Τό οἰκονομικό χρέος εἶναι πρόφαση

Τό οἰκονομικό χρέος εἶναι πρόφαση

γιά νά κατατμηθῆ ἡ Ἑλλάδα!

Στὶς 11 Αὐγούστου τοῦ 2010 ὁ τότε ὑπουργὸς τῶν Ἐσωτερικῶν1, Ἰωάννης Ραγκούσης, ὑπέγραψε καὶ ἔθεσε σὲ ἐφαρμογὴ τὸν Νόμο 3852/2010 «Νέα Ἀρχιτεκτονική τῆς Αὐτοδιοίκησης καὶ τῆς Ἀποκεντρωμένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης»2, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν σημερινὴ διοικητικὴ διαίρεση τῆς Ἑλλάδος. Σύμφωνα μὲ αὐτήν, ἡ Πατρίδα μας διαιρεῖται σὲ ἑπτὰ (7) ἀποκεντρωμένες διοικήσεις, δεκατρεῖς (13) περιφέρειες καὶ τριακόσιους εἰκοσιπέντε (325) δήμους.

Πρὶν νὰ προχωρήσει στὴν θέσπιση αὐτοῦ τοῦ νόμου ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνηση, σύμφωνα μὲ τὸν τότε πρόεδρο τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου Dominique Strauss-Kahn, βρισκόταν ἐπὶ μῆνες σὲ μυστικὲς συνομιλίες μὲ τὸ Ταμεῖο. Ἡ πορεία ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσε ἡ Πατρίδα μας ἦταν προδιαγεγραμμένη ὄχι μόνο σὲ ὅτι ἀφορᾶ στὶς οἰκονομικὲς ρυθμίσεις, ἀλλὰ κυρίως στὶς πολιτικὲς μεταβολὲς ποὺ ἔμελλε νὰ ὑποστεῖ. Τὸ ΔΝΤ εἶχε κληθεῖ ὄχι ἁπλᾶ γιὰ νὰ “σώσει” τὶς Γερμανικές, τὶς Γαλλικὲς καὶ κάποιες Ὀλλανδικὲς τράπεζες θυσιάζοντας ἕνα ἔθνος ὁλόκληρο, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα βήματα στὴν πορεία πρὸς τὴν νέα οἰκουμενιστικὴ (παγκοσμιοποιημένη) πραγματικότητα.

Strauss-Kahn διαφώνησε μὲ αὐτὴν τὴν πρακτικὴ καὶ γι’ αὐτὸ οἱ Δυτικοὶ ἐκμεταλλεύτηκαν τὴν ἀδυναμία ποὺ εἶχε στὸ γυναικεῖο φύλο, τὸν παγίδευσαν, τοῦ στέρησαν τὸ ἀξίωμα ποὺ κατεῖχε καὶ στὴν θέση του τοποθέτησαν τὴν ἀπολύτως πειθήνια στὶς βουλές τους, Christine Madeleine Odette Lagarde. Ἡ συνέχεια καὶ ἡ πορεία τῆς Πατρίδος μας εἶναι λίγο πολὺ γνωστή.

Αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουν οἱ περισσότεροι Ἕλληνες εἶναι τὸ περιεχόμενο τῶν παρασκηνιακῶν συνομιλιῶν τῆς Ἑλληνικῆς κυβέρνησης μὲ τὸ Ταμεῖο, ἀλλὰ καὶ τὸν Μηχανισμὸ Στήριξης τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ Strauss-Kahn, ἡ Ἑλλάδα οὐσιαστικὰ ἀποδέχθηκε τὴν ἀπώλεια τῆς Ἐθνικῆς Κυριαρχία της. Δὲν τόλμησε, ὡστόσο, ποτὲ νὰ ἀποκαλύψει λεπτομέρειες –ποὺ ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἔρθουν στὸ φῶς– ἀλλὰ ἡ τροπὴ τῶν πραγμάτων ἀποκαλύπτει τὰ συμφωνηθέντα.

Ἡ τότε κυβέρνηση τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου βιάστηκε νὰ περάσει τὸ συγκεκριμένο νομοσχέδιο, χωρὶς πολλὲς δημόσιες συζητήσεις καί, κυρίως, ἀποφεύγοντας τὴν Ὁλομέλεια τοῦ Σώματος. Ὁ νόμος, ποὺ ψηφίστηκε ἀπὸ θερινὸ τμῆμα τοῦ Κοινοβουλίου (τέσσερις ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸν ἑορτασμὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας, μὲ τοὺς Ἕλληνες “παγωμένους” ἀπὸ τὶς ἐξελίξεις ἀλλὰ σὲ καλοκαιρινὲς διακοπές(!), πρόκειται νὰ ἐπηρεάσει, ἂν ὄχι νὰ καθορίσει, μία ἀναμενόμενη ἀναδιάταξη τῶν συνόρων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας!

