ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΡΙΣΗ

Κρίση, μιά λέξη πού ἔχει μπεῖ γιά τά καλά στό καθημερινό μας λεξιλόγιο, ἐδῶ καί κάμποσα χρόνια καί μᾶλλον μέ προοπτική νά μείνει. Τά ἐπίθετά της κάθε τόσο ἀλλάζουν. Οἰκονομική, ὑγειονομική, περιβαλλοντική κ.ἄ., ἡ κρίση ὅμως παραμένει ἡ σταθερά ἐπωδός ὅλων τῶν παραμέτρων τῆς ζωῆς μας.

Γιατί, ἀλήθεια, αὐτή ἡ ὁλική ἐπικράτηση τῆς κρίσης;  Ποῦ ὀφείλεται, ποῦ μᾶς ὁδηγεῖ; Πρόκειται ἁπλῶς γιά ἴδιον τῆς ἀνθρώπινης φύσης; Γιά μιά φθίνουσα πορεία τοῦ ἀνθρώπινου γένους; Ἀνήκει ἡ πολλαπλῆ κρίση τοῦ καιροῦ μας, στούς μεγάλους ἱστορικούς κύκλους, οἱ ὁποῖοι κλείνουν μιά ὁλόκληρη ἐποχή, γιά νά ἀνοίξουν τόν κύκλο μιᾶς ἑπόμενης ἤ βρισκόμαστε μπροστά στό λεγόμενο τέλος τῆς Ἱστορίας; Ἡ κρίση τῆς ἐποχῆς μας, εἶναι αὐτοαναδυόμενη ἤ χειραγωγούμενη;

Γνωρίζουμε πώς οἱ κρίσεις ἀποτελοῦν σημεῖα ὅλων τῶν καιρῶν, ὅπως γνωρίζουμε πώς οἱ ἑκάστοτε ἰσχυροί, τίς ἐκμεταλλεύονται ἔτσι ὥστε νά βγοῦν ἀπό αὐτές ἰσχυρότεροι, ἔστω καί ἄν αὐτό προϋποθέτει ἑκατόμβες θυμάτων. Γνωρίζουμε ἐπίσης πώς δέν εἴμαστε σέ θέση νά ἀποδώσουμε μέ μιά ἱστοριογραφική ἀποστασιοποίηση τήν ἐποχή στήν ὁποία ζοῦμε. Ὅμως ἔστω ὡς «ὕλη» τῆς Ἱστορίας, δικαιούμαστε νά ἑρμηνεύουμε τά συμφραζόμενα τῆς ἐποχῆς μας.

Μιά συνήθης παρατήρηση πού ἀκούγεται σήμερα, εἶναι πώς μέσα στόν καλύτερο ἔλεγχο, τή μέγιστη σταθερότητα, τήν ταχύτατη ἐπικοινωνία, τήν ἐλαχιστοποίηση τῶν ἀποστάσεων κ.ἄ. ἐπιτευγμάτων ἀνώτερων ἀπό κάθε προηγούμενη ἐποχή, ἐπῆλθε τό χάος. Αὐτή ἡ διαπίστωση, ἐνέχει τήν ἀντίληψη μιᾶς αὐτονομημένης, ἀναπόδραστης ἀνάδυσης τοῦ χάους στίς ἀνθρώπινες δραστηριότητες.

Ἀντί στεφάνων  στόν π. Φίλιππον Μίαρην

 Ὁ μακαριστός κατηχητής μας

Πατήρ Φίλιππος Μίαρης

(+Σεπτέμβριος 2023) – Μία εἰκόνα πραότητος.

«Οἱ τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ κηρύξαντες,…

οἱ τήν ὁδόν τήν στενήν βαδίσαντες,

τεθλιμμένην πάντες οἱ ἐν βίῳ,

οἱ τόν Σταυρόν ὡς ζυγόν ἀράμενοι

καί ἐμοί (τῷ Χριστῷ) ἀκολουθήσαντες ἐν πίστει·

δεῦτε ἀπολαύετε, ἅ ἡτοίμασα ὑμῖν

βραβεῖα καί στέφη τά οὐράνια»

                                                                                      (Ὁμιλεῖ νοητῶς ὁ Χριστός)

Οἱ ἀνωτέρω φράσεις εἶναι μέρος τῶν Νεκρωσίμων «Εὐλογηταρίων», πού ψάλλονται στίς κηδεῖες καί στά Μνημόσυνα, ὅλων τῶν ἐν Κυρίῳ κοιμηθέντων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, κάθε ἡλικίας, φύλου, ἰδιότητος κλπ. Καί ἀποτελοῦν ἕνα ποιητικό σῶμα, μαζί καί μέ τά ἄλλα συναπτόμενα μέλη τῶν «Εὐλογηταρίων». Ὅμως, ὅπως φαίνεται καί ἀπό τίς Ἐκδόσεις τῶν Ἱερατικῶν Εὐχολογίων, ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἄργησε νά «ἀπομονώσει» κατά κάποιον τρόπον τίς ἀνωτέρω φράσεις καί νά τίς χρησιμοποιεῖ ἔκτοτε στίς περιπτώσεις κηδείας ἤ μνημοσύνου μόνον Κληρικῶν ἤ Μοναχῶν.

