ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ:

Μέ τίτλο:

 «ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»!

Πέρασε καί ἡ φετινή χρονιά καί, ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καί φέτος ἡ Πρεσβυτέρα Νινέττα Βολουδάκη καί οἱ μαθητές της ἀπό τό μάθημα τῆς Ὀρθοφωνίας, μᾶς παρουσίασαν, τήν τελευταία Κυριακή πρίν τά Χριστούγεννα, στίς 18 Δεκεμβρίου, γιά ἄλλη μία φορά τήν Χριστουγεννιάτικη Γιορτή, ἀφιερωμένη σέ ὅλους μας!

 Δυστυχῶς τά τελευταῖα 2 χρόνια, λόγω COVID, ἡ Χριστουγεννιάτικη γιορτή (ἡ ὁποία στήν πρό COVID ἐποχή λάμβανε χώρα στό Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτῶν μπροστά σέ πολυπληθές ἀκροατήριο) μεταδιδόταν μαγνητοσκοπημένη στό διαδίκτυο, μέ ἕνα διαφορετικό τρόπο, ἀπό μία ἤ δύο ἱστορίες κάθε μέρα, τήν τελευταία ἑβδομάδα πρίν τά Χριστούγεννα. Βέβαια, «οὐδέν κακόν ἀμιγές καλοῦ», ἀφοῦ, ὅ,τι χάσαμε σέ ἀμεσότητα, τό κερδίσαμε σέ μεγαλύτερο εὖρος ἀκροατηρίου, ἀφοῦ μέσω τοῦ διαδικτύου μπορεῖ κανείς νά ἀπευθυνθεῖ σέ ὅλη τή γῆ, σέ μέρη πού δέν ἔχει μέ ἄλλο τρόπο πρόσβαση.

 Φέτος, κατά κάποιο τρόπο, μπόρεσαν νά συνδυαστοῦν καί ἡ ἀμεσότητα –γιά ὅσους παρακολουθήσαμε τή γιορτή ἀπό τήν Πνευματική  μας Ἑστία «ΥΠΑΚΟΗ»– ἀλλά καί ἡ ζωντανή μετάδοση στό διαδίκτυο, ὥστε νά τήν παρακολουθήσουν ἄνθρωποι ὄχι μόνον ἀπό τήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί ἀπό ὅλον τόν κόσμο (Κύπρο, Εὐρώπη, Ἀμερική, Καναδά, Αὐστραλία, ἀκόμη καί ἀπό τήν Ἀφρική, ὅπως μᾶς γράφουν).

 Κάθε χρόνο, στό τέλος τῆς γιορτῆς, εἴμαστε σίγουροι ὅτι ἀποκλείεται νά ὑπάρξει καλύτερη ἑορτή ἀπό αὐτήν πού μόλις παρακολουθήσαμε καί κάθε χρόνο ἡ Πρεσβυτέρα καί οἱ συνεργάτες της μᾶς ἐκπλήσσουν εὐχάριστα, ἀνεβάζοντας συνεχῶς τόν πήχη!

 Ἡ γιορτή ἄρχισε μέ τήν χαρακτηριστική προσφώνηση τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη: «Χαίρετε πάντοτε!», προτάσσοντας εἰδικά γιά τήν ἡμέρα τό «ἀγαπητοί συνεορταστές καί συνεορτάστριες»!

 Ἀφοῦ ἀναφέρθηκε στήν χαρά καί στή δοξολογία, πού πρέπει νά νοιώθουμε πρός τόν Θεό μας ἐνόψει τῆς μεγάλης γιορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ἀλλά καί γιά τήν δημιουργία μιᾶς μεγάλης παγκοσμίου διαδικτυακῆς πνευματικῆς οἰκογένειας, τῆς ὁποίας οἱ δεσμοί καθημερινά γίνονται καί στενότεροι, εὐχαρίστησε ὀνομαστικά τόν προϊστάμενο τῶν τεχνικῶν ὑπηρεσιῶν κ. Ἀργύρη Διαμαντή, τόν πρωτοψάλτη κ. Μανώλη Βολουδάκη, καί ὅλους ὅσοι κοπίασαν γιά νά ἑτοιμάσουν τό τελικό ἀποτέλεσμα.

