ΜΝΗΜΗ ΠΕΤΡΟΥ ΦΥΣΣΟΥΝ
Ὅπως εἶναι γνωστόν, στίς 5 Δεκεμβρίου 2016 ἐκοιμήθη ὁ διάσημος ἠθοποιός Πέτρος Φυσσοῦν παραδίδοντας 
χριστιανικά τήν ψυχή του, ἀφοῦ ἔκανε τρεῖς φορές τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ! Ἔκτοτε οἱ συνάδελφοί του καί οἱ δημοσιογράφοι, πού τόσα κέρδισαν ἀπό τά ρεπορτάζ, προβάλλοντάς τον στίς ἡμέρες τῆς κοσμικῆς δόξης του, τόν ξέχασαν, τόν ἀγνόησαν, προφανῶς γιατί γνώρισε καί ἀναπαύθηκε στήν Ἐκκλησία! Ἡ Ἐκκλησία, ὅμως, δέν τόν ξέχασε, ἀλλά τόν μνημονεύει συνεχῶς ὡς ἀγαπητό ἀδελφό, καί ἰδίως ὁ Ναός μας, στόν ὁποῖο ἀναπαυόταν πνευματικά, ἐξομολογεῖτο καί Κοινωνοῦσε.
Μοναδική, χωρίς ἀμφιβολία, ἐξήγηση αὐτῆς τους τῆς ἑπταετοῦς ἀπό τοῦ θανάτου του σιωπῆς τους εἶναι αὐτή πού ἤδη προτάξαμε: Ἡ σχέση του μέ τόν Χριστόν μας καί τήν Ἐκκλησία Του, ἀλλά καί τό ὅτι ἔδωσε ἐγκάρδια τήν εὐχή του νά γίνῃ ἡ θυγατέρα του Μοναχή! Ἀλλιῶς δέν ἐξηγεῖται οὔτε ἡ ἀπουσία τῶν συναδέλφων του ἀπό τήν κηδεία του –πλήν ὀλίγων– οὔτε ἡ ἔλλειψη ὁποιασδήποτε ἀναφορᾶς τους στή μνήμη του, δεδομένου ὅτι κατά τήν μακρά πρωταγωνιστική καριέρα του εἶχε συνδεθεῖ –ἐκτός τῶν ἠθοποιῶν, Ἑλλήνων καί Ξένων– καί μέ ὅλους σχεδόν τούς διασήμους τῆς ἐποχῆς του, ἀπό τόν Πρωθυπουργό τῆς Σουηδίας Οὔλωφ Πάλμε (πού δολοφονήθηκε τό 1986, γιατί ἤθελε –κατά τήν ἐκτίμηση τοῦ κ. Μανώλη Βολουδάκη– νά ἐπαναφέρῃ τίς «Ἀξίες» στή Σουηδία!), μέχρι τόν ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη, μέ τούς ὁποίους εἶχε καί προσωπική φιλία. Ὁ Τσαρούχης, μάλιστα, τοῦ εἶχε φιλοτεχνήσει τό 1985 στή γιορτή του ἕνα πορτρέτο μέ μολύβι, σημειώνοντας σ’ αὐτό –ὅπως φαίνεται στή φωτογραφία– «Στόν Φυσσούν παληά καί παντοτινή φιλία, Τσαρούχης».
Ὀφείλουμε στόν ἀγαπητό μας Πέτρο Φυσσοῦν ἐκτενέστερη ἀναφορά. Πρός τό παρόν παραθέτουμε ἀπό τό προσωπικό του ἡμερολόγιο τίς παραινέσεις του πρός τήν τότε μικρή στήν ἡλικία κόρη του, ἡ ὁποία σήμερα εἶναι Μοναχή. Τίς ἔγραψε τότε πού δέν εἶχε γνωρίσει τήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἀπό τότε διακρίνονται οἱ Ἀρχές του καί οἱ πνευματικές ἐνατενίσεις του.
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 248
Ἀπρίλιος 2023
ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΦΥΣΣΟΥΝ
ΣΤΗ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΟΥ
«Ὅταν θά εἶσαι μεγάλη πιά καί θά διαβάζεις αὐτό τό ἡμερολόγιο, ποιός ξέρει πῶς θἆναι οἱ ἐποχές καί πῶς θά νοιώθουν οἱ ἄνθρωποι. Μπορεῖς καί νά γελᾶς μέ τίς χαζομάρες τοῦ μπαμπά, πού καθότανε κι ἔγραφε αὐτό τό χαζομπαμπαδομαμάδικο ἡμερολόγιο. Μᾶλλον ὄχι.
Ἐλπίζω ὅτι θἆσαι πάντα ἕνα εὐαίσθητο πλᾶσμα, ὅποια ἡλικία κι ἄν ἔχεις. Ἡ ζωή εἶναι δύσκολη γιά τούς εὐαίσθητους ἀνθρώπους ἀλλά σοῦ δίνω τόν λόγο μου πολύ πιό ὄμορφη! Σοῦ εὔχομαι ἡ ζωή σου νά εἶναι εὐτυχισμένη καί ποτέ μήν μετανοιώσεις γιά τίς πράξεις σου. Ὅσο καί ἄν σέ πονέσουν, ποτέ νά μήν ἀνταποδόσεις τά ἴδια.
Ξόδευε τόν ἑαυτό σου στό καλύτερο. Πολλοί ἄνθρωποι ξοδεύουν τόν ἑαυτό τους στό νά κάνουν τό κακό καί πεθαίνουν δυστυχισμένοι.
Νἆσαι πάντα ἕνα καλό καί γλυκό πλᾶσμα καί ν’ ἀγαπᾶς τήν ὀμορφιά, ὅπου καί ἄν τήν συναντήσεις. Ν’ ἀγαπᾶς τή μουσική, τά λουλούδια, τά ζῶα καί ὅλους τούς ἀνθρώπους. Δέν εἶναι αὐτές “Χριστιανικές” συμβουλές!
Θέλω μόνο νἆσαι εὐτυχισμένη. Εὐτυχία εἶναι ἡ ὀμορφιά μέσα μας καί γύρω μας.
Σ’ ἀγαπῶ:
ὁ Μπαμπάς σου. Τά ἴδια κι ἡ Μαμά σου.»