«ΕΠΕΓΡΑΦΗΜΕΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΟΝΟΜΑΤΙ ΘΕΟΤΗΤΟΣ»!
«Δεῦτε ἀγαλλιασώµεθα τῷ Κυρίῳ τό παρόν µυστήριον (τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐνανθρωπήσεως) ἐκδιηγούµενοι».
Μέ τό Μυστήριο αὐτό, γιά τήν βίωση τοῦ ὁποίου ἑτοιμαζόμεθα ἐπί 40 ἡμέρες, «τό µεσότοιχον τοῦ φραγµοῦ», πού μᾶς ἐχώριζε ἀπό τήν σχέση μας μέ τόν Θεόν μας, φράσσοντάς μας τόν δρόμο, «διαλέλυται» καί «ἡ φλογίνη ροµφαία» (πού φρουροῦσε τήν Θύρα τοῦ Παραδείσου) «τά νῶτα δίδωσι». Ἀποχωρεῖ καί ἀφήνει διαβατή τήν μετάβασή μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Αὐτά ὅλα συνέβησαν γιατί «ἡ ἀπαράλλακτος Εἰκών τοῦ Πατρός, ὁ χαρακτήρ τῆς ἀϊδιότητος αὐτοῦ», ὁ Θεός Λόγος, τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος ἔλαβε «µορφήν δούλου ἐξ ἀπειρογάµου Μητρός προελθών, οὐ τροπήν ὑποµείνας», ἀλλά παρέμεινε Αὐτός πού ἦταν, δηλαδή «Θεός ἀληθινός», «γενόµενος ἄνθρωπος διά φιλανθρωπίαν». «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, υἱός ἀνθρώπου γίνεται», «ἵνα θεόν, τόν Ἀδάµ ἀπεργάσηται»!
Ἐνανθρωπήσαντος τοῦ Θεοῦ «ἡ πολυθεΐα τῶν εἰδώλων κατήργηται» «καί εἰς µίαν Δεσποτείαν Θεότητος τά Ἔθνη ἐπίστευσαν». Ἀπό τότε πλέον, τό Πιστό στόν Θεό μας ἀνθρώπινο Γένος κατάλαβε ὅτι εἶναι πολύ πρόσκαιρη, πολύ προσωρινή ἡ ἐπίγεια ζωή καί, βεβαίως, πρόσκαιρες καί οἱ κατά καιρούς ἐπίγειες ἀπογραφές, πού γίνονται «τῷ δόγµατι τοῦ Καίσαρος», ἀφοῦ γιά ὁλόκληρη τήν αἰωνιότητα «ἐπεγράφηµεν οἱ Πιστοί ὀνόµατι Θεότητος»(!), ἀρκεῖ νά θελήσουμε νά παραμείνουμε ὑπήκοοι τῆς Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι «Βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων καί ἡ Δεσποτεία Του ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ»!
Ὡστόσο, αὐτή ἡ Μόνη Ἀλήθεια, αὐτό τό Μέγα καί Αἰώνιο Μυστήριο δέχεται συνεχῶς τίς ἐπιθέσεις τοῦ «µυστηρίου τῆς ἀνοµίας», μέ τήν σκοταδιστική ἄφρονα ἐπιδίωξη νά τοῦ ἐπιβληθῇ! Εἶναι, εὐτυχῶς, ἀκατανόητο σέ μᾶς (ἀλλιῶς θά εἴχαμε τήν νοοτροπία τοῦ διαβόλου), τό πῶς ὁ διάβολος, ἐνῶ γνωρίζει ὅτι δέν μπορεῖ νά κάνῃ τίποτα, χωρίς νά τοῦ τό ἐπιτρέψῃ ὁ Θεός (οὔτε κἄν νά εἰσέλθη στά γουρούνια!) φιλοδοξεῖ ἀκόμη νά ἐλπίζῃ ὅτι παρασύροντας ἀνθρώπους στήν ἀνταρσία κατά τοῦ Θεοῦ θά ἀποκτήσῃ μέ τό “ἔτσι θέλω” τήν ἐξουσία τῆς ὑπεροχῆς του κατά τοῦ Θεοῦ!
Δέν θέλει νά ἀκούσῃ τόν Θεόν μας, πού τόν ἐξορκίζει: «Γνώρισον τήν σήν µαταίαν δύναµιν, τήν µηδέ χοίρων ἐξουσίαν ἔχουσαν»(!) καί συνεχίζει νά κατευθύνῃ “προφῆτες” του καί ὀπαδούς του, πολεμῶντας τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ματαίως μέν ἀλλά καταστροφικά γιά τούς ἀνθρώπους πού τόν ἀκολουθοῦν καί τόν ἐμπιστεύονται, «πλανῶντες τήν οἰκουμένην».