 Κατόπιν, μεταφερθήκαμε σέ ἕνα ὄμορφο σκηνικό, μέ θέα ἑνός χιονισμένου βουνοῦ, ἔξω ἀπό ἕνα παράθυρο καί ἡ γιορτή ξεκίνησε μέ δύο χαρακτηριστικούς καί πασίγνωστους ὕμνους τῶν Χριστουγέννων,τό «ἡ Παρθένος σήμερον τόν ὑπερούσιον τίκτει» γραμμένον ἀπό τόν Ἅγιο Ρωμανό τόν Μελωδό καί τήν καταβασία «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε», ἀπό τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Μελωδό. Τούς ὕμνους ἀπέδωσαν ὁ πρωτοψάλτης τοῦ ναοῦ μας καί τά μέλη τῆς χορωδίας του, πού μετέχουν καί στήν ὁμάδα Ἀνάγνωσης καί Ὀρθοφωνίας, ἀφοῦ ἡ Πρεσβυτέρα διηγήθηκε τήν Παράδοση γιά τόν τρόπο πού συνετέθη ὁ πρῶτος ὕμνος, μέ τήν βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πρός τόν ὑμνογράφο.

 Στήν συνέχεια ἡ Πρεσβυτέρα ἔκανε τήν εἰσαγωγή τῆς γιορτῆς, ἐξηγῶντας μας ὅτι αὐτή τή χρονιά, ὅλη ἡ ὁμάδα σκέφτηκαν νά ἀποτελέσουν μαζί μέ τούς ἀκροατές τους μιά μεγάλη οἰκογένεια, πού γιορτάζουν ὅλοι μαζί, συζητῶντας καί ἐκθέτοντας τίς σκέψεις τους ὁ ἕνας στόν ἄλλον. Γιά αὐτό καί δημιούργησαν αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα τῆς φιλικῆς παρέας, ὅπου ὁ καθένας θά μᾶς μιλοῦσε γιά τό τί σκέφτηκε γιά τά Χριστούγεννα, παίρνοντας ἀφορμή εἴτε ἀπό κάποιο κείμενο, ἤ κάποιο περιστατικό, ἤ ἀπό κάτι πού ἁπλά σκέφτηκε. Καί, κάνοντας ἡ ἴδια τήν ἀρχή, μᾶς εἶπε ὅτι ἀπευθύνεται σέ ὅλους μας, σάν σέ φίλους, ἔστω καί ἄν τά αἰσθήματα κάποιων ἀπό αὐτούς πού θά τύχει νά δοῦν τή γιορτή μας, μπορεῖ νά μήν εἶναι φιλικά. Καί ἀναφέρθηκε στό ὅτι, ὅταν ἀντιμετωπίζουμε ἐχθρικά τους ἀνθρώπους, οὐσιαστικά προβάλλουμε σέ αὐτούς ἀρνητικά στοιχεῖα τοῦ ἑαυτοῦ μας, τά ὁποῖα ἐνδέχεται νά μήν ἔχουν καμμία σχέση μέ αὐτούς, ἀλλά νά εἶναι προβολή τῶν φόβων ἤ τῆς δικῆς μας κακίας. Καί τόνισε ὅτι, τελικά, ἀντιμετωπίζουμε καί τόν Θεό ἀκριβῶς ὅπως ἀντιμετωπίζουμε τούς ἀνθρώπους, φέρνοντας σάν παράδειγμα τόν Ἡρώδη, ὁ ὁποῖος αἰσθάνθηκε ἀπειλημένος ἀπό ἕνα βρέφος! Γιά τόν Ἡρώδη τό πᾶν ἦταν ἡ βασιλεία του καί αὐτό τό πάθος τόν ἐμπόδιζε νά δεῖ, ὄχι μόνον ὅτι εἶχε μπροστά του Αὐτόν στόν Ὁποῖον ἀνήκουν ὅλες οἱ βασιλεῖες τῆς γῆς, ἀλλά ὅτι καί βιολογικά, ἐκεῖνος θά εἶχε πεθάνει μέχρι νά μεγαλώσει ἕνα μωρό νεογέννητο καί νά ἔρθει σέ ἡλικία νά διεκδικήσει βασίλεια! Καί, καταλήγοντας, μᾶς προέτρεψε νά ἀνοίξουμε τά μάτια μας καί νά δοῦμε τούς ἀνθρώπους ὅπως εἶναι καί ὄχι ὅπως ἐμεῖς  τούς φανταζόμαστε ὅτι εἶναι, βλέποντάς τους μέσα ἀπό τούς φόβους μας καί τά ἀρνητικά αἰσθήματα πού τρέφουμε γιά αὐτούς.

