«Πάρε με (ὅτ)αν φτάσεις»!
Ἡ φράση αὐτή πού ἀπό τά ξημερώματα τῆς 1ης Μαρτίου 2023 – μετά τό τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα στά Τέμπη τῆς 28ης Φεβρουαρίου 2023 ὥρα 23:21 μ.μ. – κάνει τό γῦρο τοῦ Κόσμου, καθώς ἀναγράφεται στά πανό πού προηγοῦνται στίς πορεῖες, σχηματίζεται μέ τίς τσάντες μαθητῶν καί φοιτητῶν στίς αὐλές τῶν σχολείων καί τῶν Πανεπιστημίων. Μία φράση πού ἀνέκαθεν ἀπευθύνει κάθε μάνα στό παιδί της ἀποχαιρετῶντας το γιά τό ταξίδι καί πού γιά ὅλες αὐτές τίς μητέρες – τά παιδιά τῶν ὁποίων χάθηκαν γιά πάντα, ἀφοῦ μετά τήν μοιραία σύγκρουση τῶν 2 τρένων, τά σώματά τους, ἄν δέν κάηκαν, ἔγιναν μία ἄμορφη μᾶζα μέ τά σίδερα – θά μείνει γιά πάντα ἀνεκπλήρωτο.
Ἀνεκπλήρωτη ὅμως δέν θά μείνει μόνον ἡ προσδοκία τῆς μάνας. Ἀνεκπλήρωτα θά μείνουν τά ὄνειρα τόσων νέων νά τελειώσουν τίς Σπουδές τους καί νά «ἀνοίξουν τά φτερά τους» στόν ἐπαγγελματικό τομέα νά προσφέρουν τίς γνώσεις τους, μέ τήν ὄρεξή τους γιά ἐργασία, μέ τήν φρεσκάδα πού πηγάζει ἀπό τήν Δροσιά τῆς ἡλικίας τους!
Ἀνεκπλήρωτη θά μείνει ἡ προσδοκία γιά ἐπιστροφή γονέων πού βρίσκονταν στό μοιραῖο τρένο, καθώς τό κουδούνι τῆς ἄφιξής τους στό σπίτι δέν θά χτυπήσει ποτέ ξανά καί ἡ ἀγκαλιά τῶν ἀγαπημένων τους πού πάντα καρτεροῦσαν καί καρτεροῦν θά μείνει ἀδειανή γιά πάντα!! Θά νιώθουν, ὅσο περνάει ὁ καιρός, ἔντονη τήν ἀπουσία τους στό πέλαγος πού λέγεται ΖΩΗ! Βαθιά πληγή!
Τέλος, ἐκείνη πού δέν θά ὁλοκληρωθεῖ ποτέ εἶναι ἡ ΑΓΑΠΗ τῶν ἀνθρώπων πού τερματίστηκε μέ τόν πιό ἄδοξο τρόπο· πού βάφτηκε μέ τό αἷμα τους πού πέρασε στήν Αἰωνιότητα καταλήγοντας στήν θεϊκή Ἀγκαλιά ἀντί γιά τά Σκαλιά κάποιας Ἐκκλησίας. Ζευγάρια ἕτοιμα νά πραγματοποιήσουν τό Μεγαλύτερο Ὄνειρο τῆς Ζωῆς τους, ἔχασαν τήν Ζωή τους γιά πάντα μέ ἕναν τρόπο Ἀσύλληπτο γιά τά ἀνθρώπινα δεδομένα· μέ ἕναν τρόπο Αἱματοβαμμένο! Πληγή πού δέν ἐπουλώνεται! Δέν χωρᾶνε Λόγια «Παρηγοριᾶς». Γιατί πάντα τά Λόγια εἶναι τό «Ἁλάτι στήν πληγή» ποτέ ὅμως τό «Ἰώδιο!!»
Στό σημεῖο αὐτό ἄς ἀναφερθοῦν οἱ Στῖχοι τοῦ ποιητή Τάσου Λειβαδίτη ἀπό τό Ὑπέροχο Ποίημά του «Τά Χειρόγραφα τοῦ Φθινοπώρου!»
«Καμιά φορά τό Σφύριγμα ἑνός Τραίνου μές στήν Νύχτα ἔχει κάτι ἀπ’ τήν αἰώνια Ἀναχώρηση –
Ὦ μή μιλᾶτε - ἴσως νά μήν ξημερώσει πιά!»
Λόγια Προφητικά; Ἁπλές Ποιητικές Ρήσεις πού Ταιριάζουν στήν Περίσταση;
Κανείς δέν θά μπορέσει νά δώσει ἀπάντηση σέ αὐτά τά ἐρωτήματα.
