Ἡ µαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
γιά τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο
«Ἐπιτρέψτε µου νά τό ἐξοµολογηθῶ ἐνώπιόν σας: ὁ εὐλογηµένος Μητροπολίτης Ἀντώνιος ὑπῆρξε ὁ πραγµατικός διδάσκαλος τῆς ψυχῆς µου, ὁ ἀληθινός ἐπίσκοπος καί ἐπόπτης τῆς καρδιᾶς µου. Στό πρόσωπό του βρῆκα τόν πολυαγαπηµένο µου πνευµατικό Πατέρα… Τό µόνο γιά τό ὁποῖο εἶµαι ἱκανός εἶναι νά σκύψω κάτω µέ ζέοντα φόβο καί εὐσεβῆ σεβασµό ἐνώπιον τῶν θαυµάτων τῆς χωρίς ὅρια ἀγάπης του γιά τόν Χριστό καί γιά τήν χαριτωµένη ἀγάπη του γιά τόν ἄνθρωπο».
Τούς λόγους αὐτούς ἀπηύθυνε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σέ µιά σύναξη πού εἶχε λάβει χώρα στό Βελιγράδι πρός τιµήν τοῦ κοιµηθέντος στίς 10 Αὐγούστου τοῦ 1936 Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντωνίου Κραποβίτσκυ (1863-1936), τοῦ πρώτου Ἱεράρχη τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Ἡ ἐν λόγῳ ὁµιλία δηµοσιεύθηκε τό 1936 στό περιοδικό «Θεολογία» τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου καί πολύ ἀργότερα µεταφράσθηκε στά ἀγγλικά καί δηµοσιεύθηκε τό 1984 στό περιοδικό «Οrthodox life».
Θά ἐπιχειρήσουµε νά παρουσιάσουµε κάποια ἀποσπάσµατα τῆς ὁµιλίας αὐτῆς, διότι εἶναι, κατά τήν ἐκτίµησή µας, πολλαπλά σηµαντική. Πρῶτον διότι µᾶς παρουσιάζει µιά ἀκόµη πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ πατρός Ἰουστίνου, ἑνός µεγάλου θεολόγου τοῦ ὁποίου δυστυχῶς τό συγγραφικό ἔργο δέν ἔχει ἀκόµη µεταφρασθεῖ πλήρως στά Ἑλληνικά, ἐνῷ δέν µᾶς εἶναι οὐσιωδῶς γνωστές οἱ ἱστορικές συνθῆκες τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου αὐτοῦ πού ἦρθε σέ ἐπαφή µέ τή σύγχρονη σκέψη καί πράξη στήν πιό ἀκραία (µέχρι σήµερα) καί ἀθεϊστική τους κατάληξη καί θέλησε νά µαρτυρήσει γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια.