ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ

ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ

 

Διάλογος μεταξύ γιατροῦ καί ἀσθενῆ-ἐπισκέπτη περί μεταμοσχεύ­σεων, ἐκ τοῦ ὁποίου τό μικρό πρῶτο μέρος εἶναι ἀπό μία διαφήμιση πού προβαλλόταν ἕως πρότινος στήν τηλεόραση καί τό δεύτερο ἡ ὑποθετική συνέχειά του.

Γιατρός: Τί γνώμη ἔχετε γιά τήν δωρεά ὀργάνων;

Ἐπισκέπτης: Κοιτάξτε γιατρέ, δέν ἔχω τίποτε μέ τούς δωρητές ὀργά­νων, ὅτι θέλει ὁ καθένας μπορεῖ νά πράξει, ὅμως ἐγώ δέν θά ἤθελα νά γίνω δωρητής.

Γιατρός: Ξέρετε… χρειάζεστε ἄμεσα μεταμόσχευση ἥπατος.

Κι ἐκεῖ ὁ ἐπισκέπτης παγώνει καί ὅλοι καταλαβαίνουμε πώς ἔχει ἀμέσως ἀναθεωρήσει αὐτά πού εἶπε κι ὅτι ἤδη βρίσκεται σέ πανικό γιά τό ποῦ καί ποιός θά βρεθεῖ νά τοῦ δώσει τό ὄργανο πού τοῦ χρειάζεται.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ «ΚΡΑΤΑΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ»

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ «ΚΡΑΤΑΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ»

“ΓΛΙΣΤΡΑΕΙ” ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

 

Κάποτε, ὁ ἄνθρωπος κοίταζε τόν κόσµο γύρω του κι ἔβλεπε παντοῦ µυστήρια. Τό ταξίδι τοῦ ἥλιου στόν οὐρανό ἦταν ἕνα µυστήριο. Τό “κρυφτό” πού παίζει ἡ σελήνη µέ τή γῆ ἦταν µυστήριο. Ἡ τροµαχτική δύναµη τῆς καταιγίδας κι ἡ ἀναπάντεχη φωτιά τοῦ κεραυνοῦ ἦταν ἕνα µυστήριο. Τό ἄπειρο τοῦ νυχτερινοῦ οὐρανοῦ µέ τά ἀµέτρητα ἀστέρια ἦταν ἕνα µυστήριο. Ἡ ἄβυσσος τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ἦταν ἕνα µυστήριο.

Ὅµως, ἐπειδή τό ἀνθρώπινο εἶδος «φύσει τοῦ εἰδέναι ὀρέγεται», βάλθηκε νά ψάξει καί νά ἀποµυθοποιήσει ὅλα τά µυστήρια τοῦ κόσµου του. Ἔτσι, ὁ ἥλιος ἔπαψε νά εἶναι ὁ ἁρµατηλάτης πού ὁδηγεῖ τά φλόγινα ἄλογά του στόν οὐρανό καί ἔγινε µία µπάλλα φωτιᾶς στό κέντρο τοῦ ἡλιακοῦ µας συστήµατος. Ἡ σελήνη ἔχασε τή µαγεία της, πατήθηκε, κατακτήθηκε κι ἀποδείχτηκε ἕνας ἄχαρος βράχος πού γυρίζει γύρω ἀπ’ τή γῆ. Ἡ καταιγίδα κι ὁ κεραυνός προβλέπονται καί ἐλέγχονται καί ἔπαψαν νά τροµάζουν πιά τόν ἄνθρωπο, ὁ δέ νυχτερινός οὐρανός –παρ’ ὅλο πού ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἄπειρος– παρακολουθεῖται ἀπό τεράστια τηλεσκόπια πού ψάχνουν τά βάθη του καί δορυφόρους πού στέλνουν φωτογραφίες στή γῆ καί «µιλοῦν» γιά γαλαξίες, νεφελώµατα, ἡλιακά συστήµατα, µαῦρες τρύπες καί πάει λέγοντας... Ὁ ἄνθρωπος τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα δέν ἔχει χῶρο γιά µυστήρια στή ζωή του. Ὅλα τά θεωρεῖ ἐξηγηµένα –κι ὅσα δέν εἶναι θά ἐξηγηθοῦν στό ἄµεσο µέλλον– κι ὅλα θεωρεῖ ὅτι τά ἐλέγχει.

Ἡ Ἐκκλησιαστική Διοίκηση δέν ἀξιοποίησε ἁγίους κληρικούς της

Ἡ Ἐκκλησιαστική Διοίκηση δέν ἀξιοποίησε ἁγίους κληρικούς της

Ο π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΙΔΕΙ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ

 

Ο Μακαριστός καί γνήσιος Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας π. Ἐπιφάνιος, ἄν καί ὑπῆρξε μεγίστη Ἐκκλησιαστική προσωπικό­τητα μέ ἁγιότητα βίου, μέ πνευματικά χαρίσματα, ἀγάπης, γνώσεως, διακρί­σεως χαρακτήρων καί πνευ­μά­των ἀλλά καί μέ σπάνια γιά τήν ἐποχή μας θύραθεν καί θεολογική παιδεία, δέν ἀξιοποιήθηκε ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική Διοί­κηση ἀλλά, βεβαίως, ἀξιοποιήθηκε στό ἔπα­κρον ἀπό τόν Χριστό καί τήν βιωματική Ἐκκλησία Του.

