Καθεύδετε το λοιπόν και αναπαύσθε

«ΚΑΘΕΥΔΕΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ

ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΕΣΘΕ»!

 

Οπως δείχνουν τα πράγματα, φαίνεται πια καθαρά πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν λόγια και επιχειρήματα λογικά ή θεολογικά που θα σταθούν ικανά να πείσουν τους δεισιδαίμονες και περιδεείς θρησκευομένους για το μάταιο έργο του Διαβόλου και του αθλιοτέρου ανθρώπου της ανθρωπό­τητος που θα τον ενσαρκώση και θα τον εμφανί­ση στον κόσμο, δηλαδή του Αντιχρίστου.

Και δεν θα επαρκέση ο όποιος λόγος, γιατί ο φόβος των ανθρώπων αυξάνεται συνεχώς με γεωμετρική πρόοδο, αφού «η αγάπη των πολλών εψύγη», οι καρδιές πέτρωσαν και έγιναν σφιχτές σαν την χούφτα του πιο φιλάργυρου ανθρώπου, γεμάτες από φοβίες, τρόμο και ανασφάλεια.

Άν κοιτάξουμε γύρω μας και θελήσουμε να μάθουμε για το πόσοι άνθρωποι και για ποιά πνευματικά θέματα ενδιαφέρονται, θα διαπιστώσουμε, χωρίς να κουρασθούμε πολύ, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που προβληματίζονται και συζητούν μεταφυσικά ή θρησκευτικά θέματα είναι αυτή που ασχολείται και “βασανίζεται” με το θέμα του Αντιχρίστου, με το σφράγισμα και την κυριαρχία του.

Όμως, το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτό. Κυριώτερο πρόβλημα είναι πως αυτή την ενασχόληση των ανθρώπων με τον Αντίχριστο και τη φοβία, με όλα της τα ολέθρια επακόλουθα, θεωρούν πολλοί και, μάλιστα, κληρικοί, ως υγιά αντί­δραση και ένδειξη πνευματικής αντιστάσεως! Την θεωρούν πνευ­ματική συσπείρωση και εκκλησιαστική επαγρύπνηση, φρού­ρηση και προστασία των ανθρώπων από την Παγκόσμια Κυβέρνηση που, τάχα, πρόκειται να κυριαρχήση και να επιβληθή σε όλες τις κα­τά τόπους κυβερνήσεις ώστε να ετοιμασθή ο δρόμος για την έλευση και την βασιλεία του Αντι­χρίστου!

Εμείς περιμένουμε τον Χριστό ή τον Αντίχριστο;

“ΣΥ ΕΙ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ

Ή ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝ;”

 

Η αγία μας Εκκλησία έκανε για μας, λίγο πριν από τα  Χριστούγεννα μια αναδρομή στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, από της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπου μέχρι της γεννήσεως του Χριστού. Από του Αδάμ έως Ιωσήφ του μνή­­τορος, ο οποίος στα κλειστά πνευματικά μάτια του τότε κόσμου, εφαίνετο ως άνδρας της Παναγίας, αλλά, στην πραγματικότητα ο Ιωσήφ ήταν απλώς ο προστάτης της για να μη θεωρηθή «κλεψί­γαμος» η Πανάχραντος Παρθένος, ενώ η Υπεραγία Θεοτοκος συνέλαβε τον Κύριο εκ Πνεύματος Αγίου και όχι από άνδρα.

Αυτή η αναδρομή, μέσα σε δεκατετράδες γενεών, μας δίνει την εικόνα του τότε κόσμου, αλλά, συνάμα, διαπιστώνουμε ότι μέσα σ’ αυτήν καθρεφτίζεται και ο τωρινός μας κόσμος.

Τότε, καθ’ όλα τα χρόνια, από Αδάμ μέχρι Ιωσήφ του μνήστορος, δοκιμάσθηκαν όλων των ειδών οι πολιτικοί σχεδιασμοί· βασιλεία, ολιγαρχία, δημοκρατία και άλλοι συναφείς και, όπως μας λέει ο Θείος Χρυσόστομος αλλά και μας διδάσκει η ιστορία, με κανένα από αυτά τα πολιτεύματα ο άνθρωπος δεν έγινε καλύτερος. Ούτε με τη βασιλεία έγινε καλύτερος, ούτε με την αριστοκρατία, ούτε με την ολιγαρχία, –κάτι σαν δικτατορία– αλλά ούτε και με τη δημοκρατία έγινε καλύτερος.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ !

Μια άλλη “ανάγνωση” της ιστορίας της ανθρωπότητος

Όσο κι αν λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, η νοοτροπία και τα πιστεύματα του κόσμου έχουν εισχωρήσει βαθειά στο νου και στην καρδιά μας και απαιτείται πολύς κόπος και προσπάθεια της Εκκλησίας για να γυρίση ο νους μας στη σωστή κατεύθυνση, να προβληματισθούμε και να συνετισθούμε.

