ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΙ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ!

ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΙ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ!

 

Ἔχουν περάσει τέσσερεις γενεές καί ἔχουµε ἤδη µπεῖ στήν πέµπτη, πού κάθε χρόνο, µετά τή γιορτή τοῦ Ἁγίου Δηµητρίου, στήν 28η µέρα τοῦ µηνός Ὀκτωβρίου, γιορτάζουµε µιά λέξη: ΟΧΙ.

   Αὐτή ἡ λέξη, µέ τά τρία µόνο γράµµατα, µέ τόν τρόπο πού εἰπώθηκε καί µέ τό σέ ποιούς εἰπώθηκε, ἐκφράζει ἀπόλυτα τό ἦθος, τή λεβεντιά καί, ἴσως, τήν ξεροκεφαλιά ἑνός λαοῦ, ὁ ὁποῖος, “ἀντίθετα ἀπό τούς βαρβάρους, ποτέ δέν µέτρησε τόν ἀριθµό τοῦ ἐχθροῦ στή µάχη”. Μέ πιό πολλά λόγια, δηλαδή, αὐτή ἡ λέξη ἐννοοῦσε: Δέν µέ ἐνδιαφέρει πόσοι εἴσαστε, ποιοί εἴσαστε, πόσο δυνατοί εἴσαστε. Αὐτή ἡ γῆ εἶναι δική µου, εἶναι ὁ τάφος τῶν πατέρων µου καί θά γίνει καί ὁ δικός µου καί τῶν παιδιῶν µου καί τῶν παιδιῶν τῶν παιδιῶν µου. Καί δέν τήν διαπραγµατεύοµαι µέ κανέναν. Γιατί ἔχω µάθει νά ζῶ µέ τό κεφάλι ψηλά. Καί νά πεθαίνω µέ τό κεφάλι ἀκόµα πιό ψηλά. Γι᾽ αὐτό δέν φοβᾶµαι κανέναν. Γιατί αὐτός πού ἔχει νικήσει τό θάνατο, δέν ἔχει τίποτα νά φοβηθεῖ.

Ἡ κοιλάδα τῶν ἀνυποψίαστων

Ἡ κοιλάδα τῶν ἀνυποψίαστων

 

Ἡ Δρέσδη, ἡ πρωτεύουσα τῆς Σαξονίας, ἡ ὁποία βρίσκεται στό ποτάμι Ἔλβα κοντά στά σύνορα μέ τήν Τσεχία, εἶναι διεθνῶς γνωστή ὡς πόλη τῆς τέχνης. Ὀνομαστά μουσεῖα κοσμοῦν τήν πόλη, περίφημα κτηριακά συγκροτήματα, ὅπως τό Τσβίνγκερ, κτισμένο σέ στίλ μπαρόκ, ἕνας συνδυασμός ἀνακτορικῶν κήπων καί κτηρίων σύμφωνα μέ τά πρότυπα τῆς Γαλλίας καί τῆς Ἰταλίας, ὡς χῶρος μεγαλοπρεπῶν ἑορτασμῶν. Ἐπίσης ἡ Ὄπερα τῆς Δρέσδης πού φέρει τό ὄνομα τοῦ ἀρχιτέκτονα Γκότφρηντ Ζέμπερ, ὁ ὁποῖος τή σχεδίασε, τό Βασιλικό Ἀνάκτορο καί πολλά ἄλλα. Ὁ ἐπισκέπτης τῆς πόλης συναντάει πασίγνωστες Ἐκκλησίες, ὅπως τή Λουθηριανή Ἐκκλησία Φράουενκιρχε καί τόν Ρωμαιοκαθολικό Ναό τῆς Βασιλικῆς Αὐλῆς τῆς Σαξονίας. Ὄντως ὑποβάλλεται ἀπό τό μεγαλεῖο τῆς ἐξουσίας τῶν Σαξονικῶν πριγκίπων ἐκλεκτόρων (ἀπό τόν 16ο αἰῶνα) καί τῶν Σαξονικῶν βασιλέων (1806-1918).

