αὐτοκρατορία) προχώρησε σέ μιά παρόμοια διαδικασία. Ἐκείνη τήν ἐποχή ἦταν κατακερματισμένο σέ ἐξίσου πολλά μεγαλύτερα καί μικρότερα κομμάτια, ὅπως εἶναι ἡ Εὐρώπη σήμερα. Αὐτή ἡ πανσπερμία τῶν μικρῶν κρατῶν ἦταν ὑποφερτή ὅσο τό ἐπίπεδο τῶν τεχνολογικῶν μέσων, εἰδικά τῶν ἐπικοινωνιῶν, δέν ἦταν ἀκόμη τόσο ἀναπτυγμένα ὥστε νά φτάνει ἕνα ἐλάχιστο χρονικό διάστημα γιά νά ταξιδέψεις ἀπό τή μία μικρή χώρα στήν ἄλλη. Ὅμως, ἡ ἀνακάλυψη τῆς δύναμης ἀτμοῦ ἔκανε αὐτή τήν παλιά κατάσταση ἀφόρητη».
Δηλαδή, ἡ πανσπερμία τῶν μικρῶν κρατῶν «καθίσταται ἀποδεκτή ὅσο τό ἐπίπεδο τῶν τεχνολογικῶν μέσων τό ἐπιτρέπει καί ὡς ἐκ τούτου σημειώνεται μεγάλη καθυστέρηση ὅταν παρίσταται ἀνάγκη νά μεταβεῖ κανείς ἀπό τήν μιά χώρα στήν ἄλλη». Ὅταν ὅμως τό ἐπίπεδο τῶν τεχνολογικῶν μέσων ἀναπτυχθεῖ, τότε… «ἡ πανσπερμία τῶν μικρῶν κρατῶν δέν εἶναι ὑποφερτή»! Ὄντας ἡ Γερμανία μιά ἰσχυρή ὀντότητα καί διαχειριζόμενη τόσο τήν ἀπαιτούμενη ἀνάπτυξη τῶν τεχνολογικῶν μέσων, ὅσο καί τήν «ποιοτική της ὑπεροχή», τότε πράγματι δέν ἔχουν θέση οὔτε ἡ «πανσπερμία», οὔτε καί τό μωσαϊκό τῶν «διαφόρων» ἐθνοτήτων. Εἶναι σάν νά λένε οἱ νεοτεύτονες: «Ἤγγικεν ἡ ὥρα γιά τήν ἀνυπαρξία σας»! Μόνο πού σήμερα αὐτή ἡ ἀναφορά ἔναντι τῆς πανσπερμίας, ὀνομάζεται διαδικασία Εὐρωπαϊκῆς ἑνοποίησης. Ὁ Goebbelsἁπλᾶ, ἦταν πιό ὠμά ἀπροκάλυπτος.
Καί συνεχίζει:
2. «Ἡ ἱστορία διέπεται σέ γενικές γραμμές ἀπό νόμους σκληρότερους ἀπό αὐτούς πού ἐπικρατοῦν γύρω ἀπ’ τό τραπέζι τῶν διασκέψεων»
Ἐδῶ διατυπώνεται κάτι πού εἶναι ὄντως ἀνάγλυφα χαραγμένο στό διάβα τῆς Ἱστορίας. Ἡ ἔκβαση τῶν οἱωνδήποτε συγκρούσεων στό ἐμπράγματο πεδίο τῶν ἀντιπαλοτήτων εἶναι αὐτή πού ὑπαγορεύει τήν δυναμική της στό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων, δηλαδή στό διπλωματικό ἐπίπεδο. Πολλές φορές διαχέεται (εἰδικά σήμερα) ἡ πλάνη ὅτι θά ἀμυνθοῦμε σκληρά καί θά ἀποσπάσουμε αὐτό πού πρέπει γιά τήν χώρα μας στό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων, ἐνῶ ἤδη ἔχει προηγηθεῖ τό ἀπροπαράσκευο τῆς προχειρότητάς μας, ἡ πνευματική μας πενία, ἡ πλήρης καί οἰκειοθελής ἐκρίζωση καί τῆς τελευταίας ἰκμάδος τῆς ἰσχύος μας. Ὅποιοι ἐλπίζουν ἀποκλειστικά στό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων, τότε εἰσπράττουν τό ἀνύπαρκτο ἔλεος τῶν ἐκ θέσεως ἰσχύος ἀντιδιαπραγματευομένων.
