ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ!
Χωρίς τή συναίσθηση τοῦ τί ἀπωλέσαµε ἐκεῖνο τό ξηµέρωµα!
Ὅλοι οἱ παλιοί ἄνθρωποι, πού δέν εἶχαν smart phones καί tablet νά παίρνουν πληροφορίες, ὅταν ἤθελαν νά δοῦν τόν καιρό τῆς ἑπόµενης µέρας, σήκωναν τά µάτια στόν οὐρανό. Κι ὅταν ἔβλεπαν τά σύννεφα νά µαζεύονται στή Δύση, ἤξεραν ὅτι τά µηνύµατα γιά τό αὔριο δέν ἦταν καλά.
Τό ἴδιο καί οἱ σοφοί ἄνθρωποι, παρότι θνητοί, ἄρα ἐγκλωβισµένοι στό χρόνο, “αἰσθάνονται” αὐτά πού ἔρχονται, ὅπως γράφει ὁ Φιλόστρατος στό ἔργο του «Τά ἐς τόν Τυανέα Ἀπολλώνιον»: «Θεοί µέν γάρ µελλόντων, ἄνθρωποι δέ γιγνοµένων, σοφοί δέ προσιόντων αἰσθάνονται». Καί ὁ Καβάφης, ἀναλύει καί συµπληρώνει:
Οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουν τά γινόµενα.
Τά µέλλοντα γνωρίζουν οἱ θεοί,
πλήρεις καί µόνοι κάτοχοι πάντων τῶν φώτων.
Ἐκ τῶν µελλόντων οἱ σοφοί τά προσερχόµενα
ἀντιλαµβάνονται. Ἡ ἀκοή
αὐτῶν κάποτε ἐν ὥραις σοβαρῶν σπουδῶν
ταράττεται. Ἡ µυστική βοή
τούς ἔρχεται τῶν πλησιαζόντων γεγονότων.
Καί τήν προσέχουν εὐλαβεῖς. Ἐνῶ εἰς τήν ὁδόν
ἔξω οὐδέν ἀκούουν οἱ λαοί.
Οἱ λαοί δέν βλέπουν καί δέν ἀκοῦν οὔτε τά παρόντα, οὔτε αὐτά πού γίνονται µπροστά στά µάτια τους καί µάλιστα σέ βάρος τους, ὄχι νά θυµηθοῦν τά ἤδη γενόµενα, ἤ νά διακρίνουν τά σηµάδια αὐτῶν πού ἔρχονται! Δέν ἀκοῦν, δέν βλέπουν, δέν προσέχουν καί, φυσικά, δέν “αἰσθάνονται” ἀπολύτως τίποτα. Καί, ὅπως ὅλοι οἱ ἀµαθεῖς καί ἀνόητοι, γελοῦν καί σέ βάρος ὅσων βλέπουν καί προσπαθοῦν νά τούς προειδοποιήσουν.
Ὁ δικός µας λαός, δυστυχῶς, δέν ἀποτελεῖ ἐξαίρεση -ἐνῶ θά ἔπρεπε! Ὁ δικός µας ὁ λαός, στήν πλειοψηφία του, δέν θά προβληµατιστεῖ καί πολύ οὔτε γιά τήν θλιβερή ἐπέτειο τῆς 29ης µέρας τοῦ ἑπόµενου µήνα. Ἀλλά καί ὅσοι θυµηθοῦν αὐτή τή “µαύρη” µέρα, θά ἐπαναλάβουν τούς θρύλους καί τά κατορθώµατα καί τούς λαϊκούς θρήνους, ὅπως συνηθίζεται τόσους αἰῶνες, χωρίς τή συναίσθηση τοῦ τί ἀπωλέσαµε ἐκεῖνο τό ξηµέρωµα, οὔτε, κυρίως, τό γιατί. Ἐλάχιστοι πιά πιστεύουν ὅτι δέν χάσαµε µόνο µιά πόλη. Δέν χάσαµε οὔτε κἄν τήν Πόλη, τή Βασιλεύουσα τό «καύχηµα τῶν κατοικούντων ὑπό τήν ἡλίου ἀνατολήν». Χάσαµε τήν ψυχή µας, χάσαµε τόν ἑαυτό µας, χάσαµε τήν ταυτότητά µας, χάσαµε τό µεγαλεῖο µας. Γίναµε ἄψυχοι, ἄγνωστοι, µικροί, ἀσήµαντοι.