Ἡ Σαξονία ἀποτέλεσε τό λίκνο τῆς Μεταρρύθμισης. Ὁ Μαρτῖνος Λούθηρος μπόρεσε νά πραγματοποιήσει τά ἐκκλησιαστικά του σχέδια μόνο μέ τήν ὑποστήριξη τοῦ πρίγκιπα ἐκλέκτορα τῆς Σαξονίας Φρειδερίκου Γ΄, τοῦ Σοφοῦ (1463-1525), ὁ ὁποῖος τοῦ παρεῖχε τήν προσωπική του προστασία. Παρά τήν Λουθηριανή-Προτεσταντική αὐτή παράδοση οἱ διάδοχοι τῶν Σαξόνων πριγκίπων ἐκλεκτόρων, ἀπό τόν Φρειδερίκο Αὔγουστο Α΄ τόν Δυνατό (1670-1733), προσχώρησαν στόν Ρωμαιοκαθολικισμό. Αὐτή ἡ κίνηση, πού ἔγινε τό ἔτος 1697, ἐξασφάλισε στόν Αὔγουστο τήν ἐκλογή σέ βασιλέα τῆς Πολωνίας, πού θεωρήθηκε μιά σημαντική αὔξηση τῆς ἐξουσίας του. Ἡ σύζυγός του Christiane Eberhardine –μέ τήν ὁποία ἀπέκτησε τό 1696 ἕναν υἱό, τόν διάδοχο Φρειδερίκο Αὔγουστο Β΄– πικράθηκε ἰδιαίτερα ἀπό τό βῆμα αὐτό ὅπως καί ἀργότερα ἀπό τήν ἀλλαξοπιστία τοῦ υἱοῦ της, πού βαπτίστηκε μέν λουθηριανός ἀλλά στήν ἡλικία τῶν 16 ἐτῶν ἔγινε σύμφωνα μέ τά σχέδια τοῦ πατέρα του ἐπίσης Ρωμαιοκαθολικός, προκειμένου νά τόν διαδεχθεῖ ὡς βασιλέας τῆς Πολωνίας μέ τό ὄνομα Αὔγουστος Γ΄ (1733-1763). Ἀποσύρθηκε στό ἀνάκτορο τοῦ Pretzsch, ὅπου ἀπέκτησε τή φήμη τῆς προστάτιδας τῆς Λουθηρανῆς Ἐκκλησίας τῆς Σαξονίας. Μάλιστα ὁ λαός τήν ἀποκάλεσε «στήλη προσευχῆς τῆς Σαξονίας», μιά προσωνυμία ἡ ὁποία στή συνείδηση τῶν Προτεσταντῶν τῆς Σαξονίας τήν περιέβαλε μέ τιμή, ἐνῶ ἀντίθετα γιά τούς Ρωμαιοκαθολικούς ἀπετέλεσε κοροϊδευτικό παρατσούκλι.

Ἐνδηµικές Ἀπειλές ἀπό τό Νέο Παγκόσµιο Περιβάλλον

Ἐνδηµικές Ἀπειλές
ἀπό τό Νέο Παγκόσµιο Περιβάλλον

 

Ἱστορικό.
Μία Ἀκτινογραφία τῆς Ἐξέλιξης τῆς Παγκοσµιοποίησης

 

Ἡ παγκοσµιοποίηση εἶναι ἀναπόσπαστο κοινωνικο-οἰκονοµικό µέρος τοῦ DNA τῶν κοινωνιῶν. Ἀφορᾶ στήν ἐξέλιξη τῶν κοινωνιῶν.

Πραγµατοποιεῖται δέ µέσῳ τῆς ἐµπορίας προϊόντων, τῆς ἐπικοινωνίας ἰδεῶν, τῆς µετεγκατάστασης καί τῆς µετακίνησης ἀνθρώπων καί συλλογικά µέσῳ ὁποιασδήποτε ἀνταλλαγῆς µεταξύ ἀνθρώπων καί ὀργανισµῶν. Ἱστορικά ἀνάγεται στήν ἀρχική ἀνταλλαγή ἀνθρώπων. Συνεπάγεται «µάθηση» πού εἶναι ἐνσωµατωµένη στήν «ἀνταλλαγή».

Στήν ἐποχή µας ἡ παγκοσµιοποίηση ἔχει ἐπικρατήσει καί φαινοµενικά κυριαρχεῖ στό πολιτικο-κοινωνικο-οἰκονοµικό µας περιβάλλον λόγῳ τῆς προόδου τῆς τεχνολογίας καί τῆς αὔξησης τῶν ἐπικοινωνιῶν καί τῶν µεταφορῶν. Συγκεκριµένα, ἡ παγκοσµιοποίηση κυριαρχεῖ στό περιβάλλον µας διά τῶν παρακάτω παραγόντων:

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΙΜ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ ΛΥΡΑΚΗΣ

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΑΡΧΙΜ. ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ ΛΥΡΑΚΗΣ

 

Στήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιστράτου στίς 27 Σεπτεμβρίου στρέψαμε εὐλαβικά τήν μνήμη μας στόν ἀείμνηστον Ἀρχιμανδρίτην Καλλίστρατον Λυράκην, ἐκλεκτόν μέλος τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» καί Ἱεροκήρυκα τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος πλειστάκις ἐλειτούργησε καί ἐκήρυξε στόν Ἱ. Ναόν μας ἀλλά καί ἐπί σειρά ἐτῶν, ἕως τῆς κοιμήσεώς του, ὑπῆρξε τακτικός συνεργάτης τοῦ Περιοδικοῦ μας.