Ἡ κυβέρνηση Παπανδρέου προχώρησε ἐσπευσμένα στὴν διοικητικὴ διαίρεση τῆς Ἑλλάδος μὲ βάση τὰ στοιχεῖα τῆς ἀπογραφῆς τοῦ πραγματικοῦ πληθυσμοῦ τῆς 18ης Μαρτίου 2001, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἤδη εἶχε προγραμματιστεῖ γιὰ τὴν ἄνοιξη τοῦ 2011 ἡ νέα ἀπογραφὴ τοῦ πληθυσμοῦ. Γιατί, ὅμως, αὐτὴ ἡ βιασύνη; Γιατί πολὺ ἁπλᾶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶχε φροντίσει νὰ δεσμεύσει τὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ συγκεκριμένο νομοσχέδιο ὡς πρώτη προϋπόθεση πρὶν τὴν ἔναρξη τῶν συνομιλιῶν, ποὺ κατέληξαν στὶς δανειακὲς συμβάσεις.

Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἐπέβαλε, ἐκτός της συγκεκριμένης διαίρεσης, τὸν τρόπο τῆς διοίκησης τοῦ νέου σχήματος. Συγκεκριμένα:

Πρωτοβάθμιος ὀργανισμὸς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) εἶναι ὁ “δῆμος”. Διοικεῖται ἀπὸ τὸν δήμαρχο καὶ τὸ δημοτικὸ συμβούλιο, ποὺ ἐκλέγονται κάθε 5 ἔτη μὲ καθολικὴ ψηφοφορία. Κάθε δῆμος χωρίζεται σὲ διαμερίσματα μὲ τὴν ὀνομασία “δημοτικὲς ἑνότητες” καὶ αὐτὲς μὲ τὴ σειρά τους σὲ “κοινότητες”. Οἱ κοινότητες διαθέτουν δικά τους συμβούλια, ποὺ ἔχουν συμβουλευτικὸ ρόλο καὶ δὲν λαμβάνουν ἀποφάσεις.

   Δευτεροβάθμιος ὀργανισμὸς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης εἶναι ἡ “περιφέρεια”, ποὺ ἀντιστοιχεῖ σὲ μία εὐρεία γεωγραφικὴ περιοχὴ τῆς χώρας. Διοικεῖται ἀπὸ τὸν περιφερειάρχη καὶ τὸ περιφερειακὸ συμβούλιο, ποὺ ἐκλέγονται κάθε 5 ἔτη μὲ καθολικὴ ψηφοφορία ἀνάμεσα στοὺς ἐγγεγραμμένους δημότες τῶν δήμων ποὺ ὑπάγονται στὴν περιφέρεια. Κάθε περιφέρεια διαιρεῖται σὲ “περιφερειακὲς ἑνότητες”, ποὺ συνήθως συμπίπτουν μὲ τοὺς νομούς. Κάθε περιφερειακὴ ἑνότητα διαθέτει δικό της ἀντιπεριφερειάρχη, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν ἐκλογικὸ συνδυασμὸ τοῦ περιφερειάρχη.

Ἡ “ἀποκεντρωμένη διοίκηση”, τυπικά, δὲν ἀποτελεῖ θεσμὸ τῆς αὐτοδιοίκησης ἀλλὰ τῆς διοικητικῆς ἀποκέντρωσης τοῦ κράτους. Περιλαμβάνει ἀπὸ ἕναν ἕως δώδεκα νομοὺς καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς της, ποὺ ἔχει τὸν τίτλο “γενικὸς γραμματέας”, διορίζεται ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ συγκεντρώνει ὅλες τὶς ἁρμοδιότητες ποὺ ἀφοροῦν σὲ ἀποφάσεις. Τὸ συμβούλιό της, ὅπου συμμετέχουν οἱ οἰκεῖοι αἱρετοὶ περιφερειάρχες καὶ οἱ ἐκπρόσωποι τῶν περιφερειακῶν ἑνώσεων τῶν δήμων ἔχει κυρίως συμβουλευτικὸ χαρακτῆρα, στὰ πρότυπα τῆς δομῆς τοῦ σχήματος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ἡ δομὴ τῆς Ε.Ε. εἶναι αὐτὴ ποὺ θέτει διορισμένους ὑπηρέτες πάνω ἀπὸ τοὺς αἱρετούς, ἔτσι ὥστε νὰ ἐλέγχει ἐξ ὁλοκλήρου τὶς ἀποφάσεις καὶ τὴν πολιτικὴ ποὺ θὰ ἀκολουθηθεῖ.

