ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

«Τιµή σ’ ἐκείνους ὅπου στήν ζωήν των ὥρισαν καί φυλάγουν Θερµοπύλες»

«Τιµή σ’ ἐκείνους ὅπου στήν ζωήν των
ὥρισαν καί φυλάγουν Θερµοπύλες»

 

«Τό Κράτος µεριµνᾶ γιά τή διασφάλιση συνθηκῶν ἀξιοπρεποῦς διαβίωσης ὅλων τῶν πολιτῶν µέσῳ ἑνός συστήµατος ἐλάχιστου ἐγγυηµένου εἰσοδήµατος, ὅπως ὁ νόµος ὁρίζει».

Αὐτή εἶναι ἡ ἀκριβής διατύπωση τῆς παραγράφου 1 ἐδάφιο β΄ τοῦ ἄρθρου 21 τοῦ Συντάγµατος, ὅπως ἀναθεωρήθηκε µέ τό Ψήφισµα τῆς 25ης Νοεµβρίου 2019 τῆς Θ’ Ἀναθεωρητικῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἐπί τῆς σηµερινῆς Κυβερνήσεως Κυριάκου Μητσοτάκη. Ὁ πρωθυπουργός µας µάλιστα καµάρωνε στά τηλεοπτικά δίκτυα γιά τήν εἰσαγωγή τῆς διάταξης αὐτῆς στόν Καταστατικό Χάρτη τῆς χώρας µας, ἐνῷ οἱ Ἕλληνες πολῖτες ἀφεθήκαµε νά πιστέψουµε, ὅτι  ἔφτασε τό τέλος τῆς «οἰκονοµικῆς κρίσης» καί τῆς µνηµονιακῆς φτώχειας.

Καί ὅµως σήµερα, ἐν ἔτει 2022, ἡ ἐξεταζόµενη διάταξη δέν ἰσχύει γιά ὅλους. Ὑπάρχουν ἑπτάµιση χιλιάδες συµπολίτες µας πού µαζί µέ τίς οἰκογένειές τους ὁδηγήθηκαν σέ συνθῆκες ἐσχάτης ἀνέχειας, ὄχι δυνάµει τοῦ Συντάγµατος, ἀλλά δυνάµει τῆς σηµερινῆς «νόµῳ κρατούσης βίας». Μιλοῦµε, φυσικά, γιά τούς ὑγειονοµικούς ὑπαλλήλους,  πού τέθηκαν σέ ἀναστολή µόνο καί µόνο ἐπειδή, ἐπικαλούµενοι τό αὐτεξούσιό τους, ἀρνήθηκαν τόν ὑποχρεωτικό ἐµβολιασµό µέ τά πειραµατικά ἐµβόλια κατά τοῦ κορῶνα-ἰοῦ.

Ἀπό τόν Ubermensch στόν Transhumanism

Ἀπό τόν Ubermensch στόν Transhumanism

 

Ἡ Δυτική ἐπιστήμη
ἀποκαλύπτει τό πραγματικό (καί) ἀπάνθρωπο πρόσωπό της

Τranshumanism ἤ διανθρωπισμός, ὅπως μεταφράζεται στά Ἑλληνικά –μᾶλλον ἀτυχῶς, καθώς αὐτή ἡ λέξη οὔτε ὑπάρχει στό λεξιλόγιό μας, οὔτε ἔχει κάποιο νόημα– εἶναι, σύμφωνα μέ τόν ὁρισμό τῆς ἐγκυκλοπαίδειας Britannica1, «ἕνα κοινωνικό καί φιλοσοφικό κίνημα, πού προωθεῖ τήν ἔρευνα καί τήν ἀνάπτυξη ἰσχυρῶν τεχνολογιῶν, πού βελτιώνουν τόν ἄνθρωπο. Αὐτές οἱ τεχνολογίες θά ἐπεκτείνουν ἤ θά αὐξήσουν τά ἀνθρώπινα ἐρεθίσματα μέσῳ τῶν αἰσθήσεων, τή συναισθηματική ἤ τή γνωστική ἱκανότητα, καθώς καί θά βελτιώσουν ριζικά τήν ὑγεία ἐπεκτείνοντας καί τή διάρκεια τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Τέτοιες τροποποιήσεις, πού προκύπτουν ἀπό τήν προσθήκη βιολογικῶν ἤ φυσικῶν τεχνολογιῶν θά εἶναι περίπου μόνιμες καί ἐνσωματωμένες στό ἀνθρώπινο σῶμα».