Ἄς ρίξει κάποιος μιά ματιά σέ ὅλο αὐτό τό θλιβερό σήριαλ τῶν ἀενάως ἐπαναλαμβανομένων Ecofin, Eurogroup, τηλεδιασκέψεων τῶν ἁρμοδίων - ὁμολόγων ὑπουργῶν, καί θά καταλάβει ὅτι ἡ λεγόμενη διαπραγμάτευση ἀκολουθεῖ εὔγλωττα τήν προηγηθεῖσα δυναμική τῆς διαμορφώσεως τοῦ ἐμπράγματου συσχετισμοῦ δυνάμεων στό οἰκονομικό ἐπίπεδο. Εἶναι αὐτός ὁ σαφής καί ἀπροκάλυπτος συσχετισμός πού ἐπιβάλλει τήν δυναμική του, καί αὐτός πού ὑποβάλλει μόνο τά ὅρια τοῦ πραγματικά “ἀνωτέρου” καί κατισχύσαντος.
3. «Ὑπάρχει περισσότερος πληθυσμός στήν Εὐρώπη ἀπό ὅ,τι ὑπῆρχε στό παρελθόν, καί τό πλῆθος του ἔχει δημιουργήσει ἀρκετά νέα προβλήματα γιά τήν Εὐρωπαϊκή κοινωνία - προβλήματα ἐφοδιασμοῦ τροφίμων, οἰκονομικῆς πολιτικῆς, δημοσιοοικονομικά καί ἄμυνας. Ἄν τά σύγχρονα τεχνολογικά ἐπιτεύγματα ἀξιοποιηθοῦν, οἱ ἤπειροι ἀναπόφευκτα θά ’ρθοῦν πιό κοντά. Ἐν τῷ μεταξύ Εὐρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιοῦν ὅλο καί περισσότερο καί μέ μεγαλύτερη σαφήνεια ὅτι πολλά ἀπό τά ζητήματα πού μᾶς χωρίζουν εἶναι ἁπλές οἰκογενειακές διαμάχες, σέ σύγκριση μέ τά μεγάλα προβλήματα πού σήμερα χρειάζεται νά ἐπιλυθοῦν μεταξύ τῶν ἠπείρων».
Ἔλεγε, λοιπόν, ὁ JosephGoebbelsὅτι ἡ κατάλληλη ἀξιοποίηση τῶν τεχνολογικῶν ἐπιτευγμάτων θά φέρει τίς χῶρες, τίς ἠπείρους πιό κοντά καί στό τέλος μάλιστα θά ὁδηγηθοῦν οἱ Εὐρωπαϊκοί λαοί νά συνειδητοποιήσουν ὅτι οἱ διαφορές πού ὑφίστανται μεταξύ τους εἶναι ἁπλές οἰκογενειακές διαμάχες, ὅταν συγκριθοῦν μέ τήν δυναμική καί τό μέγεθος τῶν προβλημάτων πού ἀπαιτεῖται νά ἐπιλυθοῦν. Τί ἰσχυρίζεται οὐσιαστικά ὁ Γκαῖμπελς; Ὅτι τό πλαίσιο ἐπιλύσεως τῶν προβλημάτων αὐτῶν, καθώς καί ὁ φορέας πού τά διευθετεῖ καί τά ἐπιλύει ἀλλά καί τά ταξιθετεῖ σέ μιά νέα ἀνάταξη μέσα στή ρέουσα πραγματικότητα, εἶναι ἀποκλειστικά ἡ Γερμανία! Αὐτοί εἶναι ἐπίσης πού τό διαπιστώνουν γιά τούς μή Γερμανούς.
Εἶναι σάν νά λέει: Ἑπομένως θά τά πράξουμε ὅλα γιά σᾶς, ἐμεῖς! Τώρα, ἡ ἐπιλογή πού σᾶς μένει, εἶναι ἤ ἡ πλήρης ἀπορρόφησή σας ἀπό τήν δική μας πραγματικότητα πού ἐμεῖς τήν διαμορφώνουμε, ἤ (ἐφ’ ὅσον δέν ἐπιθυμεῖτε) ἡ πλήρης ἐξολόθρευσή σας καί ὁ ἀφανισμός σας ἀπό τό προσκήνιο τῆς Ἱστορίας! Μόνο πού οἱ σημερινοί Εὐρωπαϊστές τά καταφέρνουν καλύτερα.
4. «Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι σέ 50 χρόνια οἱ ἄνθρωποι δέν θά σκέφτονται πλέον μέ ὅρους Κρατῶν. Πολλά ἀπό τά σημερινά προβλήματα θά ἔχουν περάσει στήν ἀφάνεια καί θά ἔχουν ἀπομείνει ἐλάχιστα ἀπ’ αὐτά... Ἀκριβῶς ὅπως κανένα μέλος μιᾶς οἰκογένειας δέν ἔχει τό δικαίωμα νά διαταράξει τήν εἰρήνη της γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς, κατά τόν ἴδιο τρόπο κανένα Εὐρωπαϊκό ἔθνος δέν ἐπιτρέπεται νά σταθεῖ μακροπρόθεσμα ἐμπόδιο στό δρόμο τῆς γενικῆς διαδικασίας ὀργάνωσης»!