Μετά τήν  Πρεσβυτέρα, ὁ Αὐγουστῖνος μᾶς διηγήθηκε μιά ἱστορία, πού εἶχε τίτλο: «Τίς ἐστιν πλούσιος; Ὁ ἐν ὀλίγῳ ἀναπαυόμενος» καί μᾶς ἔβαλε στό χριστουγεννιάτικο πνεῦμα, μέ τή διήγηση γιά ἕναν φτωχό τσαγκάρη, πού ἔγινε βασιλιάς.

Ὕστερα, ἡ μαθήτρια Νινέττα μᾶς θύμισε πῶς ἑόρταζαν οἱ εἰδωλολάτρες    αὐτήν τήν ἐποχή τοῦ χρόνου, ἀναφέροντας κάποια λαογραφικά στοιχεῖα τά ὁποῖα ὁδηγοῦν στή διαπίστωση ὅτι, δυστυχῶς, κοντεύουμε νά γυρίσουμε κι ἐμεῖς στή δεισιδαιμονία, ἀντί γιά τήν εὐσέβεια. Καί τέλειωσε μέ τήν εὐχή, κάθε οἰκογένεια νά γιορτάζει μέ πνευματικό τρόπο τά Χριστούγεννα.

Ὁ Κωνσταντῖνος μετά μίλησε καί αὐτός γιά τίς παραδόσεις, ἀκόμα καί γιά τήν παράδοση νά θέλουμε νά ἔχουμε χιόνι τά Χριστούγεννα, πρᾶγμα πού τό εὔχεται!

 Ἡ Ἀντιγόνη θυμήθηκε μιά ἐπιφυλλίδα τοῦ συγγραφέα Ἀλέξανδρου Μωραϊτίδη, ὁ ὁποῖος ἔγραφε τό 1865 γιά  τόν τρόπο πού γιορτάζονταν  τά Χριστούγεννα, ἐπιφανειακά μέ στολισμούς καί φασαρία, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἀναπολοῦσε τόν ἦχο ἀπό τίς καμπάνες τῶν παιδικῶν του χρόνων.

Ἡ Ἀντιγόνη διαπίστωσε πόσο παρόμοια εἶναι καί ἡ δική μας ἐποχή καί ἐπεσήμανε ὅτι ὁ Χριστός θά ἔπρεπε νά εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς μας ὅλον τόν χρόνο καί ὄχι μόνον τά Χριστούγεννα!

Γιά τήν Χρύσα τά Χριστούγεννα εἶναι χαρά, πού ἀρχίζει μέ τήν νηστεία καί συνεχίζεται μέ τίς καταβασίες τῶν Εἰσοδίων. Εὐχή της εἶναι νά γυρίσουμε πίσω στήν χαρά τῶν Χριστουγέννων καί στήν ἀληθινή σημασία τους, ἡ ὁποία βρίσκεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν «ἀναγκαστική» χαρά τῶν σύγχρονων ρεβεγιόν, τῶν συμβατικῶν οἰκογενειακῶν τραπεζιῶν μέ ἀνθρώπους διαφορετικοῦ πνεύματος καί τῆς ἀγνωμοσύνης καί ἀδιαφορίας τῶν ἀνθρώπων μπροστά στήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, μέ ἀποτέλεσμα νά γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα χωρίς τόν Ἑορτάζοντα!

   Ἡ Ἀλίκη, συμφώνησε κι ἐκείνη μέ τή Χρύσα γιά τά οἰκογενειακά τραπέζια πού κρύβουν πάθη καί ἔριδες, ἀναφέροντας μάλιστα σάν παράδειγμα ἕνα βιβλίο τῆς Agatha Christie, ὅπου τά οἰκογενειακά Χριστούγεννα καταλήγουν σε…δολοφονία τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς οἰκογένειας! Ἐκείνη ὅμως εὐχήθηκε νά κατανοήσει, νά γνωρίσει καί τελικά νά ἀγαπήσει τούς ἀνθρώπους.

Ὁ Γεράσιμος ἀναρωτήθηκε πῶς μέ τόσες ὡρολογιακές βόμβες στίς σχέσεις μας μποροῦμε νά ἔχουμε καλά Χριστούγεννα; Ἀντιπαρέβαλε τήν μάστιγα τῆς ἐποχῆς μας, τήν αὐτοδικαίωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ἥρωα τοῦ Ντοστογιέφσκι  στό μυθιστόρημα «Τό ὄνειρο ἑνός γελοίου», ὁ ὁποῖος  ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη γιά ὅλα τά κακά πού συμβαίνουν στό περιβάλλον του, ἀλλά, ταυτόχρονα, δίνει καί τήν λύση μέ τό «ἀγάπα τόν πλησίον σου ὡς ἐαυτόν».