 

Κρατοῦμε ζωηρά στή μνήμη μας καί στήν καρδιά μας τήν ἀνυπόκριτη ἀγάπη πού μᾶς ἔδειξε καί τήν ταπείνωσή του. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε ὅτι  συνόδευε τά χειρόγραφά του μέ τήν φράση «ἐάν τό κρίνετε δημοσιεύσιμο, δημοσιεύσατέ το», ὅπως, ἐπίσης, ὅτι ἦταν συνεπέστατος στόν χρόνο παραδόσεως τῶν κειμένων του.

Ζητοῦμε τίς προσευχές του καί μέ εὐγνωμοσύνη εὐχόμεθα στόν Κύριον τῆς Ζωῆς καί τοῦ θανάτου νά τοῦ ἀνταποδώσῃ Ἐκεῖνος, χιλιοπλασίως!

Αἰωνία ἡ Μνήμη του!

 

π. Β. Ε. Β.

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 242

Ὀκτώβριος 2022

Ἐναγώνιες κορυφώσεις τοῦ πνευµατικοῦ µας ἀγῶνα

Ἐναγώνιες κορυφώσεις τοῦ πνευµατικοῦ µας ἀγῶνα

 

«Πέραν τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων»... (Ἰω. 18, 1)

                                                 

Ἀνήκει ἐξάπαντως στή δικαιοδοσία μας ἡ βεβαιωμένη ἐναγώνια προσπάθεια γιά τόν καθορισμό τῶν ὁρίων, μέσα στά ὁποῖα καί καλούμεθα νά ἐπιτελέσουμε τίς ποιμαντικές μας δραστηριότητες καί ἐντολές. Γιατί στά χρόνια μας, ἡ εὔστοχη συνάντηση μέ τό ποίμνιο τῆς ἐνοριακῆς Κοινότητας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ δεδομένα τῶν χρονικῶν περιθωρίων, τόσο ἡμῶν τῶν ποιμένων, ἀλλά καί  τῶν ἐνοριτῶν, πού ἔπαψαν- τουλάχιστον στά τουριστικά ἐπαρχιακά κέντρα καί στὶς κοινότητες  αὐτές- νά ἐξακολουθοῦν, νά διαθέτουν  τό χρόνο τους, ὅσον ἀφορᾶ στήν λήψη καὶ ἐξασφάλιση τῆς ὅποιας ποιμαντικῆς μέριμνας καί ἐκκλησιαστικῆς καταρτίσεως.

Αὐτό ἀποτελεῖ δέ καί εἶναι ἡ βάση τοῦ προβληματισμοῦ ἑνός συνειδητοῦ ἐφημερίου, ὁ ὁποῖος βλέπει ὅτι μέσα σέ λίγα χρόνια μεταβάλλεται, ἀπό πνευματικό διάκονο καί ὁδηγό, σέ φύλακα καί ἐκφραστή μιᾶς τύπου φολκλόρ  “παραδοσιακῆς”, ἀνώδυνης καί τυπολογικῆς ὑπηρεσίας, μέ ἀποτέλεσμα τή δημιουργία μιᾶς ἐπώδυνης κατάστασης, πού, ὅπως εἶναι φυσικό, ὁδηγεῖ σέ ἀρρωστημένες ἐνέργειες καὶ ἀνυπόστατες συμπεριφορές, καθώς μέτρο τῶν πάντων εἶναι πιά ἡ παραγωγή καί ἡ οἰκονομική εὐρωστία. Γι᾿ αὐτό καί σέ «ἀξιοποιημένα» τουριστικά κέντρα παρατηρεῖται τό φαινόμενο τοῦ νεοπλουτισμοῦ, καθώς ἡ ἐναλλαγή τῶν χθεσινῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, πού καλλιεργοῦσαν τήν γῆ καί ζοῦσαν μιάν ἁρμονική κοινωνική συμβίωση, σήμερα μεταβάλεται σέ ἀγῶνα ἄκρατου ἀνταγωνισμοῦ. Κι αὐτό,  γιατί οἱ οἰκονομικές συγκυρίες ἦλθαν κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά λησμονήσουν πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς, καί καταγωγή καί ρίζες, ἀλλά καί τρόπους βιοτῆς. Μέ ἀποτέλεσμα νά ξιπαστοῦν ἀρκετοί σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά περιθωριοποιήσουν τήν Παράδοσή τους, τόν κόσμο δηλαδή πού τούς ἀνάστησε.