Τώρα, μάλιστα, που η εποχή μας έχει καταφέρει να πείση τους πάντες πως αυτή είναι που κατέχει την απόλυτη και αναμφισβήτητη επιστήμη, έχουν κυριολεκτικά αλυσσοδεθεί εκείνοι που συσσωρεύουν στο μυαλό τους γνώσεις χωρίς να σκέπτονται, αφού, χωρίς σκέψη αλλά μόνο με τυφλή αποδοχή, εύκολα πέφτουν θύματα αυτών που, με μαεστρία διαστρέφουν την αλήθεια, ακόμα και την ιστορική αλήθεια, για να μπορούν να πατρωνάρουν ολόκληρη την υφήλιο.

Από την  άλλη μεριά, έχουν καταντήσει «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» εκείνοι οι λίγοι που επιμένουν να σκέπτονται σωστά, βαθειά και πολύπλευρα, γιατί δεν υπάρχουν αυτιά ανοικτά να τους ακούσουν, ώστε να υπάρξη ελπίδα ότι θα αναχαιτισθή κάποτε αυτός ο κατήφορος της ανθρωπότητος προς την άβυσσο!

* * *

Βεβαίως, αυτή τη διαστροφή της αλήθειας, αρχίσαμε, τώρα πια, να την “παίρνουμε είδηση”, αφού έφθασαν στο σημείο να μας αμφισβητήσουν, όχι μόνο παμπάλαια γεγονότα μέχρι και τους αγώνες του 1821, αλλά ακόμα και αυτούς  ...τους γονείς που μας γέννησαν! Ωστόσο, το κακό είναι πολύ πιο παλιό. Χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα και έχει  να κάνη με την παραχάραξη της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους. Έχει να κάνη με την ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητος.

Από τον 20ο αιώνα άρχισαν να μας μιλούν για «λίθινες», για «ξύλινες», για “χάλκινες” και για «σιδερένιες» εποχές, στηρι­ζόμενοι τάχα στις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, από τις οποίες έβγαζαν και εξακολουθούν να βγάζουν τα συμπεράσματα που εξυπηρετούν τις σκοπιμότητές τους.

Ομιλία π.Βασιλείου για τα εγκαίνια της αιθούσης του Ορθοδόξου Τύπου

Στις 14 Νοεμβρίου ημέρα Κυριακή τελέσθηκαν τα εγκαίνια της αίθουσας της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως (ΠΟΕ) στην Ν. Ερυθραία, η οποία αφιερώθηκε στον πνευματικό προϊστάμενό της, μακαριστό Γέροντα Αρχιμανδρίτη π. Μάρκο Μανώλη. Για τον μακαριστό Γέροντα, ο οποίος ήταν και πνευματικός προϊστάμενος του «Ο.Τ.», ομίλησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης , προϊστάμενος του ιερού ναού μας , ο οποίος αναφέρθηκε στο δημοσιογραφικό και εκκλησιαστικό χάρισμα του μακαριστού Γέροντος, στους δημοσιογραφικούς αγώνες του και διερμήνευσε το πνεύμα της εφημερίδος "Ορθόδοξος Τύπος", που πηδαλιούχησε την Εκκλησία με το μοναδικό χάρισμα του π.Μάρκου. Τα εγκαίνια τέλεσε ο Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος, ο οποίος μίλησε για την προσφορά του μακαριστού γέροντος στην Εκκλησία.

Ο π. ΜΑΡΚΟΣ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΩΣ ΕΡΓΟΝ ΘΕΟΥ

Δεν γνωρίζω πως επελέγη η ημερομηνία αυτή για να τελεσθούν τα εγκαίνια της Αιθούσης που αφιερώθηκε στον εκκλησιαστικό Πατέρα μας, μακαριστόν Αρχιμανδρίτην π. Μάρκον Μανώλην.

Εκείνο που διαπιστώνω, όμως, είναι ότι η Θεία Χάρις κατηύθυνε τα εγκαίνια στην 14η Νοεμβρίου για να επισημανθή από τον ουρανό με επίσημη εορτολογική έκφραση –μέσω των τριών μεγάλων αγίων που εορτάζουμε σήμερα– η ξεχωριστή, πολυώδυνη αλλά και πολύκαρπη επίγεια πορεία του π. Μάρκου. Πορεία αποστόλου, όπως ο άγιος Φίλιππος, αφού έδρασε σε όλους τους τομείς της Ποιμαντικής εντός και εκτός της Ελλάδος. Πορεία μεγάλου αντιαιρετικού θεολόγου, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αλλά κρυμμένη στην αφάνεια ώστε ελάχιστοι να γνωρίζουν το εύρος της θεολογίας του. Και, τέλος, πορεία νεομάρτυρος, όπως ο άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, με την διαφορά ότι ο π. Μάρκος δεν άλλαξε ποτέ την πίστη του, αλλά οδηγήθηκε απειράκις στο μαρτύριο από εκείνους που αντάλλαξαν την Πίστη των Πατέρων μας με το κοσμικό και εμπαθές φρόνημά τους.

