Βανδαλισμοί καί Βαρβαρότης τῶν Τούρκων
κατά τῶν Ἀρμενίων
Οἱ Ἀρμένιοι ἀναμφισβητήτως, ἐπί (2.500) χρόνια ἦσαν κάτοικοι τῆς Ἀνατολίας.
Αἰσχρῶς, λοιπόν, καί ψευδῶς ἰσχυρίζονται οἱ Τοῦρκοι ὅτι αἱ σφαγαί τῶν Ἀρμενίων ἀπό τοῦ ἔτους 1915-1918 ἦσαν ἁπλᾶ διοικητικά μέτρα καί κατά συνέπειαν ὁ θάνατος αὐτῶν ἦτο φυσιολογικός.
Τοῦτο, χωρίς ἴχνος ἐντροπῆς ἰσχυρίσθη, ἐπισήμως, ὁ Ὑπουργός τῶν ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Τουρκμέν εἰς Στρασβοῦργον κατά τήν σύνοδον τῶν Ὑπουργῶν τῶν ἐξωτερικῶν τῶν Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, γενομένην τήν 14ην Νοεμβρίου 1981. Ὑπάρχουν ὅμως ἀδιάσειστοι καί συντριπτικαί ἀποδείξεις αἱ ὁποῖαι εὐχερῶς, ἀνατρέπουν τούς ψευδεῖς καί ἀναισχύντως προβαλλομένους ἰσχυρισμούς τῆς ἐπισήμου Τουρκίας.
Ὁ Χίτλερ, ἔχει λεχθῆ ὅτι ἀναφέρει εἰς τό βιβλίον του «Ὁ ἀγών μου», ἐν ὄψει τῆς ἐξοντώσεως τῶν Ἑβραίων, παραδειγματίζεται ἀπό τούς Τούρκους, καί διδάσκεται ἀπό πολλάς μεθόδους τάς ὁποίας μετῆλθον οἱ Τοῦρκοι, ἀπό τοῦ ἔτους 1915-1922, ἐπί τῷ τέλει ἐξοντώσεως τῶν Ἀρμενίων!
Ἐπ’ αὐτοῦ ὑπάρχει ἀπόφασις τοῦ «Μονίμου Δικαστηρίου τῶν λαῶν» ἐκδοθεῖσα κατά τήν 16ην Ἀπριλίου 1984, διά τῆς ὁποίας καταγγέλλεται καί ἀναγνωρίζεται, ὡς ἀπαράγραπτον ἔγκλημα ἡ ἀπό 1915-1922 γενομένη γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων ὑπό τῶν Τούρκων.
Τό Δικαστήριον τοῦτο ἐπελήφθη τῆς ὑποθέσεως, κατόπιν προσφυγῆς εἰς αὐτό, Γαλλικῶν, Γερμανικῶν, Ἀμερικανικῶν, καί τῶν ἄλλων χωρῶν τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, ὀργανώσεων.
Ὁ Ἀρμένιος συγγραφεύς Ἀράμ Ἀντωνιάν εἰς βιβλίον του γραφέν, Ἀγγλιστί καί Γαλλιστί, ἀναφέρει βεβαιωτικά στοιχεῖα τῆς γενοκτονίας, τά ὁποῖα οὗτος ἔλαβεν ἀπό Τουρκικάς πηγάς καί εἰδικώτερον ἀπό τό ἡμερολόγιον τοῦ Διοικητικοῦ Τούρκου Ὑπαλλήλου Ναΐμπεη, εἰς τό ὁποῖον περιελάμβανε τά σχετικά κυβερνητικά ἔγγραφα μέ ἀριθμ. πρωτ. κ.λ.π.
Αἱ διαταγαί τοῦ κατά τόν χρόνον ἐκεῖνον Ὑπουργοῦ τῶν ἐσωτερικῶν τῆς Τουρκίας διακρίνονται διά τήν μεγάλην των θηριωδίαν. Οὗτος ἐλέγετο Ταλαάτ καί ἐφονεύθη, κατά τό ἔτος 1921, εἰς τό Βερολίνον ὑπό Ἀρμενίου πατριώτου.
Εἰς τάς διαταγάς του ἔδιδεν τήν ὑπόσχεσιν ὅτι α) Οὐδείς θά διωχθῆ δι’ ἐγκλήματα κατά τῶν Ἀρμενίων, β) Ἀπηγόρευε τόν γάμον μεταξύ τῶν ἐξισλαμιζομένων καί μή Ἀρμενίων, γ) Διέτασσε νά φονεύονται οἱ προσερχόμενοι Ἀρμένιοι εἰς τήν Ἰσλαμικήν θρησκείαν, δ) ἐφόνευεν καί τά παιδιά τῆς κούνιας, ε) Ὁ Δαμάι Φερίτ, νέος Πρόεδρος μετά τήν πτῶσιν τῶν Νεοτούρκων, ἀπεκάλυψε τάς ἀγνώστους πτυχάς τοῦ σχεδιασμοῦ καί ἐκτελέσεως τῆς γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων καί ἐδήλωσεν ὅτι ὅσα δημοσιεύονται εἰς τήν ἐπίσημον «Ἐρυθράν Βίβλον» τῆς νεοτουρκικῆς κυβερνήσεως εἶναι ψεύδη ἀσύστολα, στ) Κατά τήν 29-1-1959 ὁ Ἀλῆ Κεμάλ-Μπέη καί βραδύτερον Ὑπουργός, ἔγραφεν εἰς τήν «Σαμπάχ» καί ἐχαρακτήρισεν τάς Ἀρμενικάς σφαγάς, ὡς μοναδικόν συγκλονιστικόν ἔγκλημα εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ κόσμου.