Τά ἐρωτήματα πού προκύπτουν πολλά, κάποια ἀπό τά ὁποῖα μᾶλλον θά μείνουν γιά πάντα ἀναπάντητα:
Τί ἔγινε Λάθος; Τί δέν Ἀξιολογήθηκε Σωστά; Τί θά μποροῦσε νά γίνει διαφορετικά, ὥστε νά ἀποφευχθεῖ ἡ Ἐθνική Τραγωδία εἶναι μόνον κάποια ἀπό αὐτά!
Δυστυχῶς ἡ νοοτροπία πού ἐπικρατεῖ στήν Ἑλληνική Πολιτική Σκηνή, συνεχίζεται στίς ἀκόλουθες 2 φράσεις:
«Δέν κάνω τίποτα, ἀφήνω τά πράγματα ὡς ἔχουν».
Ἀποποίηση εὐθυνῶν, διαρκής στασιμότητα βουλιάζοντας σιγά-σιγά σ’ ἕνα ἕλος!! Μέχρι πότε; Μά μέχρι νά συμβεῖ ἕνα συγκλονιστικό ἀπρόβλεπτο γεγονός - ὅπως αὐτό – τό ὁποῖο ἄν τά πράγματα στήν χώρα μας ἦταν διαφορετικά θά μποροῦσε νά εἶχε ἴσως προβλεφθεῖ καί προληφθεῖ - ἀνατρέποντας σταθερές καί προκαλῶντας παρενέργειες πού εἶναι τραγικές.
Ἡ ἀδυναμία τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας καί πιθανόν ἡ σκοπιμότητα εἶναι δεδομένες· τά λάθη πολλαπλά, ἐκτείνονται σέ ὅλο τό εὖρος τῆς ἱεραρχίας πού «ἐμπλέκεται» μέ ὁποιοδήποτε τρόπο –ἄμεσα ἤ ἔμμεσα– στήν τραγική αὐτή ὑπόθεση. Ἡ ἀδιαφορία εἶναι πλήρης, ὅπως ἄλλωστε καί τό «βόλεμα» κάποιων, ἀφοῦ ὁ ἀνάξιος ἐπιπλέει σέ σχέση μέ τόν ἄξιο, πού δέν τόν γνωρίζει κανείς.
Τό χειρότερο ὅμως εἶναι ἡ λήθη, διότι - ὡς γνωστόν - ὁ Ἕλληνας ἀντί νά μαθαίνει ἀπό τά τραγικά συμβάντα, τελικά μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου τά λησμονεῖ.
Μία ἀπό τίς βασικές ὑποχρεώσεις τῆς πολιτείας εἶναι νά προσφέρει ἀσφάλεια στούς πολῖτες της τόσο σέ ἀτομικό, ὅσο καί σέ συλλογικό ἐπίπεδο. Ἀποδείχθηκε ὅμως μέ τραγικό τρόπο ὅτι στήν Ἑλλάδα ἀγνοοῦν τί σημαίνει ἐκπλήρωση βασικῶν ὑποχρεώσεων μέ ἀποτέλεσμα ἕνα ἀπό τά πιό σύγχρονα(;) καί πολυφημισμένα Μέσα Μαζικῆς Μεταφορᾶς – τό ἐπονομαζόμενο «Βέλος» - νά μετατρέπεται σέ ὄλεθρο προκαλῶντας «ἑκατόμβη» θυμάτων μέ ὑπεύθυνους πολιτικούς - ἴσως τῆς τελευταίας ἑκατονταετίας - Ἑλληνόφωνες ἀλλά ὄχι Ἕλληνες.
Ἀδιαφορία, κακοδιοίκηση, κακοδιαχείριση, ἐλλειπές αἴσθημα δεσμεύσεων, δαιδαλώδης γραφειοκρατία ἀποτελοῦν τίς αἰτίες πού συντέλεσαν στόν ὄλεθρο.
Ὄνειρα καί ἰδανικά θυσιάζονται στόν βωμό τῶν κομματικῶν συμφερόντων.
Οἱ ρίζες τοῦ κακοῦ εἶναι βαθιές, ἀλλάζουν οἱ κυβερνήσεις, οἱ ὑπεύθυνοι σέ νευραλγικές θέσεις ἔρχονται καί παρέρχονται, ἀλλά κανείς δέν χτυπᾶ τό κακό στήν ρίζα, μέ ἀποτέλεσμα αὐτό νά δυναμώνει, νά θεριεύει θρεφόμενο ἀπό πελατειακές σχέσεις καί νά σπέρνει τήν καταστροφή.
Τό Ἑλληνικό Κράτος κάνει ἅλματα, πού ὅμως στήν πραγματικότητα δέν ἔχουν καμία ἀξία, ὅταν προσγειώνεσαι στήν σκληρή Ἑλληνική πραγματικότητα.
Κωνσταντίνα Βουρβοπούλου
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 249
Μάϊος 2023