Ὅταν ἡ Ὑγεία γίνεται ἀντικείµενο τροµοκρατίας
καί ἐκµεταλλεύσεως τῶν ἀνθρώπων
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
«EU countries hold primary responsibility for organising and delivering health services and medical care. EU health policy therefore serves to complement national policies, to ensure health protection in all EU policies and to work towards a stronger Health Union», πού σημαίνει πώς «Οἱ χῶρες τῆς ΕΕ ἔχουν τήν κύρια εὐθύνη γιά τήν ὀργάνωση καί τήν παροχή ὑπηρεσιῶν ὑγείας καί ἰατρικῆς περίθαλψης. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ πολιτική τῆς Ε.Ε. γιά τήν ὑγεία λειτουργεῖ συμπληρωματικά μέ τίς ἐθνικές πολιτικές, μεριμνῶντας παράλληλα γιά τήν προστασία τῆς ὑγείας σέ ὅλες τίς πολιτικές τῆς Ε.Ε».
Τό ἀπόσπασμα1 αὐτό, ἀλλά καί ἡ μετάφραση του2, εἶναι αὐτολεξεί μεταφορά ἀπό τή ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς, στό τμῆμα πού ἀναφέρεται στήν πολιτική, πού ἀκολουθεῖ ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση στά θέματα τῆς Ὑγείας. Στήν ἐπίσημη Ἑλληνική μετάφραση –πιθανῶς σκοπίμως– δέν μεταφράζεται ὁλόκληρη ἡ τελευταία πρόταση, καθώς παραλείπεται ἡ κατάληξή της, πού εἶναι «and to work towards a stronger Health Union», δηλαδή «καί γιά νά ἐργαστοῦμε γιά μιά ἰσχυρότερη Ἕνωση Ὑγείας».
Ὅπως ἔχουμε γράψει καί παλαιότερα, μελετῶντας τήν Συνθήκη τοῦ Maastricht, ὁ τομέας τῆς Ὑγείας ἦταν ἐξαρχῆς μέλημα τῆς Ε.Ε., ὄχι ἀπό ἐνδιαφέρον πρός τούς ἀνθρώπους, ἀλλά ὡς μέσο ἐπιβολῆς καί τρομοκρατίας τῶν πολιτῶν τῆς γηραιᾶς ἠπείρου.
Στό ἄρθρο 129, τοῦ 10ου (Χ) Τίτλου τῆς Συνθήκης τοῦ Maastricht, μέ τόν τίτλο «Δημόσια Ὑγεία» ὁριοθετήθηκαν μέ σαφήνεια οἱ προθέσεις τῶν ἐμπνευστῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως σέ ὅτι ἀφορᾶ (καί) στόν τομέα τῆς βιοηθικῆς.
Μέ πρόσχημα τήν Δημόσια Ὑγεία, οἱ ἰθύνοντες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως εἰσήγαγαν στήν ζωή τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης ἔννοιες ἀλλά καί ἠθικά διλήμματα σέ θέματα, πού μέχρι τότε ἦσαν ἀδιαπραγμάτευτα, ξεκάθαρα καί κοινῶς ἀποδεκτά.
«1. Ἡ Κοινότητα συμβάλλει στήν ἐξασφάλιση ὑψηλοῦ ἐπιπέδου προστασίας τῆς ὑγείας τοῦ ἀνθρώπου, ἐνθαρρύνοντας τή συνεργασία μεταξύ τῶν κρατῶν μελῶν καί, ἄν αὐτό ἀπαιτεῖται, ὑποστηρίζοντας τή δράση τους.
Ἡ δράση τῆς Κοινότητας ἀφορᾶ στήν πρόληψη τῶν ἀσθενειῶν, καί ἰδίως τῶν μεγάλων πληγῶν τῆς ἀνθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένης τῆς τοξικομανίας, εὐνοῶντας τή διερεύνηση τῶν αἰτίων καί τῶν τρόπων μετάδοσης τους καθώς καί τήν ἐνημέρωση καί τή διαπαιδαγώγηση στόν τομέα τῆς ὑγείας.
Οἱ ἀπαιτήσεις στόν τομέα τῆς προστασίας τῆς ὑγείας ἀποτελοῦν συνιστῶσα τῶν ἄλλων πολιτικῶν τῆς Κοινότητας.
2. Τά κράτη μέλη συντονίζουν μεταξύ τους, σέ συνδυασμό μέ τήν Ἐπιτροπή, τίς πολιτικές καί τά προγράμματά τους στούς τομεῖς, πού ἀναφέρονται στήν παράγραφο 1. Ἡ Ἐπιτροπή μπορεῖ νά ἀναλαμβάνει, σέ στενή ἐπαφή μέ τά κράτη μέλη, κάθε χρήσιμη πρωτοβουλία γιά τήν προώθηση τόν συντονισμοῦ αὐτοῦ.
3. Ἡ Κοινότητα καί τά κράτη μέλη εὐνοοῦν τή συνεργασία μέ τίς τρίτες χῶρες καί τούς ἁρμόδιους διεθνεῖς ὀργανισμούς σέ θέματα δημόσιας ὑγείας.