Βλέπουμε, λοιπόν, πὼς ἐνῶ τὸ πρόσχημα εἶναι ἡ “ἀποκεντρωμένη διοίκηση”, στὴν πραγματικότητα ἐφαρμόζεται ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο! Κάθε ἀπόφαση σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο μπορεῖ νὰ ἀναιρεθεῖ ἀπὸ τὸν διορισμένο κυβερνητικὸ ὑπάλληλο ἀγνοώντας τὴν ἀνάγκη τῆς περιοχῆς ἢ νὰ ἐπιβάλλει σὲ μία ἐπικράτεια τὴν κυβερνητικὴ βούληση ἀκόμα καὶ ἂν θέτει σὲ ἀμφιβολία τὴν Ἐθνικὴ Κυριαρχία!

Σὰν πιστωποίηση τῶν γραφομένων μου θυμηθεῖτε τὶς περιπτώσεις, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς σημερινῆς συγκυβέρνησης (τῶν –τάχα– ἀριστερῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τῶν “Ἀνεύθυνων Ἑλλήνων“): Πρῶτον, ἔδωσαν ἐντολὴ νὰ ἀφαιρεθοῦν τὰ χρήματα τῶν Δήμων καὶ τῶν Κοινοτήτων (ἄρα νὰ ἀρθεῖ ἡ οἰκονομικὴ ἀνεξαρτησία τους), καί, δεύτερον, τὴν δημιουργία τῶν περίφημων “κέντρων ὑποδοχῆς μεταναστών” (hot spots) στὰ ἀκριτικὰ νησιά μας!

Ἐὰν παρατηρήσουμε προσεκτικὰ τὴν διοικητικὴ (καὶ ὄχι μόνο) διαίρεση τῆς Ἑλλάδος σύμφωνα μὲ τὸ σχέδιο “Καλλικράτης”, θὰ δοῦμε μία ἐπικίνδυνη ὁμοιότητα μὲ τὰ σχέδια αὐτῶν, ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν διάσπαση τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸν ἐπαναπροσδιορισμὸ τῶν συνόρων της.

Ἡ Ἑλλάδα διαιρέθηκε, σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὴν προσταγὴ τῆς Δύσης, στὴν:

(1) Διοίκηση Ἀττικῆς, ποὺ περιλαμβάνει τὴν περιφέρεια τῆς Ἀττικῆς,

(2) Διοίκηση Θεσσαλίας – Στερεᾶς Ἑλλάδος, ποὺ περιλαμβάνει τὴν περιφέρεια τῆς Θεσσαλίας καὶ τὴν περιφέρεια τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος,

(3) Διοίκηση Ἠπείρου – Δυτικῆς Μακεδονίας, ποὺ περιλαμβάνει τὴν περιφέρεια τῆς Ἠπείρου καὶ τὴν περιφέρεια τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας,

(4) Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικῆς Ἑλλάδος καὶ Ἰονίου, ποὺ περιλαμβάνει τὴν περιφέρεια τῆς Πελοποννήσου, τὴν περιφέρεια τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν περιφέρεια τῶν Ἰονίων Νήσων

(5) Διοίκηση Αἰγαίου, ποὺ περιλαμβάνει τὴν περιφέρεια τοῦ Βορείου Αἰγαίου καὶ τὴν περιφέρεια τοῦ Νοτίου Αἰγαίου,

(6) Διοίκηση Κρήτης, ποὺ περιλαμβάνει τὴν περιφέρεια τῆς Κρήτης, καὶ τέλος στὴν

(7) Διοίκηση Μακεδονίας - Θράκης, ποὺ περιλαμβάνει τὴν περιφέρεια τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Θράκης, καθὼς καὶ τὴν περιφέρεια τῆς Κεντρικῆς Μακεδονίας.

Ἐξαίρεση στὸ νομοσχέδιο ἐξακολουθεῖ νὰ ἀποτελεῖ τὸ Ἅγιον Ὅρος, ποὺ παρ’ ὅτι εἶναι Ἑλληνικὸ ἔδαφος ἔχει δική του αὐτοδιοίκηση βάσει τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὅρους τοῦ 1924. Παρὰ ταῦτα, ἡ Ἑλληνική(;) κυβέρνηση ξεκίνησε συζητήσεις μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση μὲ θέμα τὴν κατάργηση τοῦ ἀβάτου τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἀπὸ τὸ 2017, χωρὶς τὴν παρουσία τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστασίας τοῦ Ἁγίου Ὅρους!