Καί αὐτό, δέν ἦταν τυχαία ἀπόφαση καί ἀπόφανση τῆς Ἐκκλησίας. Διότι, πράγματι, τό «ρασοφορεμένο» θά λέγαμε τάγμα τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας, δηλαδή Κληρικοί καί Μοναχοί, εἶναι αὐτοί πού διαχρονικῶς ἦσαν «οἱ τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ κηρύξαντες, οἱ τήν ὁδόν τήν στενήν καί τεθλιμμένην βαδίσαντες»· ἦσαν αὐτοί πού σήκωσαν «Τόν Σταυρόν ὡς ζυγόν καί τῷ Χριστῷ ἠκολούθησαν ἐν πίστει», ὅπως μελωδεῖ τό κείμενο.

Πρός ὅλους αὐτούς, ὁ ἀγωνοθέτης Χριστός, ὅπως καταλήγει τό ἐν λόγῳ κείμενο, ἀνακοινώνει: «Δεῦτε ἀπολαύετε, ἅ ἡτοίμασα ὑμῖν βραβεῖα καί στέφη τά οὐράνια».

Αὐτή ἡ βαρυσήμαντη Κυριακή ἀνακοίνωση, σήμερα ἐπανέρχεται στό προσκήνιο τῆς ἐνοριακῆς ζωῆς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων.  Ἐπανέρχεται μέ τήν πρόσφατη ἀναχώρηση γιά τόν Οὐρανό τοῦ μακαριστοῦ - πλέον – σεβαστοῦ, ἀγαπητοῦ, ἀειμνήστου, ἀξιομακαρίστου, ἀλλά καί πολυκλαύστου ἐφημερίου τῆς Ἐνορίας, πατρός Φιλίππου.

Βάτος, βάλτος ἢ πάτος;

Τήν τελευταία χρονική περίοδο εἶδαν πολλά τά μάτια μας καί ἄκουσαν πολλά τά αὐτιά μας.

Νά καίγονται ἑκατοντάδες ἕως χιλιάδες στρέμματα δασικῆς ἔκτασης στήν Βόρειο Ἑλλάδα καί νά ὀφείλεται στήν ...‘‘Κλιματική Ἀλλαγή’’!

Φυσικά αὐτή ἡ καιόμενη βάτος νά δημιουργεῖται, βέβαια, μέ ἑκατοντάδες ἑστίες καί σέ διάφορα μέρη τῆς Χώρας καί τό νά εἶναι σκέτος ἐμπρησμός οὔτε κἄν νά τό σκεφτοῦμε!

Νά πλημμυρίζουν σπίτια καί ἀγροτικές καλλιέργειες, νά πνίγονται ἄνθρωποι καί ζῶα, νά καταστρέφεται τό βιός καί ἡ περιουσία τῶν ἀνθρώπων καί ἡ «Κλιματική Ἀλλαγή» νά βουΐζει πάλι στά αὐτιά μας στά δελτία εἰδήσεων χωρίς νά σκεφτόμαστε ξανά ὅτι βάλαμε καί ἐκεῖ τό χεράκι μας!

Ἔργα ἐκτροπῆς ποταμιῶν, ἀκατάλληλες γέφυρες καί φράγματα, χτίσιμο κατοικιῶν σέ ἀκατάλληλα ρέματα καί ἐδάφη πού ἦταν βάλτος, τά μπαζώσαμε καί τά κάναμε ἔδαφος στό βωμό τοῦ κέρδους!

Σάν νά μήν ἔφταναν ὅλα αὐτά, νά κατηγοροῦμε Δημοτικές Ἀρχές καί Κυβερνήσεις ὅτι δέν ἔκαναν σωστά τήν δουλειά τους στό αὐτονόητο: «τήν προστασία τοῦ πολίτη» καί τῆς «ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας», καί νά τούς ξαναψηφίζουμε μέ μεγάλα ποσοστά!