4. Γιά νά συμβάλει στήν ὑλοποίηση τῶν στόχων τοῦ παρόντος ἄρθρου, τό Συμβούλιο:
– ἀποφασίζοντας μέ τή διαδικασία τοῦ ἄρθρου 189Β καί μετά ἀπό διαβούλευση μέ τήν Οἰκονομική καί Κοινωνική Ἐπιτροπή καί τήν Ἐπιτροπή τῶν Περιφερειῶν, θεσπίζει δράσεις ἐνθάρρυνσης, χωρίς νά ἐναρμονίζει τίς νομοθετικές καί κανονιστικές διατάξεις τῶν κρατῶν μελῶν,
– ἀποφασίζοντας μέ εἰδική πλειοψηφία προτάσσει τῆς Ἐπιτροπῆς, διατυπώνει συστάσεις».
Πίσω ἀπό τήν “ἐντυπωσιακή” διατύπωση «ἡ Κοινότητα συμβάλλει στήν ἐξασφάλιση ὑψηλοῦ ἐπιπέδου προστασίας τῆς ὑγείας τοῦ ἀνθρώπου» κρύβεται ἕνα πολύ καλά ὀργανωμένο σχέδιο, πού ἔχει ἀλλοιώσει τό ἦθος τῶν Εὐρωπαίων.
Στήν συγκεκριμένη μελέτη, εἴχαμε δεῖ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἡ Ε.Ε. διαμορφώνει τό ἦθος τῶν Εὐρωπαίων, μέσῳ τῆς «πολιτικῆς στήν Ὑγεία», μέ τήν βοήθεια δύο χαρακτηριστικῶν παραδειγμάτων, τῶν ἐκτρώσεων καί τῶν μεταμοσχεύσεων.
Στό παρόν ἄρθρο θά δείξουμε τήν πιό διευρυμένη μορφή τῆς «πολιτικῆς τῆς Ὑγείας», ὅπως αὐτή ἐφαρμόζεται ὄχι μόνο ἀπό τήν Ε.Ε., ἀλλά ἀπό ὁλόκληρη τή Δύση, μέ πεδίο ἐφαρμογῆς της ὁλόκληρο τόν πλανήτη!
Ἔχει ἀποδειχθεῖ πλέον, πώς ὁ ὅρος Covid-19 χρησιμοποιεῖται ἀναφερόμενος στόν ἰό τῆς γρίπης, ἀλλά ἐπί τῆς οὐσίας εἶναι ἡ κωδικοποιημένη ὀνομασία τῆς πολιτικῆς, πού οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς πασχίζουν νά ἐπιβάλλουν σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο.
Στίς πάμπολλες ἀποδείξεις, πού ἔχουν δεῖ τό φῶς τῆς δημοσιότητος μέσῳ τοῦ περιοδικοῦ «Ἐνοριακή Εὐλογία», θέλουμε νά προσθέσουμε μία «ὑποθετική» μελέτη τοῦ Johns Hopkins Center for Health Security, πού δημοσιεύθηκε τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2017, δύο χρόνια πρίν ἀπό τό ξέσπασμα τῆς κατ’ εὐφημισμόν «πανδημίας» τοῦ κορώνα ἰοῦ (aka covid-19).
Τό Johns Hopkins Center for Health Security (συντομογραφία CHS) εἶναι ἕνας ἀνεξάρτητος, μή κερδοσκοπικός ὀργανισμός τοῦ Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, τοῦ πασίγνωστου ἀπό τό ὁμώνυμο διεθνοῦς φήμης νοσοκομεῖο, πού βρίσκεται στή Βαλτιμόρη, στήν Πολιτεία Maryland, τῶν ΗΠΑ.
Τό Κέντρο γιά τήν Ἀσφάλεια Ὑγείας ξεκίνησε ὡς Johns Hopkins Center for Civilian Biodefense Strategies (CCBS – Κέντρο Johns Hopkins γιά Στρατηγικές Πολιτικῆς Βιοπροστασίας) τό 1998 στή Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health (Σχολή Δημόσιας Ὑγείας τοῦ Johns Hopkins Bloomberg) μέ τόν D. A. Henderson νά ὑπηρετεῖ ὡς ὁ ἱδρυτής διευθυντής. Ἐκείνη τήν ἐποχή, τό Κέντρο ἦταν τό πρῶτο καί μοναδικό ἀκαδημαϊκό κέντρο, πού ἐπικεντρώθηκε στήν πολιτική καί στήν πρακτική τῆς βιοασφάλειας.
Κάποια στιγμή γύρω στό 2003, τό CHS ἔγινε μέρος μιᾶς εὐρύτερης ὀργανώσεως, πού ὀνομαζόταν Institute for Global Health and Security at the Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health (Ἰνστιτοῦτο γιά τήν Παγκόσμια Ὑγεία καί Ἀσφάλεια στή Σχολή Δημόσιας Ὑγείας τοῦ Johns Hopkins Bloomberg).
Τόν Νοέμβριο τοῦ 2003, ὁρισμένοι ἀπό τούς ἡγέτες ἐγκατέλειψαν τό Johns Hopkins γιά νά ἐνταχθοῦν στό University of Pittsburgh Medical Center (UPMC – Ἰατρικό Κέντρο τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Pittsburgh) καί ἵδρυσαν τό δικό τους Κέντρο Βιοασφάλειας τοῦ UPMC. Αὐτή ἡ κίνηση προφανῶς χώρισε τήν ὀργάνωση στά δύο καί δέν εἶναι σαφές τί ἀπέγινε τό ἀρχικό σχῆμα.
