ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΗ Η ΕΝΩΣΗ
ΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ
ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Ἡ περίοδος πού ἀρχίζει ἀπό τίς 15 Νοεμβρίου ἕως τά Χριστούγεννα εἶναι περίοδος πνευματικῆς προετοιμασίας μας γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ μας.
Γιά νά νοιώσουμε εὐεργετικά τό γεγονός αὐτό, τελοῦμε καθημερινά τήν Θεία Λειτουργία καί, σύν Θεῷ, θά τελέσουμε καί στόν Ναό μας αὐτό τό Σαρανταλείτουργο, ὥστε νά ἐμβαθύνουμε ὅσο περισσότερο μποροῦμε στό μέγα Μυστήριο τῆς Ὑποστατικῆς Ἑνώσεως τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς μας στό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι εἶναι ἀποφασιστικῆς σημασίας αὐτή ἡ ἀσύγχυτη ἀλλά καί ἀδιαίρετη ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, γιατί μόνο μέσῳ αὐτῆς τῆς ἑνώσεως μποροῦμε νά διατηρηθοῦμε στήν ὕπαρξη, ἀφοῦ μόνο ἡἀνθρώπινη φύση πού ἐφόρεσε ὁ Χριστός θά διατηρηθῆ ἐν Δόξῃ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων καί ὅσων ταυτισθοῦν μαζί Του.
Δυστυχῶς, πολύ συχνά ἐμεῖς οἱ θρησκευόμενοι λησμονοῦμε ὅτι εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν ὕπαρξή μας καί τήν πνευματική προκοπή μας ἡ διατήρηση καί ἡ συνεχής βίωση τῆς ἑνώσεως κτιστοῦ καί Ἀκτίστου καί συχνά–πυκνά διχοτομοῦμε τόν ἑαυτό μας, τήν ζωή καί τίς ἐπιλογές μας καί, ἔτσι, σέ κάποιες δραστηριότητές μας ζοῦμε ὡς ἄνθρωποι χωρίς ἐνατένιση Θεοῦ καί σέ κάποιες ἄλλες ὡς ἐκκλησιαζόμενοι καί θρησκευόμενοι!
Ἔτσι ἐξηγεῖται καί ἡ καθημερινή συζήτηση πού γίνεται τόν τελευταῖο καιρό ἀπό τούς πολιτικούς γιά τόν χωρισμό τῆς Πολιτείας ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀφοῦ ποτέ δέν ἀσχοληθήκαμε ἐμεῖς οἱ θρησκευόμενοι νεοέλληνες σοβαρά μέ τό θέμα τῆς ἀναγκαιότητος ἀσυγχύτου ἀλλά καί ἀδιαιρέτου ἑνώσεως τῶν δύο ἀπό Θεοῦἀπορρεουσῶν ἐξουσιῶν διά τῆς Ἐκκλησίας Του, δηλαδή, τῆς Ἱερωσύνης (Ἱερεῖς) καί τῆς Βασιλείας (Πολιτικοί). Θεώρησαν καί ἐξακολουθοῦν νά θεωροῦν πολλοί θρησκευόμενοι –Προτεσταντικῷ τῷ τρόπῳ– ὅτι οἱἐξουσίες αὐτές δέν πηγάζουν ἀπό τήν Ἐκκλησία ἀλλά ὅτι ἡ Πολιτεία –ipso jure– ἀντλεῖ τήν ἐξουσία της ἀπό τόν ἑαυτό της (πού τόν ὀνομάζει παραπλανητικά στό Σύνταγμά της, λαό) καί ὡς ἐκ τούτου νομιμοποιεῖται νά ἐξουσιάζη ἀκόμη καί τήν Ἐκκλησία μέ τό ἐπαίσχυντο νομικό ἐπινόημα τῆς «νόμῳ κρατούσης Πολιτείας»!
Ἀπαιτεῖται, λοιπόν, ἄμεσα ἡ θεολογική μας ἀφύπνιση, γιατί οἱἐπιπτώσεις τοῦ χωρισμοῦ τῆς Πολιτείας ἀπό τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας, θά ἔχη ὀλέθριες πνευματικές συνέπειες γιά τούς ἀνθρώπους τῆς Πατρίδος μας. Συνέπειες πού ἰσοδυναμοῦν μέ τίς ἐπιπτώσεις πού θά εἶχε στή ζωή τῶν ἀνθρώπων ὁ χωρισμός τῆς Παλαιᾶς ἀπό τήν Καινή Διαθήκη (δηλαδή ἡ διχοτόμηση τῆς Ἁγίας Γραφῆς) καί ὁ χωρισμός τῆς Ἀνθρωπίνης Φύσεως τοῦ Χριστοῦἀπό τήν Θεία Του Φύση.
Ἐπ’ αὐτοῦ, ὅμως, εἶναι ἀναγκαῖο νά ἐπανέλθουμε ἀναλυτικότερα, γιατί τό θέμα ἀπαιτεῖ μεγάλη θεολογική ἀνάλυση, λόγῳ τῆς πολυχρονίου «σκοτόμαινας» πού τό καλύπτει –κατά τήν προσφυᾶ διατύπωση τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ὕδρας Ἱεροθέου– ἀλλά καί γιατί, μέ αὐτά πού ἤδη περιληπτικά ἔγραψα, εἶναι πολύ πιθανόν κάποιοι νά μέ παρεξηγήσουν.
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 171
Νοέμβριος 2016