Κι ἄν τόσο λίγοι θυµοῦνται τί χάσαµε τήν 29η µέρα τοῦ µηνός Μαΐου, 1453 χρόνια µετά τή Γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, πόσοι συνειδητοποιοῦµε τί χάσαµε τήν δωδέκατη µέρα τοῦ µηνός Ἀπριλίου -πού οἱ Ἕλληνες τόν ὀνόµαζαν Ξανθικόν- 1204 χρόνια µετά Χριστόν;
Ποιός θυµᾶται τή µπόρα πού ἦρθε ἀπό τά σύννεφα πού µαζεύτηκαν στή Δύση; Ποιός θυµᾶται ὅτι ἡ τότε αὐτοκρατορική οἰκογένεια τῶν Ἀγγέλων, τό πολιτικό “τζάκι”, ἡ τότε κυβέρνηση, αὐτοί ἦταν πού ἔφεραν τή Δύση στήν Ἀνατολική Ρωµαϊκή Αὐτοκρατορία; Ἡ Δύση τήν γκρέµισε. Ὁ ἐχθρός ἀπό τήν Ἀνατολή, ἁπλᾶ τήν ἔθαψε! Ἡ Δύση τή µίσησε καί ἔσβησε ἀκόµα καί τό ὄνοµά της, ἀποκαλῶντας τούς Ρωµαίους, Γραικούς, µέχρι σήµερα καί τήν αὐτοκρατορία, τῆς ὁποίας τά σύνορα, στό ἀποκορύφωµά της, ξεκινοῦσαν ἀπό τήν Ἀνατολή καί ἔφταναν µέχρι τή Δύση, τήν ὀνόµασε Βυζάντιο, χρησιµοποιῶντας ἕνα ἀπό τά πολλά ὀνόµατα τῆς θρυλικῆς πρωτεύουσάς της, τῆς ὡραιότερης καί πλουσιότερης πόλης στήν οἰκουµένη. Τῆς πόλης πού φθόνησε καί λεηλάτησε ἡ Δύση καί θέλησε νά τήν ξεπεράσει σέ ὀµορφιά µέ τίς δικές της πόλεις, ἀλλά δέν τά κατάφερε, µέχρι σήµερα. Ἀκόµα καί σήµερα πού ἔχει µείνει µόνο τό φάντασµά της, ἕνα ἄδειο κέλυφος, ἀµυδρό ἀπαύγασµα τῆς καλλονῆς της, ἀκόµα καί σήµερα νικάει τά καταθλιπτικά τερατουργήµατα πού ἔχτισαν γιά νά τήν νικήσουν.