Στίς 30 Ἀπριλίου 2013, τό Κέντρο UPMC ἄλλαξε τό ὄνομά του ἀπό Κέντρο Βιοασφάλειας τοῦ UPMC σέ Κέντρο τοῦ UPMC γιά τήν Ἀσφάλεια τῆς Ὑγείας. Αὐτή ἡ ἀλλαγή ὀνόματος ἀντικατοπτρίζει τή διεύρυνση τοῦ πεδίου ἐργασίας τοῦ CHS.
Τόν Ἰανουάριο τοῦ 2017, τό Κέντρο ἔγινε μέρος τῆς Σχολῆς Δημόσιας Ὑγείας τοῦ Johns Hopkins Bloomberg. Τό ὄνομα τῆς ἠλεκτρονικῆς διεύθυνσής του ἄλλαξε ἀπό upmchealthsecurity.org σέ centerforhealthsecurity.org
Τό Johns Hopkins Center for Health Security παρέχει συμβουλές καί κάνει συστάσεις πολιτικῆς στήν κυβέρνηση τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, στόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας (Π.Ο.Υ.) καί στή Σύμβαση τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιά τά Βιολογικά Ὅπλα.
Τό CHS, ὅπως αὐτοπροσδιορίζεται στήν ἀρχή αὐτῆς τῆς μελέτης, «works to protect people from epidemics and disasters and build resilient communities through innovative scholarship, engagement, and research that strengthens the organizations, systems, policies, and programs essential to preventing and responding to public health crises», δηλαδή «ἐργάζεται γιά τήν προστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό ἐπιδημίες καί καταστροφές, καί τή δημιουργία ἀνθεκτικῶν κοινοτήτων μέσῳ καινοτόμων ὑποτροφιῶν, συμμετοχῶν καί ἔρευνα, πού ἐνισχύει τούς ὀργανισμούς, τά συστήματα, τίς πολιτικές καί τά προγράμματα, πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά τήν πρόληψη καί τήν ἀντιμετώπιση κρίσεων τῆς δημόσιας ὑγείας».
Τό συγκεκριμένο Κέντρο, ἐκπόνησε ἕνα «ὑποθετικό» σενάριο3, περίπου 90 σελίδων, μέ τίτλο «THE SPARS PANDEMIC 2025–2028. A Futuristic Scenario for Public Health Risk Communicators» δηλαδή «Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΟΥ SPARS 2025–2028. Ἕνα μελλοντικό σενάριο γιά τούς ἐπικοινωνοῦντες τούς κινδύνους γιά τή Δημόσια Ὑγεία», τό ὁποῖο σύμφωνα μέ τή Δήλωση Ἀποποίησης Εὐθυνῶν (disclaimer), στήν 6η σελίδα τῆς μελέτης, ἰσχυρίζεται πώς «This is a hypothetical scenario designed to illustrate the public health risk communication challenges that could potentially emerge during a naturally occurring infectious disease outbreak requiring development and distribution of novel and/or investigational drugs, vaccines, therapeutics, or other medical countermeasures.
The infectious pathogen, medical countermeasures, characters, news media excerpts, social media posts, and government agency responses described herein are entirely fictional», δηλαδή «αὐτό εἶναι ἕνα ὑποθετικό σενάριο, πού ἔχει σχεδιαστεῖ γιά νά ἀπεικονίσει τίς προκλήσεις ἐπικοινωνίας, ὅταν κινδυνεύει ἡ Δημόσια Ὑγεία, πού θά μποροῦσαν ἐνδεχομένως νά ἀναδυθοῦν κατά τή διάρκεια μιᾶς ἐπιδημίας μολυσματικῆς νόσου, πού ἐμφανίζεται φυσιολογικά καί ἀπαιτεῖ ἀνάπτυξη καί διανομή νέων καί/ἤ ἐρευνητικῶν φαρμάκων, ἐμβολίων, θεραπευτικῶν ἤ ἄλλων ἰατρικῶν ἀντιμέτρων.
Τά μολυσματικά παθογόνα, τά ἰατρικά ἀντίμετρα, οἱ χαρακτῆρες, τά ἀποσπάσματα τῶν εἰδησεογραφικῶν μέσων, οἱ ἀναρτήσεις στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης καί οἱ ἀπαντήσεις τῶν κυβερνητικῶν ὀργανισμῶν, πού περιγράφονται ἐδῶ εἶναι ἐντελῶς φανταστικές».
Τό πρῶτο ἀναπάντητο ἐρώτημα, πού γεννιέται ἀβίαστα διαβάζοντας αὐτή τή Δήλωση, εἶναι πῶς σχετίζεται ἡ «προστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό ἐπιδημίες καί καταστροφές, καί τή δημιουργία ἀνθεκτικῶν κοινοτήτων μέσῳ καινοτόμων ὑποτροφιῶν, συμμετοχῶν καί ἔρευνα πού ἐνισχύει τούς ὀργανισμούς, τά συστήματα, τίς πολιτικές καί τά προγράμματα, πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά τήν πρόληψη καί τήν ἀντιμετώπιση κρίσεων τῆς δημόσιας ὑγείας» μέ μία μελέτη γιά «τίς προκλήσεις ἐπικοινωνίας ὅταν κινδυνεύει ἡ Δημόσια Ὑγεία»;
Ἡ μελέτη δέν γράφτηκε γιά τήν ἀντιμετώπιση μιᾶς ἐνδεχόμενης πανδημίας, ἀλλά γιά τήν πολιτική διαχείριση, πού ἀπαιτεῖται προκειμένου νά ἀλλάξει ἄρδην καί μέ σύντομες διαδικασίες, ἡ καθημερινότητα τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι, τελικά, καταλήγουν πιόνια μιᾶς ἑνιαίας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Γιά νά μή θεωρηθεῖ αὐθαίρετο καί ἀναπόδεικτο τό παραπάνω συμπέρασμα, παραθέτουμε τόν Πίνακα Περιεχομένων ὁλόκληρης τῆς μελέτης.
