Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ
– Νεοέλληνες Νεοπλατωνικοί –
Κατά τό χειµώνα τοῦ 1438 ὁ Γεώργιος Γεµιστός, πού ἄλλαξε τό βυζαντινό παρωνύµιό του «ἐπί τό ἀττικώτερον» σέ Πλήθων, γιά νά θυµίζει ἐκεῖνο τοῦ Πλάτωνος, µετέβη στήν Ἰταλία γιά νά µετάσχει στίς συζητήσεις τῆς διαβόητης συνόδου τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, πού µετά ἀπό περιπέτειες κατέληξε στήν ἀπόφαση περί τῆς ἄρσης τοῦ σχίσµατος µεταξύ Ὀρθοδόξων καί Ρωµαιοκαθολικῶν, ἄν καί τελικῶς ἔµεινε ἀνεφάρµοστη λόγῳ τῆς σφοδρῆς ἀντίδρασης τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων µέ πρωτοστάτη τόν Ἅγιο Μάρκο τόν Εὐγενικό. Κατά τή διάρκεια τῶν συζητήσεων στό πλαίσιο τῆς συνόδου αὐτῆς ὁ Πλήθων ἐπιστράτευσε τήν ὀξύνοια καί τίς θεολογικές καί φιλοσοφικές του γνώσεις γιά νά ὑπερασπισθεῖ τά Ὀρθόδοξα δόγµατα ὡς ὀρθά καί γιά νά ἀντικρούσει τίς ἐσφαλµένες θέσεις τῶν Ρωµαιοκαθολικῶν, ἰδίως ὡς πρός τά ζητήµατα τῆς ἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος καί τοῦ παπικοῦ πρωτείου. Μάλιστα, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱστορικός τῆς συνόδου Σίλβεστρος Συρόπουλος, ὁ Πλήθων ἦταν ἀνάµεσα στούς λίγους πού δέν ὑπέγραψαν τό τελικό κείµενο τῆς συνόδου, ἐνῷ µετά τό τέλος αὐτῆς δέν ἐπέστρεψε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐπρόκειτο νά τελεσθεῖ ἡ οὐνιτική Θεία Λειτουργία, ἀλλά µετέβη στόν Μυστρά, ὅπου ὅταν ἀπεβίωσε κηδεύθηκε µέ χριστιανικές τιµές.
Κατά τή διετία τῆς παραµονῆς του στήν Ἰταλία, ὅµως, καί παράλληλα µέ τή συµµετοχή του στίς ἐργασίες τῆς συνόδου, ὅπου, καθώς προαναφέρθηκε, προασπιζόταν µέ σταθερότητα τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ὁ νεοπλατωνικός ὡς πρός τό ἐνδόµυχο «πιστεύω» του Γεώργιος Γεµιστός ἀνέπτυξε σύντονη ἰδιωτική δραστηριότητα, ἐρχόµενος σέ ἐπαφή µέ µικρό κύκλο λογίων καί ἀρχόντων τῆς περιοχῆς, προκειµένου νά διαδώσει στήν Ἰταλία καί στή Δύση γενικώτερα τά ἔργα τοῦ Πλάτωνος. Μάλιστα, ἦταν ἐκεῖνος πού ἐνέπνευσε καί παρότρυνε τόν τραπεζίτη καί πρῶτο µεταξύ τῶν πολιτῶν τῆς Φλωρεντίας Cosimo de Medici νά ἱδρύσει ἐκεῖ Πλατωνική Ἀκαδηµία, µέ πρωτεργάτη τόν περιβόητο λόγιο καί φιλόλογο Marcilio Ficino πού παρέλαβε ἀπό τόν Γεµιστό τά πλατωνικά χειρόγραφα καί ἀνέλαβε νά τά µεταφράσει καί νά τά ἐκδώσει στήν Ἰταλία, προβαίνοντας ἔτσι στήν, τρόπο τινά, ἱδρυτική πράξη τῆς Ἀναγέννησης καί σηµατοδοτώντας τήν ἀλλαγή τῆς δυτικῆς κοσµοθεωρίας ἀπό Χριστιανική σέ Νεοπλατωνική.