Δέν πρόκειται γιά νεωτερισμό τοῦ 21ου αἰῶνα ἤ κάποιο ρεῦμα, πού ξεκίνησε σήμερα, οὔτε ὁ ὅρος transhumanism ἐπινοήθηκε ἀπό τόν Ἄγγλο βιολόγο καί φιλόσοφο Sir Julian Sorell Huxley2 στό δοκίμιό του μέ τίτλο «New bottles for new wine», δηλαδή «νέοι ἀσκοί γιά νέο κρασί»  –πού ἔγραψε τό 1957– ὅπως γράφουν λανθασμένα τόσο ἡ Britannica, ὅσο καί ἡ (παντελῶς) ἀναξιόπιστη wikipedia. Ὁ Huxley ἀναφερόταν, κυρίως, στή βελτίωση τοῦ ἀνθρώπου μέσῳ τῆς κοινωνικῆς καί πολιτιστικῆς ἀλλαγῆς, ἀλλά τό δοκίμιο καί τό ὄνομα ἔχουν υἱοθετηθεῖ ὡς θεμελιώδη στοιχεῖα ἀπό τό διανθρωπιστικό κίνημα, πού δίνει ἔμφαση στήν ὑλική τεχνολογία. Ὁ Huxley ὑποστήριξε ὅτι, παρ’ ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα εἶχε ἐξελιχθεῖ φυσικά, οἱ κοινωνικοί θεσμοί ἔχουν τήν δυνατότητα νά ὑποκαταστήσουν τήν ἐξέλιξη στόν ἐξευγενισμό καί στή βελτίωση τοῦ εἴδους. Στό πνεῦμα τοῦ δοκιμίου τοῦ Huxley –ἄν ὄχι στό γράμμα του– μποροῦμε νά διακρίνουμε τή δέσμευση τοῦ μεταανθρωπισμοῦ, νά ἀναλάβει τό ἔργο τῆς ἐξέλιξης, ἀλλά μέσῳ τῆς τεχνολογίας καί ὄχι τῆς κοινωνίας.

Ἡ ἰµπεριαλιστική συµπεριφορά τῆς Ἀµερικανικῆς Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς

Ἡ ἰµπεριαλιστική συµπεριφορά
 τῆς Ἀµερικανικῆς Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς

 

Ἡ Μετάβαση στήν Παγκόσµια Διακυβέρνηση

 

Στίς 9 Νοεµβρίου τοῦ 1989, τό Τεῖχος τοῦ Βερολίνου ἔπεσε σηµατοδοτῶντας τήν κατάρρευση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καί τήν ἔναρξη αὐτοῦ πού ὁ Πρόεδρος George H. W. Bush ἀποκάλεσε «Νέα Παγκόσµια Τάξη» (1991). Ὁ στόχος τῆς Ἀµερικανικῆς Ἐξωτερικῆς Πολιτικῆς, ἐν µέρει, µπορεῖ νά ἦταν ὑγιής, καί µιλάω γιά τόν ἐκδηµοκρατισµό τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἀλλά ἡ στρατηγική καί σίγουρα οἱ τακτικές πού ἐπινοήθηκαν ἦταν ἄστοχες. Ὁ ἐκδηµοκρατισµός εἶναι ἕνας ὑγιής στόχος, ἀλλά πρέπει νά πραγµατοποιηθεῖ ἀξιολογῶντας τίς πολιτισµικές ἰδιοσυγκρασίες. Ἡ ὀρθολογική σκέψη ἀπαιτεῖ ὅτι µιά ἔννοια πρέπει πρῶτα νά γίνει κατανοητή πρίν µπορέσει νά χρησιµοποιηθεῖ. Τό 2003, ὁ Πρόεδρος George W. Bush (Junior), διατύπωσε τό ὅραµά του γιά ἐκδηµοκρατισµό τῆς Μέσης Ἀνατολῆς χρησιµοποιῶντας τό ἀµερικανικό µοντέλο. Προφανῶς, ἕνας τέτοιος στόχος δέν θά µποροῦσε νά ἐπιτευχθεῖ ἄµεσα, δεδοµένου ὅτι τά πολιτιστικά ἐρείσµατα τῶν κοινωνιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἶναι διαφορετικά ἀπό αὐτά τῆς Ἀµερικανικῆς κοινωνίας. Αὐτό ἦταν τό πρῶτο µεγάλο λάθος τῆς Ἀµερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς.

 

«Τά τοσαῦτα κακά εἰρήνην προσηγόρευσαν»!

«Τά τοσαῦτα κακά εἰρήνην προσηγόρευσαν»!