Κάθε κεφάλαιο, τοῦ ἀνωτέρῳ Πίνακος, μπορεῖ νά ἀναλυθεῖ καί νά ἐξηγηθεῖ τόσο ἀναλυτικά, πού ὁ περιορισμένος χῶρος τοῦ παρόντος ἐντύπου δέν ἐπαρκεῖ. Ὡστόσο, σᾶς παροτρύνουμε νά διαβάσετε μέ προσοχή τή δομή αὐτῆς τῆς μελέτης καί νά διαπιστώσετε «ἰδίοις ὄμμασι», πώς πρόκειται γιά τό σενάριο, πού τελικά ὑλοποιήθηκε καί βιώνει ὁλόκληρος ὁ πλανήτης ἐδῶ καί δύο χρόνια.
Γιά λόγους οἰκονομίας τοῦ χώρου, τοῦ πάντοτε φιλόξενου περιοδικοῦ «Ἐνοριακή Εὐλογία», στό παρόν ἄρθρο θά ἀναλύσουμε μόνο τό πρῶτο Κεφάλαιο τῆς μελέτης, μέ τίτλο «The SPARS Outbreak Begins», δηλαδή «Ξεκινᾶ τό ξέσπασμα τοῦ SPARS».
«In mid-October 2025, three deaths were reported among members of the First Baptist Church of St. Paul, Minnesota. Two of the church members had recently returned from a missionary trip to the Philippines, where they provided relief to victims of regional floods. The third was the mother of a church member who had also traveled to the Philippines with the church group but who had been only mildly sick himself. Based on the patients’ reported symptoms, healthcare providers initially guessed that they had died from seasonal influenza, which health officials predicted would be particularly virulent and widespread that fall. However, laboratory tests were negative for influenza. Unable to identify the causative agent, officials at the Minnesota Department of Health’s Public Health LaboraJohns Hopkins Center for Health Security Page 5 The SPARS Pandemic tory sent the patients’ clinical specimens to the Centers for Disease Control and Prevention (CDC), where scientists confirmed that the patients did not have influenza. One CDC scientist recalled reading a recent ProMed dispatch describing the emergence of a novel coronavirus in Southeast Asia, and ran a pancoronavirus RT-PCR test. A week later, the CDC team confirmed that the three patients were, in fact, infected with a novel coronavirus, which was dubbed the St. Paul Acute Respiratory Syndrome Coronavirus (SPARS-CoV, or SPARS), after the city where the first cluster of cases had been identified».
«Στά μέσα Ὀκτωβρίου 2025, ἀναφέρθηκαν τρεῖς θάνατοι μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Πρώτης Βαπτιστικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Παύλου, στή Μινεσότα. Δύο ἀπό τά μέλη τῆς ἐκκλησίας εἶχαν ἐπιστρέψει πρόσφατα ἀπό ἕνα ἱεραποστολικό ταξίδι στίς Φιλιππίνες, ὅπου παρεῖχαν βοήθεια στά θύματα τῶν περιφερειακῶν πλημμυρῶν. Ἡ τρίτη ἦταν ἡ μητέρα ἑνός ἐκκλησιαστικοῦ μέλους, πού εἶχε ἐπίσης ταξιδέψει στίς Φιλιππίνες μέ τήν ἐκκλησιαστική ὁμάδα, ἀλλά ἡ ἴδια εἶχε ἁπλῶς νοσήσει ἐλαφρά. Μέ βάση τά ἀναφερόμενα συμπτώματα τῶν ἀσθενῶν, οἱ πάροχοι ὑγειονομικῆς περίθαλψης ὑπέθεσαν, ἀρχικά, ὅτι εἶχαν πεθάνει ἀπό ἐποχική γρίπη, κάτι πού οἱ ὑγειονομικοί ὑπάλληλοι προέβλεψαν ὅτι θά ἦταν ἰδιαίτερα μολυσματικό καί διαδεδομένο τό φθινόπωρο. Ὡστόσο, οἱ ἐργαστηριακές ἐξετάσεις ἦταν ἀρνητικές στή γρίπη. Ἀδυνατῶντας νά προσδιορίσουν τόν αἰτιολογικό παράγοντα, ἀξιωματοῦχοι τοῦ Ἐργαστηρίου Δημόσιας Ὑγείας τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας τῆς Μινεσότα ἔστειλαν τά κλινικά δείγματα τῶν ἀσθενῶν στά Κέντρα Ἐλέγχου καί Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), ὅπου οἱ ἐπιστήμονες ἐπιβεβαίωσαν ὅτι οἱ ἀσθενεῖς δέν εἶχαν γρίπη. Ἕνας ἐπιστήμονας τοῦ CDC θυμήθηκε τήν ἀνάγνωση μιᾶς πρόσφατης ἀποστολῆς ProMed, πού περιγράφει τήν ἐμφάνιση ἑνός νέου κορώνα ἰοῦ στή Νοτιοανατολική Ἀσία καί ἔκανε μιά δοκιμή RT-PCR γιά κάθε τύπο κορώνα ἰοῦ. Μιά ἑβδομάδα ἀργότερα, ἡ ὁμάδα τοῦ CDC ἐπιβεβαίωσε ὅτι οἱ τρεῖς ἀσθενεῖς ἦταν, στήν πραγματικότητα, μολυσμένοι ἀπό ἕναν νέο κορώνα ἰό, ὁ ὁποῖος ὀνομάστηκε St Paul Acute Respiratory Syndrome Coronavirus (SPARS-CoV, ἤ SPARS), ἀπό τήν πόλη ὅπου ἐντοπίστηκε ἡ πρώτη ὁμάδα περιστατικῶν».