Ἡ Δύση ἦρθε νά ἁρπάξει τά χρέη της, ἱερόσυλα, βάρβαρα, ἐκβιαστικά, καταπατητικά καί καταστροφικά, ἀκριβῶς ὅπως συνήθιζε καί ἐξακολουθεῖ νά συνηθίζει. Καί δέν τό λέω ἐγώ, γιά νά µοῦ ἀποδοθεῖ ἐµπάθεια, ἀλλά ἕνας ἀπό τούς µεγαλύτερους σύγχρονους ἱστορικούς καί πολιτικούς ἀναλυτές, ὁ Peter Frankopan, καθηγητής τῆς Παγκόσµιας Ἱστορίας στήν Ὀξφόρδη καί διευθυντής τοῦ Κέντρου Βυζαντινῶν Ἐρευνῶν τῆς Ὀξφόρδης, ὁ ὁποῖος, στίς 24 Μαΐου τοῦ2012, ἔγραφε στούς New York Times ἕνα ἄρθρο µέ τόν τίτλο «Τραπεζίτες πρό τῶν Πυλῶν» (Bankers at the Gates). Καί, νά ἦταν ἄραγε τυχαῖο τό γεγονός ὅτι Ἄγγλος καθηγητής, ἔγραψε ἀπό τήν Ὀξφόρδη ἄρθρο γιά τους Times τῆς Νέας Ὑόρκης; Γιατί ὄχι στούς Times τοῦ Λονδίνου; Μήπως γιατί οἱἈγγλικές ἐφηµερίδες “ἔθαβαν” τούς Ἕλληνες καί τήν Ἑλλάδα, ἀποκαλῶντας µας κηφῆνες καί τεµπέληδες καί ὅτι τρῶµε τά λεφτά τους, ὅπως “θάβουν” κατά καιρούς ὅσους λαούς στοχοποιοῦν, χωρίς νά ἐπιτρέπουν (µέ τή δηµοκρατικότητα πού τούς διακρίνει καί τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία τοῦ λόγου πού ἐπικρατεῖ στά πανεπιστήµιά τους καί στόν τύπο τους) σέ κανένα νά ἔχει ἀντίθετη ἄποψη; Ἄς µείνουµε, ὅµως, µέ τό ερώτηµα, λόγῳ ἐλλείψεως ἀποδείξεων καί ἄς προχωρήσουµε σέ κάποια σηµεῖα τοῦ ἄρθρου του:
«Λίγοι Ἕλληνες ἔχουν νά ποῦν ἕνα καλό λόγο γιά τό Εὐρωπαϊκό Τραπεζικό σύστηµα, αὐτόν τόν καιρό. Πιστεύουν ὅτι (οἱ τράπεζες) εἶναι αὐτές πού ἔρριξαν εὔκολο χρῆµα στούς πολιτικούς τους καί τώρα ἀπαιτοῦν αἷµα.
Ἡ ἴδια ἱστορία ἔγινε πρίν ἀπό 800 χρόνια, ὅταν οἱ σταυροφόροι τῆς Δ᾽Σταυροφορίας που ξεκίνησαν ἀρχικά νά πολεµήσουν γιά τή χριστιανοσύνη στούς Ἁγίους Τόπους, βρέθηκαν ἀντίθετα νά λεηλατοῦν τήν Κωνσταντινούπολη γιά νά ἰσοφαρίσουν τά τεράστια χρέη πού εἶχαν συσσωρευτεῖ στή Δύση.
Ὁ τρόπος πού συµπεριφέρθηκε ἡ Δύση στή σύγχρονη Ἑλληνική κρίση, εἶναι σχεδόν τό ἴδιο ἐπαίσχυντος µέ τή συµπεριφορά πού ἔδειξαν οἱ σταυροφόροι τόσους αἰῶνες πρίν. Ἄν µή τι ἄλλο, αὐτή ἡ µελανή κηλῖδα τῆς Δυτικῆς ἱστορικῆς διαδροµῆς θά ἔπρεπε νά ἀποτελέσει προειδοποίηση γιά τούς Τραπεζίτες καί τούς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι προτιµοῦν νά δοῦν τήν Ἑλλάδα νά διαλύεται, παρά νά ἀναλάβουν τήν εὐθύνη τῆς δικῆς τους ἄλογης σπατάλης.
ἩἙλλάδα µπορεῖ νά εἶναι σήµερα στήν περιφέρεια τῆς Εὐρώπης, ἀλλά τόν 12ο αἰῶνα ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν ἡ πύλη σέ ἕνα ἐπικερδές ἐµπόριο µπαχαρικῶν, µεταξιοῦ καί εἰδῶν πολυτελείας ἀπό τήν Ἀνατολή. Αὐτό τό ἐµπόριο εἶχε δηµιουργήσει περιουσίες σέ κάποιους σέ ὅλη τήν Εὐρώπη, ὅπως οἱ Οἰκονοµίες τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ἱσπανίας καί τῆς Πορτογαλίας, (ἔκαναν κάποιους πλούσιους) αὐτά τά τελευταῖα δύο χρόνια.
