ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕ ΘΕΟΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ,

ΟΧΙ ΜΕ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ!

Ἤδη ὁ καινούριος χρόνος ἔφθασε καί εἶναι ἕτοιμος νά τεθῆ στή διάθεση τοῦ καθενός μας γιά νά δείξουμε πάνω στή ροή του τίς ἐνέργειές μας, τόν χαρακτῆρα μας, τό ποιοί εἴμαστε, τί ζητᾶμε στή ζωή μας, ποῦ θέλουμε νά ἀνήκουμε καί σέ ποιόν ἐπιζητοῦμε νά μοιάσουμε.

Ὁ χρόνος, δέν εἶναι αὐθυπόστατος, οὔτε ἐνεργεῖ μόνος του, ἁπλῶς καταγράφει τίς ἐνέργειές μας. Ἐπειδή, ὅμως, δέν ἐνεργοῦμε μόνο ἐμεῖς ἀλλά, κυρίως, ἐνεργεῖ ὁ Θεός μέσα στό χρόνο, γι’ αὐτό ὁ κάθε χρόνος διχοτομεῖται σέ ἔτος ἀνθρώπων καί σέ Ἐνιαυτόν Κυρίου, ὥστε νά ἔχη ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς τήν δυνατότητα νά ὑπάρχη μέ τόν τρόπο τῆς ἐπιλογῆς του, εἴτε ἀνήκοντας στούς χωρίς Χριστό ἀνιαρούς, καταθλιπτικούς καί ἐπικίνδυνους χωρίς ἀγάπη ἀνθρώπους, εἴτε ἀνήκοντας στήν οἰκογένεια τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΤΟΠΟΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ;

Tά παλαιότερα χρόνια ὅταν εἴμαστε μικροί μαθητές, στήν δεκαετία τοῦ ’60, ἀκούγοντας καί διαβάζοντας γιά τήν κακία πού ὑπῆρχε στόν κόσμο τήν ἐποχή πού γεννήθηκε ὁ Χριστός, μᾶς ἦταν ἀδιανόητο νά φαντασθοῦμε πῶς μποροῦσε ἡ ἀνθρώπινη καρδιά νά μένη σκληρή καί ἀπάνθρωπη στή θέα τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ καί τῆς Παναγίας Μητέρας Του.

Μᾶς ἦταν ἀδύνατο νά ἐξηγήσουμε τό πῶς ἡ ἀνθρώπινη κακία κάνει τόν ἄνθρωπο τόσο ἀνάλγητο καί σκληρό ὥστε νά μένη ἀσυγκίνητος στή θέα μιᾶς ἑτοιμόγεννης γυναίκας καί, μάλιστα, μιᾶς γυναίκας «θυγατρός τοῦ Μόνου Βασιλέως» μέ εἰρηνόχυτη μορφή, μέ «ἔσωθεν δόξα», πού ἦταν ἔμψυχο Ἀρτοφόριο τοῦ Θείου Ἄρτου τῆς Ζωῆς, τοῦ «ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καταβάντος»!

Δέν χωροῦσε ὁ νοῦς μας τήν συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων τῶν χρόνων τοῦ Χριστοῦ, τό νά βλέπουν μιά ἑτοιμόγεννη γυναῖκα καί νά μή βρίσκουν οὔτε ἕνα μικρό δωμάτιο νά τῆς δώσουν γιά νά μή γεννήση μέσα σέ σταῦλο, σάν νά ἦταν καί αὐτή ἕνα ζῶο, σάν τά ἄλογα ζῶα τοῦ σταύλου αὐτοῦ!