«ΗΡΑΚΛΕΙΔΕΣ»
Ἡ παρουσίαση θεατρικῶν ἔργων μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά καταδυθοῦμε στά κείμενά τους, νά ἀνασύρουμε μαργαριτάρια καί νά τά προσφέρουμε στούς ἀναγνῶστες τῆς ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ μέ τά σχόλιά μας. Γράφοντας «μαργαριτάρια», δέν ἐννοοῦμε μόνον ἐνέργειες καί ρήσεις ἀξιολογικά ὀρθές καί ἐποικοδομητικές σύμφωνα μέ τήν Πίστη μας, τήν Ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια. Ἐννοοῦμε καί λόγους καί ἐνέργειες προσώπων τῶν θεατρικῶν ἔργων ἀξιολογικά ἀρνητικές πού ἐπισημαίνουν τίς συνέπειες τῶν ἐσφαλμένων ἐπιλογῶν μας. Τό θέατρο, καί ὄχι μόνον, πειστικά ἀναπαριστάνει (μίμησις πράξεως κατά τόν Ἀριστοτέλη) φάσεις τῆς ἀτομικῆς καί συλλογικῆς ζωῆς μέ θετικά καί ἀρνητικά στοιχεῖα. Λόγοι καί ἐνέργειες φέρουν στήν ἐπιφάνεια, προσφέροντας στήν παρατήρηση καί μελέτη μας, ψυχικές καταστάσεις, συναισθήματα, ἐπιθυμίες, ἰδέες, κριτήρια, ἀντιλήψεις, προθέσεις, κίνητρα, ἐπιδιώξεις, φιλοδοξίες.
Ἡ τραγωδία αὐτή τοῦ Εὐριπίδη (484-406 π.Χ.) παίχθηκε πρόσφατα στό θέατρο OLVIO.
Ὁ παλιός βοηθός στούς ἄθλους τοῦ Ἡρακλῆ γέροντας τώρα Ἰόλαος ἐκθέτει τά δεινά πού ἔχουν ὑποστεῖ τά παιδιά τοῦ ἥρωα ἀπό τόν Εὐρυσθέα. Περιπλανῶνται σέ διάφορες Ἑλληνικές πόλεις διότι τά καταδιώκει ὁ βασιλέας τῶν Μυκηνῶν. Τώρα καταφεύγουν στόν Μαραθῶνα ἐλπίζοντας στήν προστασία τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν. Ἐμφανίζεται ἕνας κήρυκας τοῦ Εὐρυσθέα πού θέλει νά πάρει τά παιδιά τοῦ Ἡρακλῆ καί νά τά πάει στόν βασιλέα τῶν Μυκηνῶν. Ὁ Ἰόλαος ἀρνεῖται νά τά παραδώσει, ἀντιστέκεται καί ἐπικαλεῖται τήν βοήθεια τῶν Ἀθηναίων.