Ἔµποροι ἀπό µέρη ὅπως ἡ Βενετία, ἡ Γένουα καί ἡ Πίζα , στό τέλος τοῦ12ου αἰῶνα, κατάφεραν νά κερδίσουν τά πλεονεκτήµατα καί τά ῾παραθυράκια᾽ γιά τά ὁποῖα οἱ σηµερινοί νεαροί εὐφυέστατοι χρηµατιστές θά ἔκαναν ἀκόµα καί φόνο. Διαπραγµατεύτηκαν θέσεις πού τούς ἐπέτρεπαν νά ὑποσκάψουν τούς ντόπιους ἐµπόρους, σέ συνδυασµό µέ ἔξυπνες ἐµπορικές συµφωνίες πού τούς ἔδιναν τό δικαίωµα νά µειώνουν, ἤ, ἀκόµα καί νά παρακάµπτουν τούς φόρους τους. Ὅπως καί στή σύγχρονη Ἑλλάδα, αὐτό ὁδήγησε στή ροή φτηνοῦ ξένου νοµίσµατος στίς ἀγορές.
Ὅµως, γύρω στό 1200, τό πρᾶγµα ξίνισε. Μιά ἀπότοµη συστολή τοῦ ἐµπορίου στή Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, ἐπιδεινώθηκε ἀπό τίς ἄγριες ὑπερβάλλουσες δαπάνες τῆς Βενετίας, σάν νά λέµε τῆς ἀντίστοιχης µεσαιωνικῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τράπεζας.
Μέσα σχεδόν σέ µιά νύχτα ἔγινε ἡ ἀλλαγή ἀπό τό εὔκολο χρῆµα ὅπου ὅλοι ἦσαν νικητές, στή σκοτεινή τέχνη τῆς εἴσπραξης χρεῶν. Καί, ὅπως καί στή σύγχρονη Ἀθήνα, ἀπό τότε πού ξεκίνησε ἡ οἰκονοµική κρίση, κανείς δέν ἔπαιρνε τήν εὐθύνη γιά τό σενάριο τοῦ ὑπερβολικοῦ δανεισµοῦ, τοῦ βασισµένου µόνο σέ αἰσιόδοξα σενάρια.
Κάποιος ἔπρεπε νά πληρώσει τίς ζηµιές καί οἱ Βενετοί ἔµποροι σίγουρα δέν ἦταν διατεθειµένοι νά τό κάνουν. Ἡ Κωνσταντινούπολη καί ἡἙλληνόφωνη αὐτοκρατορία, πού ταλανιζόταν ἀπό ἐσωτερικές διαιρέσεις, ἦταν ὁ προφανής στόχος.»
Ἄς ἀφήσουµε ἐδῶ τό ἄρθρο πού περιγράφει ἄψογα τό µικρόψυχο καί ἀδίσταχτο ἐµπορικό δυτικό πνεῦµα κι ἄς κοιτάξουµε τόν ἑαυτό µας στόν καθρέφτη, µήπως καί καταλάβουµε ποιός εἶναι ὁ καταστροφικότερος ἐχθρός µας, αὐτοί πού µᾶς πολεµοῦν καί µᾶς ἐκµεταλλεύονται, ἤ ὁ τυφλωµένος ἀπό τά πάθη µας ἑαυτός µας;
Τά ἐµπορικά προνόµια καί τίς “κάτω ἀπό τό τραπέζι” συµφωνίες, κυρίως µέ τή Βενετία, ποιός τά ὑπέγραφε; Ὄχι οἱ Ρωµαῖοι αὐτοκράτορες; Μέ πρῶτο καί καλύτερο τόν Ἀλέξιο Κοµνηνό, περίπου ἕναν αἰῶνα πρίν; Καί, ἄν θέλουµε νά βάλουµε καί πιό βαθειά τό µαχαῖρι στήν ἀλήθεια, ποιός ἦταν ὁ ἠθικός αὐτουργός πού ξεκίνησαν οἱ Σταυροφορίες; Δέν ἦταν αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Ἀλέξιος Κοµνηνός, πού ἔστειλε γιά πρώτη φορά στή µακραίωνη ζωή τῆς αὐτοκρατορίας ἐκπροσώπους του καί ζητοῦσε ἀπό τόν Πάπα καί τούς ἡγεµόνες τῆς Δύσης βοήθεια γιά νά κρατήσει τά ἀνατολικά σύνορά µας, πού δέχονταν τεράστια πίεση ἀπό τίς τουρκικές φυλές, πού σιγά-σιγά, µέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο, ἑνώνονταν καί κατακτοῦσαν κοµµάτι- κοµµάτι τά ρωµαϊκά ἐδάφη στήν Ἀνατολή; Αὐτός ἔρριξε τό σπόρο στή Δύση. Κι ὁ σπόρος φύτρωσε, γιατί ἡ Δύση δουλεύει πάντα γιά τό συµφέρον της. Μόνον ἐµεῖς δουλεύαµε πάντα καί ἐξακολουθοῦµε νά δουλεύουµε γιά τήν καταστροφή µας.
