Ἡ ἄχραντη σιωπὴ τῆς θερινῆς τῆς Νύχτας
Τώρα τὸ θέρος, ὅσοι ἔχουν τὸ μεγάλο προνόμιο νὰ καταφεύγουν σὲ ἥρεμους καὶ μακρὰν τοῦ θορύβου καὶ τῆς «βοῆς τῶν γεγονότων» τόπους, τότε ὁ Θεὸς τοὺς δωρίζει πολύτιμα δῶρα τῆς Ἀγάπης Του καὶ τοὺς ἀναπαύει μὲ προνομιακὸ τρόπο: Ἐκεῖνον δηλαδή, τῆς ἐμβιωμένης σιωπῆς ποὺ συνδράμει τὴν ψυχὴ ὥστε νὰ ἀποτοξινωξεῖ ἀπὸ τὶς ποκίλες τῆς καθημερινότητος ἰοβόλες ἐπιθέσεις, οἱ ὁποῖες τὴν πληγώνουν καί, περισσότερο, τὴν ἀρρωσταίνουν. Μὲ πρῶτο ἐπιθετικὸ ἐχθρὸ τὸ ἄγχος, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπώθηση πολλῶν καὶ ποικίλων ἐναντίωσεων,ποὺ ἐπιφέρουν ἕνα σωρὸ φθορὲς καὶ διαταράξεις στὸν ψυχισμό μας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ διακοπές, ὡς καιρὸς ἀνασυγκρότησης καὶ προγραμματισμοῦ, εἶναι μιὰ περιούσια περίοδος ποὺ ξαποσταίνει τὸ εἶναι καὶ συνάμα τὸ θεραπεύει ἐπουλώνοντας πληγὲς ποὺ ἡ σκληρὴ καθημερινότητα ἀφήνει πάνω μας. Ἔτσι οἱ διακοπὲς καθίστανται μιὰ ἀναρρωτικὴ ἀναμφίβολα περίοδος, ποὺ τὴν χρειάζεται ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀρκεῖ νὰ ἀξιοποιεῖ τὶς μέρες αὐτὲς «μὲ σύνεσιν» κι ὄχι νὰ τὶς χαλαλίζει σὲ φθοροποιὲς ἐνέργειες καὶ δραστηριότητες, π.χ. ξενύχτια μὲ καραιπάλες, κουραστικὲς ἡμερήσιες περιπέτειες χωρὶς προγραμματισμὸ καὶ ἀνάπαυση.
Δὲγνωρίζω πόσοι ἔχουν σταθεῖ δίπλα στὴν ἀκροθαλασσιὰ κάποια θερινὴ κι ἥσυχη νύχτα, ν᾿ ἀνασαίνουν τὴν εὐωδιὰ τῆς θάλασσας καὶ ν᾿ ἀφουγκράζονται τὸν ἥσυχο κυμματισμό της ποὺ φτάνει ἴσαμε ἔξω καὶ μοιάζει μὲ ἀργὸ φυλλομέτρημα βιβλίου. Κι εἶναι ὄντως ἕνα φυλλομέτρημα τοῦ βίου αὐτὲς οἱ στιγμὲς σιμὰ στήν ἀκροθαλασσιὰ μὲ τὴ μοναξιὰ τῆς θερινῆς νύχτας ὡς ἄλλο ἔνδυμα τῆς γυμνῆς ψυχῆς. Μιὰ αὐτοανάλυση θὰ τὴν ἔλεγα, πού,δυστυχῶς, λίγοι τὴν ἀποζητοῦν ἤ τὴν ἐπιχειροῦν,γιατὶ τὰ γρανάζια τοῦ ἔναγχου βίου δὲ σταματᾶνε,μήτε στὶς διακοπές. Βλέπεις ἡ πόλη,ἡ καθημερινότητα, ἡ σκληρότητα τῶν καιρῶν μας κατευθύνουν τοὺς ἀνθρώπους σὲ δρόμους ἀνησυχίας καὶ σὲ ἀναζητήσεις πρόχειρης ψυχαγωγίας κι ὄχι θεραπείς τοῦ πληγωμένου ψυχισμοῦ. Κι αὐτὸ ἴσως εἶναι καὶ σημεῖο τῶν καιρῶν μας: Τὸ ὅτι δὲν προλαβαίνουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ σήμερα, οἱ ἐγλωβισμένοι στὴν καταιγίδα τῶν εἰκόνων, νὰ κοιτάξουν καὶ τὴ δικιά τους εἰκόνα. Κάτι δηλαδή ποὺ μὲ γεναιοδωρία προσφέρει ἡ σιωπὴ τῆς θερινῆς τῆς Νύχτας...