Μή ἔχων ὁ Σατανάς τήν ἐξουσία καί τήν δύναμη, προσπαθεῖ στήν ἐποχή μας νά προκαλέσῃ μεγάλη σύγχυση στούς ἀνθρώπους, κάνοντας δοκιμές γιά νά ἐπισπεύσῃ (ὅπως πλανώμενος νομίζῃ), τήν συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἐκμεταλλεύεται τήν ἐξέλιξη τῆς ἀνθρώπινης τεχνολογίας, τήν ὁποία ἐκεῖνος ἐμπνέει καί κατευθύνει γιά τούς σκοπούς του, μέ σχεδιασμό νά παγιδεύσῃ τούς ἀνθρώπους, ἐθίζοντάς τους στήν εἰκονική πραγματικότητα, πού εἶναι ἡ παχυλή σάρκωση τῆς φαντασίας, «τό ἅρµα τοῦ διαβόλου», ὅπως τήν χαρακτηρίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης!
Ἡ εἰκονική πραγματικότητα καί οἱ ἐπαγγελίες της μέσῳ τῆς τεχνολογίας, προσφέρουν στήν σημερινή ράθυμη ἀνθρωπότητα φαινομενικό σωσίβιο ἀποφυγῆς τῶν ποικίλων κόπων καί αὔξηση τῶν δυνατοτήτων τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, μέσῳ τῆς «τεχνητῆς νοημοσύνης» καί ἐν γένει τοῦ λεγομένου «μετανθρωπισμοῦ», στήν πραγματικότητα, ὅμως, κατεργάζονται τήν ρομποτοποίηση τῶν ἀνθρώπων μέ σκοπό τήν τελεία ὑποδούλωσή τους στούς κατά καιρούς ἐξουσιαστές Κυβερνῆτες. Πρόκειται, δηλαδή, γιά μιά κραυγαλέα ἐπανάληψη τῆς ὑποσχέσεως τοῦ διαβόλου στούς Πρωτοπλάστους πώς, ἄν παρακούσουν τόν Θεό, θά τούς κάνῃ εὐθύς ἀμέσως Θεούς, ἐνῶ στήν πράξη, ἀπό ἀθανάτους καί ἀμερίμνους τούς ἔκαμε θνητούς, μέ διά βίου δυσβάστακτες μέριμνες! Ἔτσι καί τώρα, τούς προτείνει καί ἀργότερα θά τούς ὑποχρεώσῃ νά δεχθοῦν τεχνολογικό ἐμπλουτισμό μέ πρόφαση τήν ἀνθρωπολογική ἀναβάθμιση τοῦ σαρκίου τους, ἐνῶ ὁ Θεός μᾶς ἔγραψε στήν Βίβλο τῆς Ζωῆς, «Ὀνόματι Θεότητος» καί μᾶς καλεῖ στήν Θέωση, στήν Τελεία ὁμοίωση μαζί Του!
Μέσα στή μεγάλη σύγχυση τῆς ἐποχῆς μας, μέ τούς ψευδοσωτῆρες καί τά ἄθλια ὑποκατάστατα, πού σφετερίζονται τό ἔργο τῆς Θεότητος, γιά νά κρατήσῃ ὁ ἄνθρωπος τήν ψυχή καί τήν καρδιά του στήν λειτουργία πού ὥρισε ὁ Θεός μας γιά νά γίνουμε παιδιά Του, χρειάζεται ἀπόλυτη ἀγκίστρωση στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία καί στίς Ὁδηγίες τοῦ Οὐρανοῦ, πού Ἐκείνη διατηρεῖ ἀνόθευτες. Πρέπει νά κατατρυφοῦμε στά Ἱερά μας βιβλία καί στά Ἱερά καί Πραγματικά Γεγονότα, πού κατεργάσθηκε μέ τεκμηρίωση ὁ Θεός μας, Αὐτός πού «ἐξεῦρε πᾶσαν ὁδόν Ἐπιστήμης», «μετά δέ ταῦτα ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἀγκίστρωσή μας στόν Νόμο τοῦ Θεοῦ μας, γιατί «αὕτη ἡ Βίβλος τῶν Προσταγμάτων τοῦ Θεοῦ» εἶναι «ὁ Νόμος ὁ ὑπάρχων εἰς τόν αἰῶνα». «Πάντες οἱ κρατοῦντες αὐτήν, εἰς ζωήν· οἱ δέ καταλείποντες αὐτήν ἀποθανοῦνται».
Ἡ προστατευτική Φωνή τοῦ Θεοῦ μας μᾶς προειδοποιεῖ καί ἱκετευτικά μᾶς ἀποτρέπει ἀπό τόν ψυχοσωματικό μας ὄλεθρο: «Ἐπιστράφου καί ἐπιλαβοῦ αὐτῆς» (τῆς Βίβλου). «Διόδευσον πρός τήν λάµψιν κατέναντι τοῦ φωτός αὐτῆς. Μή δῶς ἑτέρῳ τήν δόξαν σου, καί τά συµφέροντά σοι ἔθνει ἀλλοτρίῳ. Μακάριοι ἐσµέν (Χριστιανοί) ὅτι τά ἀρεστά τῷ Θεῷ ἡµῖν γνωστά ἐστί» (Ἱερεμίας, Βαρούχ 3, 36-38 καί 4,1-4)). Εὐλογημένα Χριστούγεννα!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 244
Δεκέμβριος 2022