Δύο χρόνια πρίν, ἡ ὁμάδα, πού συνέταξε τήν μελέτη καί τό «ὑποθετικό σενάριο», «προέβλεψε» ἐπιδημία ἀπό ἰό, ὁ ὁποῖος προέρχεται ἀπό τήν οἰκογένεια τῶν κορώνα ἰῶν! Ἐπιπλέον, πρέπει νά προσέξουμε πώς ἀπό τήν πρώτη στιγμή οἱ συγγραφεῖς τονίζουν πώς τά πρῶτα θύματα εἶναι ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο!
Αὐτό, πού κατεξοχήν πέτυχε τό παραμύθι τοῦ Covid, εἶναι νά ἀποδομήσει τήν ἀξία τῆς Πίστης στό Θεό, καθιστῶντας την ὄχι μόνο ἀνίκανη νά τόν θεραπεύσει, ἀλλά ὡς τήν γενεσιουργό αἰτία γιά τήν ὁλοκληρωτική ἐξάπλωση μίας ὀλέθριας ἐπιδημίας.
«The CDC monitored the situation closely, working with partners in Southeast Asia to quickly develop a case definition for SPARS. Within four weeks of CDC publishing a working case definition on its website, nearly two hundred suspected cases of SPARS were reported across Minnesota and in six other states. Given that flu season was just getting underway and that a rapid diagnostic test for SPARS-CoV infection was not yet available, CDC officials could not be sure if these were, in fact, true cases of SPARS. Nevertheless, on November 17, HHS Secretary Dr. Cindra Nagel notified the World Health Organization (WHO) about the US cluster of SPARS cases, concerned that the outbreak might constitute a Public Health Emergency of International Concern (PHEIC)».
«Τό CDC παρακολούθησε τήν κατάσταση στενά, συνεργαζόμενο μέ ἑταίρους στή Νοτιοανατολική Ἀσία, γιά νά ἀναπτύξει γρήγορα ἕναν ὁρισμό τῆς περίπτωσης τοῦ SPARS. Μέσα σέ τέσσερις ἑβδομάδες ἀπό τή δημοσίευση τοῦ CDC στόν ἱστότοπό του, ὁρισμένα κρούσματα SPARS ἀναφέρθηκαν σέ ὅλη τή Μινεσότα καί σέ ἕξι ἄλλες πολιτεῖες. Δεδομένου ὅτι ἡ περίοδος τῆς γρίπης μόλις ξεκινοῦσε, καί ὅτι δέν ἦταν ἀκόμη διαθέσιμο ἕνα γρήγορο διαγνωστικό τέστ γιά τή μόλυνση SPARS-CoV, οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ CDC δέν μποροῦσαν νά εἶναι σίγουροι ἄν πρόκειται γιά ἀληθινά περιστατικά SPARS. Πάρ’ ὅλα αὐτά, στίς 17 Νοεμβρίου, ἡ γραμματέας τοῦ HHS Δρ. Cindra Nagel εἰδοποίησε τόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας (Π.Ο.Υ.) σχετικά μέ τήν ὁμάδα τῶν περιπτώσεων SPARS στίς ΗΠΑ, ἀνησυχῶντας ὅτι ἡ ἐπιδημία μπορεῖ νά ἀποτελέσει Ἔκτακτη Ἀνάγκη Δημόσιας Ὑγείας Διεθνοῦς Προβληματισμοῦ (PHEIC)4».
«As transmission of SPARS was determined to occur via droplet spread, the CDC initially recommended that everyone diligently maintain hand hygiene and frequently disinfect potentially contaminated surfaces. CDC officials further urged anyone with severe flulike symptoms to seek immediate medical attention. Public health officials were concerned that the upcoming Thanksgiving holiday and Black Friday shopping activities would facilitate the spread of SPARS, but they remained confident that the awareness and prevention messages disseminated annually for seasonal influenza, combined with isolation procedures for suspected cases, would be effective at countering the spread of SPARS. These messages were spread via a variety of traditional and social media sources, including Facebook, Instagram, Reddit, Twitter, and ZapQ».
