ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος
γιά τήν ἔννοια τοῦ «φυσικοῦ νόµου»

Ἐπί ἀρκετούς µῆνες ἤδη ἔχουµε ἀσχοληθεῖ µέ τό νόηµα τῆς φράσης «ὅπου Θεός βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις», τήν ὁποία συναντᾶµε σέ τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας. Ἰδιαιτέρως ἐπισηµάνθηκε ὅτι ἡ «φυσική τάξις», στήν ὁποία ἀναφέρεται ἡ φράση αὐτή, δέν εἶναι αὐτόνοµη, ἀλλά ἐξαρτᾶται διαρκῶς ἀπό τόν Θεό, καθώς ἐπίσης καί τό ὅτι ἡ τάξις τῶν φυσικῶν φαινοµένων δέν εἶναι λογικῶς ἀναγκαία καί ἄρα ἀπαράβατη, ἀλλά ὅτι ἐπιδέχεται τροποποιήσεις κατά τήν βούλησιν τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, στό βιβλίο του µέ τόν τίτλο «Χριστολογία» καί στό κεφάλαιο ΣΤ΄ µέ τόν ἐπιµέρους τίτλο «Περί τῆς Θειότητος τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καί τῆς δυνάµεως αὐτῆς, Περί θαυµάτων» ἀναφέρει σχετικά µέ τά ζητήµατα αὐτά: «Οἱ τῆς ὑπερφυσικότητος πολέµιοι λέγουσιν ὅτι “ἡ πίστις πρός τήν ἄµεσον τοῦ Θεοῦ µεσολάβησιν ἐστίν ἀσυµβίβαστος πρός τήν νεωτέραν ἐπιστήµην”. Ἀλλά τότε πιστεύουσιν ὅτι ὁ Θεός ἤ δέν δύναται ἤ δέν θέλει νά ἐνεργήσει ἐν τῷ κόσµω. Ἀλλ’ ἀµφότερα διά τήν χριστιανικήν περί Θεοῦ ἔννοιαν εἰσί βλάσφηµα. Διότι ὁ Θεός καί δύναται καί θέλει νά ἐνεργῇ ἐν τῷ κόσµῳ, ὅν ἔπλασεν ἐξ ἰδίας ἀγαθότητος ἵνα καταστήση αὐτόν µέτοχον τῆς ἰδίας αὐτοῦ ἀγαθότητος καί µακαριότητος».

ΤΡΕΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ 3.000  ΛΕΞΕΙΣ!

Ἀφιερώνονται ἐξαιρετικά στούς Κληρικούς μας!

Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ οἱ συνεργάτες τοῦ Περιοδικοῦ μας ἐφρόντισαν καί ἐκάλυψαν τίς σελίδες αὐτοῦ τοῦ τεύχους μέ πληρότητα 150% καί μέ ἐκλεκτά κείμενα, γι’ αὐτό καί ἔμειναν κάποια ἄρθρα γιά τό ἑπόμενο τεῦχος. Γιά μένα ἔμεινε μιά σελίδα καί θέλησα νά ἀναπληρώσω τίς λέξεις μέ τρεῖς φωτογραφίες (τίς ἄλλες, τίς παραθέτουμε στή σελίδα 53) καί νά τίς ἀφιερώσω στούς Κληρικούς μας, πού πίστεψαν καί ἐξακολουθοῦν νά πιστεύουν τά πολιτικά παιχνίδια μέ τήν νόσο covid-19 καί ἀποϊεροποίησαν τήν Λατρεία μας καί καταβαράθρωσαν τίς ἔννοιες Ἐκκλησία-Πίστις-Πνευματικός! Ἔχουμε γράψει ἐπ’ αὐτοῦ πολλά, ἀλλά καί στό τεῦχος αὐτό συνεχίζουμε νά γράφουμε.

ΓΙΑΤΙ ΞΕΣΤΟΜΙΖΟΥΜΕ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ;

Σκεφτόμουν τίς προάλλες, δέν ὑπάρχουν ὄμορφες λέξεις γιά νά περιγράψουμε ἕναν φίλο, ὅπως ἡ φίλη πού κάνω παρέα, “φίλε” καί ἄλλα;

Δέν εἶναι ἄλλωστε περίεργο νά μήν ὑπάρχουν ὡραῖες λέξεις; Ἀλλά ὄχι, ὑπάρχει μόνο μία. Βγαίνεις ἔξω στό προαύλιο τοῦ σχολείου καί ἀκοῦς αὐτή τή λέξη συνεχῶς:

– Ρέ μ.. ( ἡ λέξη) τί μ...( ἡ λέξη) λές;

Ἄν ἤτανε κάποια ὄμορφη καί πλούσια λέξη, θά σᾶς τήν ἔγραφα μάλιστα μέ πολλή χαρά καί μεγάλα πλατειά γράμματα. Μά ὄχι μόνο δέν εἶναι  ὄμορφη, ἀλλά καί βρώμικη καί δέν θέλω νά σᾶς τήν γράψω γιά νά μήν σᾶς βρωμίσω καί σᾶς χαλάσω τή διάθεση.