Τὰ ἄλλα γενέθλια...

171 2 p. Kallianos

Τλλα γενέθλια...

( , ορτάζοντας τν 33η πέτειο

τς εσόδου σου στν Κλρο)

Κάθε φορ πο θ᾿νατείλει 18η Νοεμβρίου, μι περίεργη νοσταλγία, λλ κι να σφίξιμο νεβαίνουν πό τ βαθύτερα τ θεμέλια το εναι σου κα συλλαβίζουν, μαζ μ τσα εχετή­ρια, στιγμς περιούσιες καριακές. Ατς τς χειροτονίας σου κα φυσικ τν πρώτων σου βηματισμν στ Χορ κα τ Χρο τς ερωσύνης. Στιγμς καρες πο σήμερα, πετειακ, τς τιμς ς λλα γενέθλια. Γενέθλια πο μνημειώνουν να κα μόνο γεγονός: το εσοδικο στν ερωσύνη. Κι σφαλς δν εναι κα λίγο ατό...

ν Νοσταλγία, λοιπόν, τοτες τς στιγμς κλωθογυρίζει μέσα σου μ ρυθμος καχους παλιούς, στόσο γνώριμους, ατ γίνεται, πειδ τ Πρόσωπα κα τ γεγονότα πο τ σφράγισαν φίλοι, γνωστοί, πίτροποι, εροψάλτες, ερόπαιδες, λλ κα συλλειτουργοί, πίσκοπος πο σο “φί­λε­ψε” τ μέγιστο ατ διακόνημα, συνυπάρχουν. Μόνο πο πολλοπ᾿ ατος χουν ναχωρήσει γι τ Χώρα τν Ζώντων. Κα τοτες τς ρες τος ναθυμσαι μ εγνωμοσύνη κα μές π᾿ τ σύθαμπο, πο ο φωτεινς ατς στιγμς μφανίζουν, τος νακαλες. Ν συμπορευτετε, πως κάποτε, σ πανηγύρεις, ορτς, προσπάθειες επρεπισμο το ναο. Κι πειδ τοτο εναι δύνατο καταθέτεις, μ τ κερ πονάβεις γι τς ραες τους ψυχές, τν κέσιο λόγο σου, πως εναι ναπαυμένοι πάντοτε.

στόσο στν ψυχνεβαίνει κα κενο τ παράξενο σφίξιμο, ποσφαλς σχετίζεται μ τν νείπωτη πίκρα πο σ κατέχει, καθς συνειδητοποιες, φο μέρα ατ σ προτρέπει –πως ρχιχρονι– σ μιν προσπάθεια πολογισμο. Ν παρατηρήσεις μ προσοχ δηλαδ τ λάθη κα τς τέλειές σου ς ποιμένα κα πα­τέ­ρα μις κοινότητας πιστν. τσι, στ βάθος τν τριανταδύ­ο χρόνων βλέπεις πολλ κα ποικίλα λάθη, ποφησαν κάποια κε­ν στ διακονία σου. Κα τ συνειδητοποιες ατ πασχίζοντας ν φανες τώρα πι χρήσιμος κα χωρς πολλς παραλείψεις. Καί, φυσικά, ναθέτεις λα τοτα στμέτρητο λεός Του, τ μόνο ποπολογίζεις.

Τ χρόνια πο πέρασαν εναι πολλ κα μάλιστα εναι κενα πο τ χαρακτηρίζει νθουσιασμς κα νεότητα. Τώρα, λοιπόν, πο πέρασαν λ᾿ ατ καμπειρία μαζ μ τ σιωπ σ συντροφεύουν στ τρίτο σκαλοπάτι τς τέταρτης δεκαετίας πορχισες ν περπατς, να πργμα κρατς ς βακτηρία καλπιδόφεγγο φς. Τν πέρκαλλο κα σημαδιακ στίχο: «Βοηθς κα σκεπαστς, γένετό μοι ες σωτηρίαν, οτος μου Θες κα δοξάσω Ατόν...». Δοξάσω Ατόν, λοιπόν, σο τ μάτια πομένουν νοιχτ κι καρδι συνειδητοποιε τν ναξιότητα το εναι. μήν.

( .Ν. γ. Παντελεήμονος 18-11-2011 σρα συχη, σπερινή)

 

Σκόπελος                      π. Κων. Ν. Καλλιανός

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» ρ. Τεύχους 171

Νοέμβριος 2016