«Καθώς ἡ μετάδοση τοῦ SPARS προσδιορίστηκε νά συμβαίνει μέσῳ σταγγονιδίων, τό CDC συνέστησε ἀρχικά σέ ὅλους νά τηροῦν ἐπιμελῶς τήν ὑγιεινή τῶν χεριῶν καί νά ἀπολυμαίνουν συχνά δυνητικά μολυσμένες ἐπιφάνειες. Οἱ ἀξιωματοῦχοι τοῦ CDC προέτρεψαν ἔντονα ὁποιονδήποτε ἔχει σοβαρά συμπτώματα γρίπης νά ἀναζητήσει ἄμεση ἰατρική βοήθεια. Ἀξιωματοῦχοι τῆς δημόσιας ὑγείας ἀνησυχοῦσαν ὅτι οἱ ἐρχόμενες γιορτές τῶν Εὐχαριστιῶν καί οἱ ἀγορές τῆς Μαύρης Παρασκευῆς θά διευκολύνουν τήν ἐξάπλωση τοῦ SPARS, ἀλλά ἦταν πεπεισμένοι ὅτι τά μηνύματα εὐαισθητοποίησης καί πρόληψης, πού διαδίδονταν κάθε χρόνο γιά τήν ἐποχική γρίπη, σέ συνδυασμό μέ διαδικασίες ἀπομόνωσης γιά ὕποπτα κρούσματα, θά ἦταν ἀποτελεσματική ἀντιμετώπιση τῆς ἐξάπλωσης τοῦ SPARS. Αὐτά τά μηνύματα διαδόθηκαν μέσῳ μιᾶς ποικιλίας παραδοσιακῶν καί κοινωνικῶν μέσων, συμπεριλαμβανομένων τῶν Facebook, Instagram, Reddit, Twitter καί ZapQ».
«Concern among many Americans about the severity of SPARS at this point in the outbreak was moderately high. The public’s concern was compounded by the apparent virulence of the pathogen. At the outset of the SPARS outbreak, physicians’ understanding of the disease stemmed primarily from extremely severe cases resulting in pneumonia or hypoxia that required hospitalization and extensive medical treatment. Mild cases of the disease, which produced symptoms including cough, fever, headaches, and malaise, were often perceived as the flu by the people who had them and consequently often went untreated and undiagnosed by medical personnel. As a result, early case fatality estimates were inflated. By late November, the CDC reported an initial estimated SPARS case fatality rate of 4.7% (By contrast, WHO reported that the overall case fatality rate for SARS was 14-15% and over 50% for people over the age of 64. Later in the SPARS outbreak, data that included more accurate estimates of mild SPARS cases indicated a case fatality rate of only 0.6%)».
«Ἡ ἀνησυχία πολλῶν Ἀμερικανῶν γιά τή σοβαρότητα τοῦ SPARS σέ αὐτό τό σημεῖο τῆς ἐπιδημίας ἦταν μέτρια ὑψηλή. Ἡ ἀνησυχία τοῦ κοινοῦ ἐπιδεινώθηκε ἀπό τήν προφανῆ μολυσματικότητα τοῦ παθογόνου. Στήν ἀρχή τῆς ἐπιδημίας SPARS, ἡ κατανόηση τῶν γιατρῶν γιά τή νόσο προῆλθε, κυρίως, ἀπό ἐξαιρετικά σοβαρές περιπτώσεις, πού εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα πνευμονία ἤ ὑποξία, πού ἀπαιτοῦσαν νοσηλεία καί ἐκτεταμένη ἰατρική θεραπεία. Οἱ ἥπιες περιπτώσεις τῆς νόσου, οἱ ὁποῖες παρήγαγαν συμπτώματα ὅπως βήχας, πυρετός, πονοκέφαλοι καί ἀδιαθεσία, θεωροῦνταν συχνά ὡς γρίπη ἀπό τούς ἀνθρώπους πού νοσοῦσαν, καί, κατά συνέπεια, συχνά παρέμεναν χωρίς θεραπεία καί χωρίς διάγνωση ἀπό ἰατρικό προσωπικό. Ὡς ἀποτέλεσμα, οἱ ἐκτιμήσεις θνησιμότητας τῶν πρώτων περιπτώσεων διογκώθηκαν. Μέχρι τά τέλη Νοεμβρίου, τό CDC ἀνέφερε ἕνα ἀρχικό ἐκτιμώμενο ποσοστό θνησιμότητας περιπτώσεων SPARS 4,7% (Ἀντίθετα, ὁ Π.Ο.Υ. ἀνέφερε ὅτι τό συνολικό ποσοστό θνησιμότητας περιπτώσεων γιά SARS ἦταν 14-15% καί πάνω ἀπό 50% γιά ἄτομα ἄνω τῶν 64 ἐτῶν. Ἀργότερα ἀπό τό ξέσπασμα τοῦ SPARS, τά δεδομένα, πού περιλάμβαναν ἀκριβέστερες ἐκτιμήσεις γιά τίς ἥπιες περιπτώσεις τοῦ SPARS, ἔδειξαν ποσοστό θανάτου περιπτώσεων μόνο 0,6%)».
Προσέξτε πόσο κοντινές καί ἀνάλογες μέ τήν πραγματικότητα εἶναι ἀκόμα καί οἱ ἀριθμητικές προβλέψεις τῆς μελέτης. Προφανῶς καί δέν πρόκειται γιά πρόβλεψη, ἀλλά γιά τήν καταγραφή ἑνός σεναρίου πρός ἐκτέλεση.
«Two additional features of the SPARS virus that were not appreciated at the beginning of the pandemic, but that impacted how the outbreak played out, are also important to consider in a review of this event. First, the virus had an extended incubation period (seven to ten days) compared to its latent period (four to five days). Thus, infected persons could spread the virus for up to nearly a week before showing symptoms of the disease themselves. As a result, isolating sick SPARS patients proved to be less effective than isolating patients infected by other, better-characterized respiratory diseases. Second, morbidity and mortality from SPARS were both significantly higher in children than adults. Pregnant women and those with chronic respiratory conditions like asthma and emphysema were also at a higher risk for both disease complications and death».