Μάλιστα! Ἐάν παρουσιαζόταν τό κείμενο αὐτό καί δή ἡ τελευταία παράγραφος, χωρίς νά ἀναφέρεται ὁ συγγραφέας του καί τό πότε γράφτηκε, τότε θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς μετά βεβαιότητος ὅτι γράφηκε τήν δεκαετία τοῦ 90. Ἤδη ἀπό τό 1940 ὁ Ναζί ὑπουργός Προπαγάνδας εἶχε συλλάβει τόν ρόλο τῶν λαῶν πού ἀνήκουν σέ «μικρά» ἔθνη. Ἡ σημειολογία τῆς ἀναφορᾶς του ἔχει σημασία. Γράφει γιά «ἐπί μέρους λαούς», καί ὅτι δέν πρέπει νά πιστέψει κανείς ὅτι θά τούς καταπνίξουν οἱ Γερμανοί! Τό κυρίαρχο ψεῦδος, ἔτσι εἶναι! Ὅταν βυσσοδομεῖ, ὅταν ὑβρίζει, ὅταν γαυριᾶ, ὅταν ἐπαίρεται γιά τόν ἑαυτό του, ἐκείνην ἀκριβῶς τήν στιγμή τονίζει τό ἀκριβῶς ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού εἶναι! Λέει δηλαδή ὅτι δέν πρόκειται νά καταπνίξει κανέναν! Ἀρκεῖ βεβαίως ἡ ἀντίληψη τοῦ «μικροῦ» ἔθνους περί τῆς ἐλευθερίας του νά εἶναι ἐναρμονισμένη μέ τά σημερινά δεδομένα καί ζητήματα τῆς ἀποδοτικότητας καί τῶν προοπτικῶν! Ἔτσι! τόσο ἁπλᾶ, τόσο ξεκάθαρα. Ἐμεῖς (οἱ Γερμανοί) defactoὁρίζουμε τό πλαίσιο τῶν δεδομένων, ἐμεῖς (οἱ Γερμανοί) defacto θέτουμε τά ζητήματα, ἀλλά ἐσεῖς λαοί τῶν «μικρῶν» ἐθνῶν καλεῖσθε νά ἐναρμονισθεῖτε μέ τίς ἐπιταγές καί τίς ἀναγκαιότητες αὐτῶν ἀκριβῶς τῶν προοπτικῶν καί τῶν ζητημάτων. Ἐσεῖς ἀποκλείεται νά ὁρίζετε ἀναγκαιότητες καί ζητήματα γιά τούς ἑαυτούς σας. Ἐάν δέν ὑπάρξει αὐτή ἡ «ἐναρμόνιση» καί ἡ «προσαρμογή» σας μέ αὐτά τά «ζητήματα» καί μέ αὐτά τά «δεδομένα», ἐμεῖς θά εἴμαστε ὁ καταλυτικός ἐπεμβασίας, ὁ καίριος ἐναρμονιστής… Τότε τό 1939-1945 ἦταν ἡ «σιδηρᾶ» ἐπιβολή τῆς μηχανοκίνητης ὕβρεως, τώρα εἶναι τό δηλητηριῶδες κοκτέϊλ νεομερκαντιλισμοῦ καί παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμοῦ. Τό διακύβευμα, ὅμως, εἶναι πάντοτε τό ἴδιο: ἡ προσαρμογή μέ τά δεδομένα καί τά ζητήματα τῆς νέας πραγματικότητας. Ἐάν δέν τό πράξετε, θά ὑποστεῖτε τήν ἀναγκαιότητα αὐτῆς τῆς ἐναρμόνισης. Δαρβινικῷ τῷ δικαιώματι ἀποφαίνονται ὅτι ἤ θά προσαρμοσθεῖτε, ἤ θά ἐξαερωθεῖτε!