Γιά τήν Ἄννα τά Χριστούγεννα ἦταν μία ἀνασκόπηση τῆς ζωῆς-μιά θεώρηση τοῦ χρόνου ὡς τό τέλος τῆς δικῆς της ζωῆς,  ἀναρωτήθηκε γιά τίς ἐλλείψεις, τίς ἐκκρεμότητες μέ τό παρελθόν καί τίς ἀναμνήσεις, καλές καί κακές. Κατέληξε μέ τήν εὐχή, αὐτά τά Χριστούγεννα νά τά δεῖ ὡς μία καινούργια ἀρχή, βάζοντας τό μικρό της πετραδάκι γιά νά γίνει καλύτερος ἄνθρωπος, κρατῶντας ὅμως καί τίς κακές ἀναμνήσεις, ἀφοῦ ἀποτελοῦν κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ της.

 Ἡ Μαρίζα, ὁρμώμενη ἀπό τό βιβλίο τοῦ Καρόλου Ντίκενς «Δῶρο τοῦ φαντάσματος», ὅπου ἕνας μοναχικός ἄνθρωπος ἀποξενώθηκε ἀπό τόν κόσμο, ἐπειδή εἶχε πληγωθεῖ ἀπό τούς δικούς του, εὐχήθηκε τήν θέση τοῦ πόνου νά τήν γεμίσει ἡ ἀγάπη!

Ἡ Ζωή ἦταν ἡ μόνη πού σκέφτηκε καί τά ζωάκια, διότι καί αὐτά βίωσαν τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Ἀναφέρθηκε σέ μία ἱστορία, ὅπου ἕνα βόδι ἀναρωτιέται ἐάν οἱ ἄνθρωποι γνωρίζουν γιά τό Παιδί πού γεννήθηκε, θυμίζοντάς μας ὅτι τά ζωάκια ἀναγνώρισαν τόν Κύριό τους, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι δέν Τόν γνωρίζουμε.

Οἱ σκέψεις τῆς Ναταλίας ὡς μαθηματικοῦ εἶχαν νά κάνουν μέ τήν ἐπιμονή τῶν ἐπιστημόνων νά διορθώσουν αὐτά, πού μέ τά μυωπικά τους μάτια βλέπουν ὡς κακῶς κείμενα ἐνῶ δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἁρμονία τῆς φύσης. Παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ θεωρία τους ὅτι ἡ γῆ γυρίζει… λάθος(!) καί χάνει δευτερόλεπτα καί μᾶς προειδοποίησε, ὅτι ἄν οἱ μαθηματικοί κατασκεύαζαν τόν κόσμο, θά βλέπαμε βουνά σάν πυραμίδες καί λουλούδια… ὁλοστρόγγυλα!

Ἡ Δέσποινα μᾶς περιέγραψε μέ περίσσιο χιοῦμορ καί παραστατικότατα τίς ὑπερβολές ὡς πρός τίς ποσότητες καί τά εἴδη φαγητῶν πού κάνουμε στό τραπέζι τῶν Χριστουγέννων καί μᾶς ἔφερε σάν παράδειγμα τό πάθημα τοῦ συγγραφέα Λῶρενς Ντάρρελ, ὅταν τόν κάλεσε σέ τραπέζι μιά Κερκυραία κοντέσσα καί τόν ὑποχρέωσε νά φάει τεράστιες ποσότητες «γκουρμέ» φαγητῶν, ὥστε ἀποφάσισε πώς, ἄν τυχόν τόν ξανακαλοῦσε, νά μείνει τίς τρεῖς προηγούμενες μέρες νηστικός καί νά πάρει καί τό σκύλο του μαζί, γιά νά τόν ταΐζει κρυφά κάτω ἀπό τό τραπέζι!