«Δύο πρόσθετα χαρακτηριστικά τοῦ ἰοῦ SPARS, πού δέν ἐκτιμήθηκαν στήν ἀρχή τῆς πανδημίας, ἀλλά πού ἐπηρέασαν τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐξελίχθηκε ἡ ἐπιδημία, εἶναι ἐπίσης σημαντικά νά ληφθοῦν ὑπόψη σέ μιά ἀνασκόπηση αὐτοῦ τοῦ γεγονότος. Πρῶτον, ὁ ἰός εἶχε ἐκτεταμένη περίοδο ἐπώασης (ἑπτά ἕως δέκα ἡμέρες) σέ σύγκριση μέ τή λανθάνουσα περίοδο (τέσσερις ἕως πέντε ἡμέρες). Ἔτσι, τά μολυσμένα ἄτομα θά μποροῦσαν νά μεταδώσουν τόν ἰό γιά περίπου μία ἑβδομάδα πρίν ἐμφανίσουν τά συμπτώματα τῆς νόσου οἱ ἴδιοι. Ὡς ἀποτέλεσμα, ἡ ἀπομόνωση ἀσθενῶν μέ SPARS ἀποδείχθηκε λιγότερο ἀποτελεσματική ἀπό τήν ἀπομόνωση ἀσθενῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μολυνθεῖ ἀπό ἄλλες, καλύτερα χαρακτηρισμένες ἀναπνευστικές ἀσθένειες. Δεύτερον, ἡ νοσηρότητα καί ἡ θνησιμότητα ἀπό τό SPARS ἦταν καί οἱ δύο σημαντικά ὑψηλότερες στά παιδιά ἀπό τούς ἐνήλικες. Οἱ ἔγκυες γυναῖκες καί οἱ ἄνθρωποι μέ χρόνιες ἀναπνευστικές παθήσεις, ὅπως τό ἄσθμα καί τό ἐμφύσημα, εἶχαν, ἐπίσης, ὑψηλότερο κίνδυνο, τόσο γιά ἐπιπλοκές, ὅσο καί γιά θάνατο».
Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον ἔχει ὁ τρόπος, μέ τόν ὁποῖο κλείνει τό κεφάλαιο, θέτοντας τό ἑξῆς Ἐπικοινωνιακό Δίλημμα: «COMMUNICATION DILEMMA. Engendering Public Trust and a Sense of Self-Efficacy When a Crisis is Still Evolving and Health Information is Incomplete», πού σημαίνει «Δημιουργία δημόσιας ἐμπιστοσύνης καί αἴσθηση αὐτοαποτελεσματικότητας, ὅταν ἡ κρίση ἐξακολουθεῖ νά ἐξελίσσεται καί οἱ Ἰατρικές πληροφορίες εἶναι ἐλλιπεῖς».
Οἱ συγγραφεῖς τῆς μελέτης ἀπαντοῦν στό δίλημμα, ἐπισημαίνοντας τρία καίρια σημεῖα, πού οἱ ἴδιοι ὀνομάζουν «τροφή γιά σκέψη». Ὡστόσο, πρόκειται γιά τά βασικά σημεῖα δράσης, στά ὁποῖα στηρίχθηκε ὁ παγκόσμιος μηχανισμός καί ἐπέβαλε τόν covid ὡς μία –τάχα– μάστιγα, πού πρέπει ἄμεσα καί μέ ὁποιοδήποτε κόστος νά ἀντιμετωπιστεῖ:
«1) How can health authorities best meet public demands for critical information, such as, “What is the health threat?” and “What do I know about it?” when the crisis is still unfolding and not all the facts are known?
2) What benefits does monitoring trends in social media postings confer on efforts to meet people’s information needs during an evolving health crisis?
3) What medical and morale-boosting purposes does sharing information about self-protective actions (eg, infection control measures) serve for the public during an uncertain and fear-instilling situation?».
«1) Πῶς μποροῦν οἱ ὑγειονομικές ἀρχές νά ἱκανοποιήσουν καλύτερα τίς δημόσιες ἀπαιτήσεις γιά κρίσιμες πληροφορίες, ὅπως «Ποιά εἶναι ἡ ἀπειλή γιά τήν ὑγεία;» καί «Τί ξέρω γιά αὐτό;» ὅταν ἡ κρίση ἐξακολουθεῖ νά ἐκτυλίσσεται καί δέν εἶναι γνωστά ὅλα τά γεγονότα;
2) Ποιά ὠφέλη προσφέρει ἡ τάση παρακολούθησης τῶν ἀναρτήσεων στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης στίς προσπάθειες γιά τήν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν πληροφόρησης τῶν ἀνθρώπων κατά τή διάρκεια μιᾶς ἐξελισσόμενης κρίσης ὑγείας;
3) Ποιό ἰατρικό καί ψυχολογικό ὄφελος προσφέρεται στό κοινό μέ τήν παροχή πληροφοριῶν αὐτοπροστασίας (π.χ. μέτρα ἐλέγχου τῆς μεταδοτικότητος), μέσα σέ μιά περίοδο ἀβεβαιότητας καί ἐκφοβισμοῦ;».