5. «Οἱ λαοί πού ἔχουν προσαρμοστεῖ ἤ πρόκειται νά προσαρμο-στοῦν στήν ἀναδιοργάνωση αὐτή θά πρέπει νά ἀναρωτηθοῦν ἄν τό κάνουν πραγματικά μέ καλή θέληση καί εἰλικρίνεια ἤ ἄν ἀπό μέσα τους ἀντιστέκονται. Ὅποιο ἀπό τά δύο κι ἄν κάνουν, στήν πράξη δέν ἔχει καμία διαφορά»
Τρομερά εὔγλωττος ὁ JosephGoebbels! Δέν τόν νοιάζουν τά πραγματικά αἰσθήματα τῶν λαῶν. Δέν ἐνδιαφέρεται γιά αὐτά. “Διάρα τσακιστή” δέν δίνει γι’ αὐτά. Ἔτσι συμβαίνει καί σήμερα. Ὁ πραγματικά ἐπικυρίαρχος τῆς Χώρας μας, δηλαδή τό Γερμανικό Διευθυντήριο, δέν ἐνδιαφέρεται γιά τά πραγματικά αἰσθήματα τοῦ καταπονούμενου Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σημασία ἔχει ἡ μέ οἱονδήποτε τρόπο ἐπιβολή καί κατίσχυση τοῦ δικοῦ του θελήματος καί τῶν δικῶν του ἀναγκαιοτήτων. Ἐκ τῶν πραγμάτων ὁ Ἑλληνικός λαός μόνο ὡς παρακολούθημα καί παράρτημα καί «πεδίον κυριαρχίας» λογίζεται. Μπορεῖ καί νά μισεῖ τούς δυνάστες του. Καμιά σημασία δέν ἔχει γιά τό Γερμανικό Διευθυντήριο. Ὅταν πατᾶς τό σκουλήκι, εἴτε κινούμενο εἴτε ἀκίνητο δέν ἔχει καμιά σημασία. Γιά τό Γερμανικό Διευθυντήριο σκουλήκια εἴμαστε ὁ Ἑλληνικός λαός!
6. «Τώρα ἡ γνώμη μου εἶναι ὅτι ὅταν δέν μπορεῖς νά κάνεις τίποτα γιά νά ἀλλάξεις μιά κατάσταση πραγμάτων καί εἶσαι ὑποχρεωμένος νά ἀντιμετωπίσεις τά μειονεκτήματα πού χωρίς ἀμφιβολία ὑπάρχουν, θά ἦταν ἀνόητο νά μήν ἐπωφεληθεῖς ἀπό τά πλεονεκτήματά της.»
Τώρα ὠμά καί καθαρά ἀπευθύνεται ὁ Goebbels στό ἔνστικτο αὐτοσυντήρησης τῶν στοχευμένων δούλων καί ὑποτακτικῶν. Εἶναι σά νά λέει:
“Δεν μπορεῖς πού δέν μπορεῖς νά κάνεις τίποτα γιά νά ἀποτινάξεις τήν θανάσιμη ἐπικυριαρχία μου, πού ἀσκῶ πάνω σου! Γιατί δέν ἐπωφελεῖσαι ἀπό αὐτήν βρέ παιδί μου; Φρόντισε νά ἐνταχθεῖς στήν φροντίδα καί στήν ἀγκάλη τῶν πλεονεκτημάτων τῆς ἐπιβολῆς μου!!! Συνεργάσου, ἄκου με, νιῶσε τά πλεονεκτήματά μου, καταργήσου, ἄς ἐνταχθεῖς στήν ἐπικράτεια τῆς κυριαρχίας μου. Ἀλλά νά ξέρεις! Θά εἶσαι πάντοτε παρίας, κι ὅσο καί ἄν βαυκαλίζεσαι νά μοῦ μοιάζεις, τόσο πιό πολύ θά σοῦ “τρίβω στήν μούρη” ὅτι δέν εἶσαι καθόλου ἕνας ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά τό ξένο σῶμα πού καθ’ αὐτό εἶναι σάν νά μήν ὑπάρχει”!
Διαχρονικό το ὄνειρο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Ράϊχ! Ἐπεκτείνει διαρκῶς τήν ἐπικράτεια τῆς ἰσχύος της. Στόχος ἡ καθυπόταξη τῶν ἀλλοτρίων ἐπικρατειῶν στό συμφέρον τῶν δικῶν της γεωπολιτικῶν ἐπιταγῶν καί νεομερκαντιλιστικῶν σκοπιμοτήτων. Ἁπλῶς μεταλλάσσονται οἱ διαδικασίες ἐπιτεύξεως καί ἡ μεθοδολογία τῆς ἐπιβολῆς.
Τώρα –γιά νά τό ποῦμε πιό ἁπλᾶ– προσφέρονται ἄλλα “ὅπλα”, δημοκρατικοφανῆ καί καθαρά νεωτερικά. Ἡ ψευδεπίγραφη καί διαμεσολαβημένη “δημοκρατία” καθώς καί ὁ ἐκσυγχρονισμός, πού προσαρμόζει καί συναρμόζει τά πάντα στό κυρίαρχο ψεῦδος, ἐπιτελοῦν πιό ἀποτελεσματικά τόν στόχο τους. Δέν ὑπάρχει ἀνάγκη γιά μιά νέα 1η Σεπτεμβρίου τοῦ 1939 πιά. Τό Δ΄ Ράϊχ ἔχει γιά τά καλά βρεῖ τόν δρόμο του!
Βασίλης Π. Μακρῆς
Μεταλλειολόγος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 148
Δεκέμβριος 2014