 

Στό τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ, πού κυκλοφορήθηκε τόν προηγούµενο µήνα, εἴχαµε ἀναφερθεῖ στίς ἀπόψεις τοῦ Antonin Scalia, µέλους τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῶν Η.Π.Α. Ἀνάµεσα σέ ὅσα παρατέθηκαν σχετικῶς, περιλάβαµε καί ἕνα σηµαντικό σχόλιό του γιά τή σηµασία πού ἔχει γιά τή διαφύλαξη τῆς ἐλευθερίας, ἡ κατανόηση καί διαφύλαξη τοῦ θεµελιώδους συνταγµατικοῦ θεσµοῦ τῆς διάκρισης τῶν κρατικῶν λειτουργιῶν. Γιά νά διαφωτίσει τή σηµασία αὐτή καί νά τεκµηριώσει ἱστορικά τόν ἰσχυρισµό του ὁ Antonin Scalia εἶχε δώσει, ὅπως εἴχαµε προαναφέρει, καί τό ἑξῆς, ἀντληµένο ἀπό τήν πρόσφατη ἱστορία, παράδειγµα: «Κάθε φαντασµένος δικτάτορας στόν κόσµο, κάθε “µπανανο-δηµοκρατία”, κάθε ἰσόβιος κυβερνήτης κυβερνᾶ µέ µιά χάρτα ἀτοµικῶν δικαιωµάτων…Ἡ χάρτα ἀτοµικῶν δικαιωµάτων…τῆς Ἕνωσης Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δηµοκρατιῶν (Ε.Σ.Σ.Δ.) περιεῖχε ἐγγυήσεις πολύ πιό ἐκτεταµένες ἀπό τίς δικές µας (ἐνν. τῶν Η.Π.Α.). Δέν ἦταν, ὅµως, τίποτε ἄλλο ἀπό λέξεις ἐπάνω σέ χαρτί, αὐτό πού οἱ Νοµοθέτες µας ὀνόµαζαν “parchment barrier” (=ἐµπόδιο ἀπό περγαµηνή).…Ὁ πραγµατικός τρόπος συγκρότησης τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ἡ δοµή τῆς διακυβέρνησής της, δέν ἐµπόδιζε τήν συγκέντρωση τῆς ἐξουσίας σέ ἕνα πρόσωπο ἤ σέ ἕνα κόµµα. Μόλις αὐτό συµβεῖ, ἡ πιό ἀξιοθαύµαστη χάρτα ἀτοµικῶν δικαιωµάτων µπορεῖ νά παραµεριστεῖ…».

Σήµερα, µετά τήν πάροδο ἀρκετῶν δεκαετιῶν ἀπό τήν διάλυση τῆς Ἕνωσης Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δηµοκρατιῶν εἶναι, πιά, κοινῶς ἀποδεκτό µεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ὅτι στό πλαίσιο τῆς πολυεθνικῆς αὐτῆς «αὐτοκρατορίας» ἔλαβε χώρα ἕνας ἀπό τούς πιό ἐκτεταµένους, συστηµατικούς καί πολύχρονους διωγµούς τῆς Ἐκκλησίας, ἴσως µάλιστα πιό ἔντονος, µεθοδικός, συνεχής καί πολύνεκρος σέ σχέση µέ τούς διωγµούς τῶν Ρωµαίων Καισάρων, οἱ ὁποῖοι παρά τήν ἔνταση καί τή σκληρότητά τους ἦσαν σχετικῶς σύντοµης διάρκειας, δέν ἐφαρµόζονταν µέ τήν ἴδια συνέπεια σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια καί ἀκολουθοῦνταν ἀπό µεσοδιαστήµατα σχετικῆς εἰρήνης, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας οἱ κατά τόπους Ἐκκλησίες ἀναδιοργανώνονταν καί ἀνακτοῦσαν -κατ’ ἄνθρωπον-  τίς δυνάµεις τους. Ὁ σύγχρονος αὐτός διωγµός ἀνέδειξε µεγάλους ἁγίους, ἤδη ἐπίσηµα διακηρυγµένους, κάποιοι ἀπό τούς ὁποίους, µέ προεξάρχοντα τόν ἅγιο Λουκᾶ, ἐπίσκοπο Συµφερουπόλεως καί διακριµένο ἰατρό-χειροῦργο, εἶναι πιά πολύ γνωστοί καί στήν πατρίδα µας.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΘΗΚΕ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ π. ΣΙΜΩΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ!

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΘΗΚΕ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΓΙΑ ΤΟΝ π. ΣΙΜΩΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ!