Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ (1920 – 1991)
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης (Λιβίσι Μικρᾶς Ἀσίας, 5 Νοεμβρίου 1920 - Εὔβοια, 21 Νοεμβρίου 1991) ἦταν Μικρασιάτης Ἕλληνας ἱερομόναχος καί ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ὁσίου Δαυΐδ Εὔβοιας.
Ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς σημαντικότερες προσωπικότητες τοῦ μοναχικοῦ χώρου στήν Ἑλλάδα κατά τόν 20ο αἰῶνα. Ξεχώρισε γιά τόν ἀσκητικό ὁσιακό του βίο, καθώς καί γιά τά χαρίσματα τά ὁποῖα ἀνέπτυξε καί τά ὁποῖα τόν κατατάσσουν στίς σύγχρονες μορφές ἁγιότητας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἐκοιμήθη τό 1991 σέ ἡλικία 71 ἐτῶν.
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στό Λιβίσι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στίς 5 Νοεμβρίου τοῦ 1920. Ἦταν παιδί τῆς Θεοδωρούλας καί τοῦ Σταύρου Τσαλίκη. Ἡ μητέρα του εἶχε γεννήσει ἐννέα παιδιά, ἀλλά ἀπό τίς κακουχίες εἶχαν ἐπιζήσει μόλις τά τρία. Στά παιδικά του χρόνια ἔζησε τή Μικρασιατική Καταστροφή καί τόν ξεριζωμό τῶν Ἑλλήνων ἀπό τή Μικρά Ἀσία. Ὁ πατέρας του, ὅπως καί ὅλοι οἱ χριστιανοί ἄνδρες ἀπό 12 ἕως 65 ἐτῶν, ὁδηγήθηκε σέ Τάγματα Ἐργασίας (ἀμελέ ταμπουρού) στά βάθη τῆς Ἀνατολίας.