Τελευταία, ἡ μικρή μαθήτρια Θεοδώρα, θυμήθηκε τό Ἀγγλικό ρητό «Less is more” (τό λίγο εἶναι περισσότερο). Τή στιγμή πού ὁ κόσμος πάσχει ἀπό σπατάλες, ἐπιδειξιομανία, ἀνούσιες διασκεδάσεις, μᾶς προέτρεψε νά σκεφθοῦμε … ἀνάποδα καί νά μοιραστοῦμε τήν χαρά καί τά ὑλικά ἀγαθά μέ ἀνθρώπους πού τούς λείπουν. Μέ αὐτόν τόν τρόπο θά ἔχουμε πραγματική χαρά καί ἡ γιορτή θά ἀποκτήσει πνευματική οὐσία.

  Τέλος κλήθηκαν δύο ‘‘ἐπίτιμοι’’ καλεσμένοι νά ἀπευθύνουν χαιρετισμό, ὁ πρωτοψάλτης Μανώλης Βολουδάκης, ὁ ὁποῖος ὡς βαθύς γνώστης τῆς μουσικῆς μᾶς μίλησε γιά τήν ὑπεροχή τῶν βυζαντινῶν ὕμνων γιά τόν Χριστουγεννιάτικο ἑορτασμό καί ὅτι δέν ὑπάρχει μουσικό ὑποκατάστατο τῶν Ὕμνων τῆς Ἐκκλησίας καί ὁ μικρούλης μαθητής Παῦλος, εὐχήθηκε νά δεῖ τό νόημα τῶν Χριστουγέννων ὅπως θέλει ὁ Θεός καί ὄχι ὅπως θέλει ὁ ἴδιος!

 Τέλος, στήν παρέα τῶν συντελεστῶν προστέθηκε καί μιά χορωδία ἀπό παιδιά καί ὅλοι μαζί, τραγούδησαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια καί κάλαντα.

 Ἡ γιορτή ἔκλεισε μέ τίς εὐχαριστίες πρός ὅλους τους συντελεστές, τοῦ συγκινημένου π. Βασιλείου ἀπό τήν ἑορτή ἀλλά καί ἀπό τά σχόλια πού ἔγραφαν σέ ὅλη τή διάρκειά της ἄνθρωποι τόσο ἀπό τήν Ἑλλάδα ὅσο καί ἀπό τό ἐξωτερικό, οἱ ὁποῖοι ἔνοιωσαν μαζί μέ ὅλους μας τήν ζεστασιά τῶν Χριστουγέννων! Ζήτησε νά ἐπαναλάβει ἡ χορωδία τόν «Μικρό Τυμπανιστή» καί προσέθεσε ὅτι ἐκεῖνος δέν ἔχει τίποτα νά προσφέρει στόν Θεό μας, οὔτε κἄν τύμπανο, ἀλλά «Τοῦ προσφέρει ὅλους ἐμᾶς»!

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἔχουμε χάσει τόν προσανατολισμό μας καί γιά αὐτόν τόν λόγο καί τό νόημα τῶν Χριστουγέννων! Γιατί Χριστούγεννα δέν εἶναι οἱ γιορτές  – ὅπως εὐχόμαστε καλές γιορτές– δέν εἶναι τά φανταχτερά στολίδια, δέν εἶναι τά γλέντια, τά ρεβεγιόν καί οἱ ξέφρενοι χοροί ἀλλά ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας καί ἡ ἀνάγκη μας καί παράκλησή μας πρός Αὐτόν νά γεμίσει τήν ψυχή μας καί νά Τόν ἀγαπήσουμε ὅπως Αὐτός μᾶς ἀγαπάει!

 Αὐτόν τόν προσανατολισμό μᾶς ἔδειξε ἡ φετινή Χριστουγεννιάτικη γιορτή, ὅπου ὅλες οἱ ἡλικίες, ἔγγαμοι καί ἄγαμοι, γονεῖς, φοιτητές, ἔφηβοι, παιδιά καί νήπια βρέθηκαν σέ κοινωνία ἐν Χριστῷ  ἀποδεικνύοντας ὅτι δέν ὑπάρχει χάσμα γενεῶν ἀλλά μόνο ἀγάπη καί ἑνότητα, ὁμοψυχία καί χαρά. Ἔτσι, νοιώσαμε πνευματική ἀνάταση, γαλήνη καί ζεστασιά νά πλημμυρίζουν τήν ψυχή μας!

   Ἕνα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στήν Πρεσβυτέρα καί στούς μαθητές καί βοηθούς της γιά τά χιλιάδες γιορτινά λαμπιόνια πού ἄναψαν στήν ψυχή μας!  Καί τοῦ χρόνου!

Μαρία Στεφανοπούλου

Νομικός

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 245

Ἰανουάριος 2023