Ἡ πρώτη ἐρώτηση, πού τίθεται, ὁδηγεῖ τίς κυβερνήσεις ἀνά τόν κόσμο στήν δημιουργία μιᾶς κοινῆς ἀπάντησης στό πῶς θά παρουσιαστεῖ αὐτός ὁ ἰός, τονίζοντας τήν σοβαρότητά του ἀλλά καί τό μυστήριο τῶν «ἄγνωστων» λεπτομερειῶν. Ἔτσι, ἐπιτυγχάνεται ὁ φόβος στούς ἀνθρώπους, τούς ὁποίους, ἐν συνεχείᾳ, οἱ κυβερνῶντες πρέπει νά παρακολουθοῦν ἀνελλιπῶς, παρατηρῶντας πῶς ἀντιδροῦν, πῶς ἀλληλεπιδροῦν ἀνταλλάσσοντας πληροφορίες, μέσῳ διαδικτύου ἤ διά ζώσης, καί κυρίως συντηρῶντας μία γενικευμένη κατάσταση πανικοῦ καί ἐνσταλάζοντας τόν φόβο!
Βλέπουμε ξεκάθαρα, πώς τό CHS συνδράμει ὄχι «τήν προστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό ἐπιδημίες καί καταστροφές», ἀλλά τούς ἐκλεκτούς τοῦ «Ἕνα τοῖς ἑκατό» στήν προσπάθειά τους νά ὑποτάξουν τυραννικά τούς ἀνθρώπους τῆς ὑφηλίου.
Ἴσως, ἀξίζει τόν κόπο νά συνεχίσουμε τήν μετάφραση καί τόν σχολιασμό αὐτῆς τῆς μελέτης, καθώς μποροῦμε νά βγάλουμε πολλά καί χρήσιμα συμπεράσματα, ὄχι μόνο γιά ὅλα ὅσα βιώνουμε, ἀλλά καί γιά ὅσα μᾶς περιμένουν, ἀφοῦ τό σενάριο δέν ἔχει ὁλοκληρωθεῖ ἀκόμα.
Κλείνοντας, νά ἐπισημάνουμε ὅτι στόν ἐπίσημο ἱστότοπο τοῦ CHS, ἡ ἀρχική μελέτη ἔχει ἀποσυρθεῖ καί στή θέση της ὑπάρχει μία τροποποιημένη, μέ ἡμερομηνία ἀναρτήσεως 5 Μαρτίου τοῦ 2020. Ἔχει ἀλλάξει ἡ κύρια πηγή τῆς μελέτης ἀπό «Schoch-Spana M, Brunson EK, Shearer MP, Ravi S, Sell TK, Chandler H, Gronvall GK. The SPARS Pandemic, 2025-2028: A Futuristic Scenario for Public Health Risk Communicators. Baltimore, MD: Johns Hopkins Center for Health Security; October 2017», πού ἦταν ἀρχικά, σέ «Brunson, E. K., Chandler, H., Gronvall, G. K., Ravi, S., Sell, T. K., Shearer, M. P., & Schoch-Spana, M. (2020). The SPARS pandemic 2025–2028: A futuristic scenario to facilitate medical countermeasure communication. Journal of International Crisis and Risk Communication Research, 3(1), 71–102. https://doi.org/10.30658/jicrcr.3.1.4».
Ἐπιπλέον, οἱ WikiLeaks, ἡ ἀρχική πηγή ἀπό ὅπου ἀντλήσαμε τήν αὐθεντική ἔκδοση τῆς μελέτης, ἔχουν ἀποσύρει τό κείμενο, πού εἶχε διαρρεύσει τόν Νοέμβριο τοῦ 2017. Στήν Σύνταξη τοῦ Περιοδικοῦ, καταθέσαμε τήν μελέτη, ὅπως ἀκριβῶς δημοσιεύθηκε ἀρχικά καί διέρρευσε τό 2017!
Μανώλης Β. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 131
Νοἐμβριος 2021
Ὑποσημειώσεις
1. https://tinyurl.com/t2wt6hyw
2. https://tinyurl.com/yfyc9dj5
3. https://tinyurl.com/y6kde4ay (ἔχει παραποιηθεῖ, ἀλλά παραθέτουμε τήν ἐπίσημη παραπομπή. Ἡ αὐθεντική ἀρχική ἔκδοση βρίσκεται ἀκόμα στήν διεύθυνση https://tinyurl.com/49wb94za)
4. Ἡ Ἔκτακτη Ἀνάγκη Δημόσιας Ὑγείας Διεθνοῦς Προβληματισμοῦ (PHEIC), εἶναι ἕνας ἐπίσημος ὁρισμός τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας (Π.Ο.Υ.), γιά «ἕνα ἔκτακτο γεγονός, πού ἔχει καθοριστεῖ ὅτι ἀποτελεῖ κίνδυνο γιά τή Δημόσια Ὑγεία γιά ἄλλα κράτη μέσῳ τῆς διεθνοῦς ἐξάπλωσης ἀσθενειῶν καί ἐνδεχομένως νά ἀπαιτήσει συντονισμένη διεθνή ἀπάντηση», πού διατυπώνεται ὅταν προκύψει μιά κατάσταση «σοβαρή, ξαφνική, ἀσυνήθιστη ἤ ἀπροσδόκητη», ἡ ὁποία «ἔχει ἐπιπτώσεις στή Δημόσια Ὑγεία πέρα ἀπό τά ἐθνικά σύνορα τοῦ πληγέντος κράτους» καί «ἐνδέχεται νά ἀπαιτήσει ἄμεση διεθνῆ δράση». Οἱ φράσεις μέσα στά εἰσαγωγικά εἶναι μεταφράσεις τοῦ ὁρισμοῦ, πού δίνει ὁ Π.Ο.Υ..