Κατά τήν ἰδίαν ἐποχήν ἐδημοσιεύθη εἰς τήν Ἀγγλικήν κείμενον ὑπό τόν τίτλον «Τουρκοαρμενικόν θέμα» τό ὁποῖον ὑπέσχετο ἀποκατάστασιν τῶν ὑπολειφθέντων Ἀρμενίων. Παρά τήν τοιαύτην ὅμως ὑπόσχεσιν οὐδέν ἐπράχθη παρ’ οὐδενός διά τήν ἐκπλήρωσιν αὐτῆς τῆς ὑποσχέσεως. Ὁ Τσῶρτσιλλ εἰς τά ἀπομνημονεύματά του γράφει ἐπί λέξει «Οἱ Τοῦρκοι ἔλεγον ὅτι εἴμεθα ἄξιοι τιμωρίας. Ἄς μᾶς τιμωρήση ἡ φίλη μας ἡ Ἀγγλία».
Ὁ Κεμάλ, εἰς τήν κατάθεσίν του, ἐνώπιον τοῦ Στρατοδικείου, κατά τήν 27-1-1919, εἶπεν «Οἱ Πασσάδες οἱὁποῖοι διέπραξαν ἀπερίγραπτα ἐγκλήματα, τά ὁποῖα δέν μπορεῖ νά συλλάβη ἡ φαντασία τοῦἀνθρώπου, τώρα ὑποδαυλίζουν ταραχάς, διά νά ἐξυπηρετήσουν τά συμφέροντά των καί μόνον αὐτά. Ἐγκαθίδρυσαν ἕνα τυραννικόν καθεστώς, ὠργάνωσαν ἐκτοπίσεις καί σφαγάς, ἔκαυσαν μέ πετρέλαιον θηλάζοντα βρέφη, ἐβίασαν γυναῖκας καί μικρά κορίτσια, ἐνώπιον τῶν γονέων αὐτῶν, κατέσχον παρανόμως τήν κινητήν καί ἀκίνητον περιουσίαν των, ἐξώρισαν γυναίκας καί παιδιά εἰς ἀθλίαν κατάστασιν, καί γενικῶς προέβησαν εἰς παντός εἴδους ὠμότητας. Ἀθώους ἔρριξαν εἰς τήν θάλασσαν, ὑπεχρέωσαν γέροντας εἰς καταναγκαστικά ἔργα νηστικούς κλπ.». Ὁἴδιος ὁ Κεμάλ ἔλεγεν κατά τό 1926 «θά σφάξω καί θά ἐξοντώσω, ὅλα τά μέλη τῆς ἑνώσεως, διότι ὡδήγησαν εἰς ἐκτοπισμόν καί σφαγήν ἕν ἑκατομμύριον Χριστιανῶν».
Ὀρφανά παιδιά τῶν Ἀρμενίων ἐχρησιμοποίησαν ὡς πειραματόζωα διά χημικῶν οὐσιῶν. Ἐνεβολίαζαν Ἀρμενίους μέ αἷμα τυφοπαθῶν καί ἐδημοσίευαν τ’ ἀποτελέσματα τῶν τοιούτων πειραματισμῶν εἰς ἐφημερίδα ὑπό τόν τίτλον «Στρατιωτικός ἰατρός»!
Δημήτριος Γρ. Γερακάρης*
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 171
Νοέμβριος 2016
*Ὁἀείμνηστος Δικηγόρος Δημήτριος Γερακάρης ὑπῆρξε ἄνθρωπος ἤθους καί σπανίας ἀκεραιότητος, δικηγορήσας στήν πόλη τῶν Ἀθηνῶν, ὑπερασπιζόμενος πάντοτε τό δίκαιον καί τούς ἀθώους σέ ὑπέρτατο βαθμό. Ἄφησε ἐποχή γιά τόν τρόπο πού ἄσκησε τό λειτούργημά του ἀλλά καί γιά τόν σεβασμό πού ἔδειχναν στό πρόσωπό του οἱ Δικαστές τῆς ἐποχῆς τῆς σταδιοδρομίας του. Ἔγραψε πολλά ἱστορικά ἀλλά καί ποικίλης πνευματικότητος κείμενα, τά ὁποῖα ὅμως μέχρι σήμερα ἔμειναν ἀδημοσίευτα. Ἐκοιμήθη στίς 23 Ὀκτωβρίου 1997.