Αυτούς τους κατά καιρούς δημίους του ο π. Μάρκος τους συγχώρησε από τα βάθη της άμεμπτης καρδιάς του. Ακόμη και μέσα στη φρικτά επώδυνη κατάσταση της ασθενείας του των τελευταίων ημερών, με μεγάλη ένταση της ψυχής του ανεφέρετο με στοργή και αγάπη περισσότερο στα πρόσωπα εκείνων που τον πολέμησαν και τον αδίκησαν και λιγώτερο στα πρόσωπα των συνεργατών του και των πνευματικών παιδιών του.

Ο π. Μάρκος συγχώρησε τους δημίους του. Εμείς, όμως, δεν είναι δυνατόν να αμνηστεύουμε ούτε να συνεργαζόμεθα με τους δημίους του χωρίς αυτοί να εκφράσουν δημόσια τη συγνώμη τους προς το πρόσωπό του, όπως δημόσια τον πολέμησαν. Αυτό είναι το ήθος της Εκκλησίας. Αυτή είναι η πράξη της Εκκλησίας μας, να μη συγχωρή και να μη συνεργάζεται με τους αμετανόητους σταυρωτάς του Κυρίου μας. Αυτό απαιτεί η κατά Θεόν φιλία, η δικαιοσύνη, η γνήσια αγιογραφική αγάπη. Νά συγχωρούμε και να αγαπούμε τους προσωπικούς εχθρούς μας αλλά όχι τους εχθρούς του Χριστού και των ανθρώπων του!

ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΕΙΡΩΝΙΑ!

Απάντηση στο Ισραηλιτικό Συμβούλιο

Το περιοδικό της Ενορίας μας είναι καρπός της βαθειάς επιθυμίας μας να γίνουμε όλοι οι ενορίτες μια ενωμένη πνευματική οικογένεια, ενωμένη, όμως, με τον άρρηκτο δεσμό της  Αληθείας που είναι ο Χριστός μας, ο Κύριος και Θεός μας.

Ο πόθος μας, για πραγματική και αληθινή σχέση με τους αδελφούς μας, συν τω χρόνω, είχε απήχηση και βρήκε ανταπόκριση και από ανθρώπους άλλων ενοριών, σε όλη την Ελλάδα, αλλά και –μέσω του Internet– σε Ελληνοφώνους άλλων χωρών.

Αυτή η με τη χάρη του Θεού διάδοση του περιοδικού μας έχει συντελέσει στο να γίνη υπολογίσιμο από τους εχθρούς του Χριστού και της Αληθείας του Ευαγγελίου Του, πράγμα το οποίο αυξάνει την ευθύνη μας αλλά και τις υποχρεώσεις μας και μας επιτάσσει να συνεχίσουμε τη μαρτυρία της Αληθείας με υψωμένα τα επιχειρήματά μας και χαμηλωμένη τη φωνή του εγω­ϊσμού μας.

Στα πλαίσια, λοιπόν, αυτά της μάχης του Περιοδικού μας για τη διάσωση της ιδιομορφίας του Έθνους μας, όπως γράφαμε στο τεύχος  Απριλίου 1010, γίναμε στόχος του Ισραηλιτικού Συμβου­λίου των Αθηνών, γιατί –κατά τους ισχυρισμούς του Προέδρου του– μεταφέραμε στις ενοριακές μας σελίδες ανυπόστατες και ψευδείς πληροφορίες εις βάρος τους, που αντλήσαμε από το διαδίκτυο, σχετικά με το ότι οι  Ισραηλίτες της Ελλάδος δεν πληρώνουν φόρους στο κράτος μας αλλά στο  Ισραηλιτικό Συμ­βούλιο. Γράφουν στην ιστοσελίδα τους Abravanel:

«Δυστυχώς αυτή η αντισημιτική προπαγάνδα δεν περιορίζεται στο Διαδίκτυο αλλά έχει αντίκτυπο στην πραγματική ζωή: ιερείς της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι οποίοι τους δικούς μου φόρους απομυζούν, αναπα­ρήγαγαν αυτό το ψέμα στις εκκλησίες τους, όπως ο πατήρ Βασίλειος Βολουδάκης στην επίσημη έκδοση του Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πευκακίων. Ο ίδιος ιερέας συνδέεται άμεσα με την ίδρυση περιθωριακού κόμματος που προωθεί την θεοκρατία και έλαβε μέρος στις Εκλογές του Ευρω­παϊκού Κοινοβουλίου. Μάλιστα είναι τραγικό ότι το κείμενο του το προωθεί Χριστιανός εκπαιδευτικός στο ιστολόγιό του που βρίσκεται στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, ενώ ο ίδιος εκπαιδευτικός είναι και συνεργάτης της Μητρόπολης Πατρών –η διαπλοκή πολιτικής και Εκκλησίας σε όλο της το μεγαλείο σε αυτό το γαϊτανάκι.