Ποιός ὁδήγησε τήν Δ´ Σταυροφορία νά ξεστρατίσει µέχρι τήν Κωνσταντινούπολη; Ὁ Ἀλέξιος Ἄγγελος, ὁ γιός 
τοῦ αὐτοκράτορα Ἰσαάκιου Β´ Ἄγγελου, τόν ὁποῖο εἶχε ἐκθρονίσει καί τυφλώσει τό 1195 ὁ ἴδιος ὁ ἀδερφός του, γιά νά τοῦ πάρει τό θρόνο καί νά στεφθεῖ αὐτοκράτορας, µέ τό ὄνοµα Ἀλέξιος Γ´ Ἄγγελος!
Ὁ γιός τοῦ τυφλωµένου Ἰσαάκιου καί ἀνηψιός τοῦ συνονόµατου µέ αὐτόν αὐτοκράτορα ἦταν πού ἔταξε γῆ καί οὐρανό στή Βενετία καί στόν Πάπα Ἰννοκέντιο Γ´, ὁ ὁποῖος, πρός τιµήν του, ἀρνήθηκε νά δώσει τήν ἔγκρισή του γιά τήν παρέκκλιση τῆς σταυροφορίας καί, γι᾽αὐτό, τόν ἀγνόησαν. Ὅταν, µάλιστα ὁ Δόγης τῆς Βενετίας Enrico Dandolo-πάνω ἀπό 90 χρόνων καί τυφλός, ἀλλά ἀδίσταχτος καί σκληρός ὑπολογιστής-ἔδωσε πλοῖα γιά νά καταλάβουν οἱ σταυροφόροι τή Ζάρα (µιά πόλη στό ἔδαφος τῆς σηµερινῆς Κροατίας ἡ ὁποία ἀνῆκε στόν βασιλιά τῆς Οὑγγαρίας, πού ἦταν κι ὁ ἴδιος σταυροφόρος) ὁ πάπας ἄσκησε veto προσπαθῶντας νά ἀποτρέψει τήν κατάληψή της, ἀλλά καί πάλι ἀγνοήθηκε. Καί ὅταν ἀναγκάστηκε νά δώσει ἄφεση γι᾽αὐτό στούς σταυροφόρους, ἀρνήθηκε νά δώσει ἄφεση στούς Βενετούς!
Ὅµως, ὁ Ἀλέξιος, γιά νά τόν µεταπείσει, ὄχι µόνο ὑποσχέθηκε χρήµατα καί στρατό γιά νά ἐκστρατεύσει στήν Αἴγυπτο, ἀλλά ὑποσχέθηκε τήν ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν καί τήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν Πάπα!