Ἐπιπλέον ἡ ἀντορθόδοξη καὶ ἀνθελληνικὴ ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ζήτησε ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τὴν ἐπανυπαγωγὴ τῶν λεγομένων “Νέων Χωρών” στὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, καταδεικνύει καὶ στὸν πλέον δύσπιστο πὼς ὅλες αὐτὲς οἱ κινήσεις δὲν εἶναι τυχαῖες, ἀλλὰ ἀποτελοῦν τὴν ἐφαρμογὴ ἑνὸς καὶ μόνου σχεδίου: τῆς διάσπασης τῆς Ἑλλάδος.

Μέχρι σήμερα δὲν μᾶς ἀπάντησε ὁ περιφερειάρχης τοῦ Νοτίου Αἰγαίου στὸ ἐρώτημά μας γιατί τὸν κάλεσε3 ὁ πρόεδρός τῶν Η.Π.Α. στὸν Λευκὸ Οἶκο, ἐκεῖ ὅπου καλοῦνται μόνο ὑψηλόβαθμα στελέχη τῆς μασωνίας καὶ ὑπηρέτες τοῦ οἰκουμενιστικοῦ σχεδίου τῆς μίας παγκοσμίου κυβερνήσεως; Προφανῶς καὶ ὁ πρόεδρός τῶν Η.Π.Α. δὲν ἐνδιαφέρεται νὰ κάνει διακοπὲς στὴν Ρόδο, οὔτε θέλησε νὰ μάθει λεπτομέρειες σχετικὰ μὲ τὸ μεταναστευτικὸ πρόβλημα. Τὸν ἀπασχολεῖ, ὡστόσο, ἡ στάση ὁρισμένων κομματικῶν προδοτῶν, ποὺ δειλὰ-δειλὰ ἔχουν ξεκινήσει μία προπαγάνδα ὑπὲρ τῆς προσχώρησης τῆς Δωδεκανήσου (καὶ ὄχι μόνο) στὴν Τουρκία.

Ἀντίστοιχες ἐνέργειες γίνονται στὴν περιοχὴ τῆς Θράκης, ἀλλὰ καὶ στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου μιὰ μεγάλη μερίδα βολεμένων κομματικῶν στελεχῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν ἔχει μεταφέρει τὶς δραστηριότητές της στὰ Σκόπια καὶ δρομολογεῖ ἐξελίξεις γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ Κράτους τῆς Μακεδονίας, ποὺ θὰ ἔχει πρωτεύουσα τὴν Νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ!

Ὅλες αὐτὲς οἱ ἐνέργειες ἀποσκοποῦν καὶ ἔχουν ὡς στόχο τὸν ἀφανισμὸ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.

Σήμερα ἡ αὐτοκέφαλη Ὀρθόδοξη Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, παρὰ τὰ πολλὰ προβλήματα ποὺ κατὰ καιροὺς τὴν ἀπασχολοῦν ἐξ αἰτίας κάποιων Ἱεραρχῶν ποὺ δὲν στέκονται στὸ ὕψος τῆς ἀποστολῆς τους, εἶναι ἡ μόνη παγκοσμίως ποὺ διαφυλάττει ἀκέραιο τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος. Ὁ μόνος τρόπος, λοιπόν, προκειμένου νὰ χτυπηθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ συρρίκνωση τοῦ τόπου ποὺ τὴν ἐκφράζει.

Εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ ἐγερθοῦμε τοῦ ὕπνου τῆς μακαριότητος ποὺ βρισκόμαστε καὶ νὰ ἀντισταθοῦμε τόσο στὶς βλέψεις τῆς Δύσης ποὺ ἐκφράζει τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὰ Ἑλληνικά(;) κόμματα. Ζοῦμε σὲ μία ἱστορικὴ ἐποχή, ὅπου ὅλοι θὰ κριθοῦμε γιὰ τὴν στάση καὶ τὶς ἐπιλογές μας στὸν πόλεμο ποὺ ἔχει ἤδη ξεκινήσει. Τὰ στρατόπεδα καὶ οἱ ἐπιλογὲς ποὺ ἔχουμε εἶναι δύο: Ἡ μία νὰ συνταχθοῦμε στὸ πλευρὸ αὐτῶν ποὺ θὰ πεθάνουν ὑπερασπιζόμενοι τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καὶ ἡ ἄλλη, ἡ σύμπραξη μὲ αὐτοὺς ποὺ θὰ σκύψουν τὸ κεφάλι καὶ θὰ ἀποδεχθοῦν τὸν χυδαῖο τρόπο ζωῆς τῆς Δύσης…

1.     Ὁ πλήρης τίτλος τοῦ ὑπουργείου τότε ἦταν Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν, Ἀποκέντρωσης καὶ Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης

2.     http://tinyurl.com/j9bo2yy

3.     http://tinyurl.com/hqvbvzt

Μανώλης Β. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 166-167

Ἰούνιος-Ἰούλιος 2016