Δυστυχῶς δέν ἀποτελεῖ ἐξαίρεση ἡ παραθεώρηση καί περιθω­ριοποίηση ἁγίων καί πνευματικῶν ἀνδρῶν ἀπό τίς Ἐκκλησιαστικές Διοικήσεις. Ἀπό τήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέχρι καί σήμερα οἱ Ἀρχιερεῖς κατά κανόνα ἀδιαφοροῦν ἤ καί διώκουν κληρικούς κα­τα­ξιωμένους καί ἀληθινά Πνευματικούς, παρ’ ὅτι πολλοί ἀπό αὐ­­τούς ἔδειξαν, «σημεῖα» ὑπερκόσμια καί σφραγισμένα ἀπό τήν Θεία Χάρη, ἐνῶ ἀκόμη εὑρίσκοντο στήν ἐπίγεια ζωή!

Διαιωνίζεται, δηλαδή, ἡ νοοτροπία ἤ μᾶλλον ἡ ἀδιαντροπία τῶν περισσοτέρων Ἐκκλησιαστικῶν Ἀξιωματούχων πού περιγράφει ἡ Ἁγία Γραφή ἀπο­καλύπτοντας τίς μύχιες σκέψεις τους: «Ἔστω δέ ἡμῶν ἡ ἰσχύς νόμος τῆς δικαιοσύνης, τό γάρ ἀσθενές ἄχρηστον ἐλέγχεται. Ἐνεδρεύσωμεν δέ τόν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστί καί ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καί ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτή­ματα νόμου καί ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν· ἐπαγγέλλεται γνῶσιν ἔχειν Θεοῦ καί παῖδα Κυρίου ἑαυτόν ὀνομάζει· ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν· βαρύς ἐστίν ἡμῖν καί βλεπόμενος, ὅτι ἀνό­μοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καί ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐ­τοῦ· εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτῷ, καί ἀπέχεται τῶν ὁδῶν ἡμῶν ὡς ἀπό ἀκαθαρσιῶν... ὕβρει καί βασάνῳ ἐτάσωμεν αὐτόν... θανάτῳ ἀσχήμονι καταδικά­σωμεν αὐτόν... Ταῦτα ἐλογίσαντο, καί ἐπλανήθησαν· ἀπε­τύφλωσε γάρ αὐτούς ἡ κακία αὐτῶν»! (Σοφ. Σολομ. 2, 11-25).

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΔΕΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΟΝ ΟΡΚΟ

Το άρθρο που ακολουθεί εγράφη το  2009. Σήμερα είναι και πάλι επίκαιρο, μετά την πρόσφατη συνέντευξη Σεβ. Μητροπολίτου, ο οποίος υπεστήριξε την κατάργηση του ενώπιον των Κρατικών Αρχών όρκου. Οι δηλώσεις του Ιεράρχου έρχονται σε αντίθεση με την Πίστη της Εκκλησίας μας, η οποίαεκφράζεται και στο άρθρο μας με πολλά επιχειρήματα αλλά και με το στόμα του Αγίου Νεκταρίου.

Η πρόσφατη ορκωμοσία της νέας Κυβερνήσεως έφερε πάλι στην επικαιρότητα το θέμα τού όρκου. Σε μια ενορχηστρωμένη από αντιχριστιανικούς κονδυλοφόρους προσπάθεια έγινε ευθεία επίθεση κατά τού ιερού έθους της ορκωμοσίας των μελών τού Ελληνικού Κοινοβουλίου και αναζωπυρώθηκε η συζήτηση ενός θέματος που η Ορθοδοξία έχει επιλύσει τελεσίδικα, με αποτέλεσμα ο πολύς κόσμος, που έχει χάσει την σχέση του με την Ορθόδοξη πνευματικότητα, να επηρεασθή, να συγκατανεύση και εν τέλει να επιζητήση την κατάργηση τού όρκου.
 
Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη περίπτωση μιάς μεγάλης εφημερίδος της Κυριακής 25 Οκτωβρίου, η οποία φιλοξένησε πολλά άρθρα κληρικών και λαικών με θέμα τον όρκο, στα οποία άρθρα όλοι, πιστεύοντες και μη πιστεύοντες, κατέληξαν στο ομόφωνο συμπέρασμα ότι πρέπει να καταργηθή ο όρκος!

Το παράδοξο είναι ότι στην λογικοφανή βαττολογία ενεπλάκησαν και εκκλησιαστικά πρόσωπα, τα οποία εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους (ο Θεός οίδεν) έγιναν “νεροκουβαλητές” της αντιχριστιανικής κουστωδίας!