Τό ἀποτέλεσµα; Τό περιγράφει ὁ Νικήτας Χωνιάτης καί εἶναι δύσκολο τό ἀνάγνωσµα, ἀκόµα καί τόσους αἰῶνες µετά! Στόν Ἅγιο Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, τό αἷµα ἔτρεχε ποτάµι. Στόν πατριαρχικό θρόνο ὅπου ἐκάθισαν τόσοι Ἅγιοι Πατριᾶρχες καί ὁἍγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος, κάθισε καί χόρευε µιά πόρνη – ἀπό αὐτές πού ἀκολουθοῦσαν τόν “χριστιανικό” στρατό τῶν σταυροφόρων– πρός τέρψη τῶν κατακτητῶν. Τά Ἅγια Λείψανα καί οἱ θησαυροί ὅλων τῶν ναῶν τῆς Βασιλεύουσας, µεταφέρθηκαν στούς καθεδρικούς ναούς τῆς Δύσης, ὅπου βρίσκονται µέχρι σήµερα καί θεωροῦµε ὅτι τούς ἔχουµε µεγάλη ὑποχρέωση ὅταν µᾶς τά “δανείζουν”, ὅπως πρίν λίγα χρόνια µᾶς “ἐλέησαν” µέ τό Ἅγιο Σκήνωµα τῆς Ἁγίας Ἑλένης. Ποιᾶς; Αὐτῆς πού ὁ γιός της, ὁ πρῶτος καί µόνος πράγµατι Μεγάλος, ἔχτισε τήν Πόλη πού λεηλάτησαν οἱ ἀθεόφοβοι χριστιανοί κατ᾽ ὄνοµα καί ἔχτισε τό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὅπου ἐνταφιάστηκαν ὅλοι οἱ αὐτοκράτορες ἀπό αὐτόν καί µετά, µέχρι τούς Κοµνηνούς, µέ µόνη ἐξαίρεση τόν Βασίλειο Β´ τόν Βουλγαροκτόνο. Πρῶτα µᾶς ἔκλεψαν τά πάντα, κι ὕστερα µᾶς κάνουν τούς µεγαλόψυχους!
Κι ἐµεῖς, µέχρι σήµερα, δέν βλέπουµε, δέν ἀκοῦµε, δέν θυµόµαστε, δέν “αἰσθανόµαστε” τίποτα. Στρεφόµαστε στή Δύση νά µᾶς λύσει τά προβλήµατά µας. Στρεφόµαστε στή Δύση, παρακαλῶντας νά µᾶς δανείσει ψίχουλα µέ ἀντάλλαγµα τούς θησαυρούς µας. Στρεφόµαστε στή Δύση προσφέροντάς της τήν ὑποταγή µας, τήν Πίστη µας, τήν ἐλπίδα µας, τή λατρεία µας. Ὅταν ἡ Δύση µᾶς περιφρονεῖ, ἐµεῖς ἱκετεύουµε. Ὅταν µᾶς ληστεύει, ἐµεῖς προσφέρουµε καί ὅσα δέν µᾶς πῆραν. Ὅταν ἡ Δύση διατάζει, ἐµεῖς ὑπακοῦµε. Κι ὅταν ὁ Θεός προσπαθεῖ νά µᾶς σώσει, ἐµεῖς Τόν διώχνουµε, γιατί ἔχουµε τή Δύση, ἀπό ὅπου θά ἔρθει ἡ σωτηρία µας!
Ἀρνιόµαστε νά δοῦµε τά σύννεφα πού µαζεύονται στή Δύση. Ἀλλά ἡ µπόρα πού ἔρχεται, θά σαρώσει καί τή Δύση καί ἐµᾶς στό πέρασµά της!
Οἱ σοφοί αἰσθάνονται αὐτά πού ἔρχονται. Οἱ λαοί, ἔξω στούς δρόµους, δέν ἀκοῦν τίποτ᾽ ἄλλο ἀπό τίς κραυγές τοῦ διονυσιασµοῦ τους!
Γιά Σχόλια: ninetta1blogspot.com Νινέττα Βολουδάκη
«Ἐνοριακή Εὐλογία» Ἀρ. Τεύχους 236
Ἀπρίλιος 2022