Ἡ παγκόσµια ὑγειονοµική δικτατορία, µέσα ἀπό τήν προφητεία τοῦ Ἄλντους Χάξλεϋ

Ἡ παγκόσµια ὑγειονοµική δικτατορία, µέσα ἀπό τήν προφητεία τοῦ  Ἄλντους  Χάξλεϋ

 

Γιά τούς ὑποψιασµένους (πού, οἱ δυνάµεις τοῦ Σκότους, ἀποκαλοῦν “συνωµοσιολόγους”), ἡ ἔλευση µιᾶς παγκόσµιας δικτατορίας, ἡ ὁποία θά ἐξαφάνιζε τά θεµελιώδη δικαιώµατα τοῦ πολίτη (ἀπό τήν ἐλευθερία κινήσεως µέχρι τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς λατρείας), κάθε ἄλλο παρά ἀπρόβλεπτη ἦταν. Οἱ δύσπιστοι ἀναγνῶστες καλοῦνται νά µελετήσουν συνδυαστικά δύο ἔργα τοῦ Ἄλντους Χάξλεϋ:

Ἀφ’ ἑνός τό δυστοπικό µυθιστόρηµά του “Θαυµαστός Καινούργιος Κόσµος” (Brave New World, 1932), στό ὁποῖο σκιαγραφεῖται µιά µελλοντική κοινωνία δέσµια τῆς ἐπιστήµης, ρυθµιζόµενη ἀπό ἐξελιγµένες µεθόδους κοινωνικοῦ ἐλέγχου. Ἀφ’ ἑτέρου, τό ἑρµηνευτικό ἐγχειρίδιο πού ἔγραψε ὁ ἴδιος περίπου µετά ἀπό τρεῖς δεκαετίες µέ τόν τίτλο “Ἐπιστροφή στόν Θαυµαστό Καινούργιο Κόσµο” (Brave New World Revisited, 1959), στό ὁποῖο ἐπιχείρησε νά ἀποτιµήσει ἕνα ἰδιότυπο µεῖγµα Κοµµουνισµοῦ, Καπιταλισµοῦ καί κοινωνικοῦ Δαρβινισµοῦ, ὅπως τό ὁραµατίσθηκε στό µυθιστόρηµά του.

«Ὁ Θαυµαστός Καινούργιος Κόσµος», σηµειώνει ὁ Χάξλεϋ τό 1959 (Ἐπιστροφή στόν Θαυµαστό Καινούργιο Κόσµο, µτφ.: Στ. Παϊπέτης, ἐκδ. Μέδουσα, Ἀθήνα 2014, σελ. 58-59), «παρουσιάζει µιά εὐφάνταστη καί κάπως παράλογη εἰκόνα µιᾶς κοινωνίας, στήν ὁποία ἡ προσπάθεια ἀναδηµιουργίας ἀνθρώπινων ὄντων στό πρότυπο τῶν τερµιτῶν ἔχει ἐξωθηθεῖ σχεδόν στά ὅρια τοῦ δυνατοῦ. Ὅτι σπρωχνόµαστε πρός τήν κατεύθυνση τοῦ Θαυµαστοῦ Καινούργιου Κόσµου εἶναι φανερό. Τό ἴδιο φανερό εἶναι ὅµως καί τό γεγονός ὅτι µποροῦµε, ἄν θέλουµε, νά ἀρνηθοῦµε νά συνεργαστοῦµε µέ τίς τυφλές δυνάµεις πού µᾶς σπρώχνουν πρός τά ἐκεῖ. Ὅµως γιά τήν ὥρα ἡ ἐπιθυµία νά ἀντισταθοῦµε δέν δείχνει πολύ ἰσχυρή οὔτε πολύ διαδεδοµένη. Ὅπως ὁ κ. William Whyte ἔδειξε στό ἀξιοσηµείωτο βιβλίο “Ὁ ἄνθρωπος τῆς ὀργάνωσης”, µιά καινούργια Κοινωνική Ἠθική ἐκτοπίζει τό παραδοσιακό ἠθικό µας σύστηµα, τό σύστηµα στό ὁποῖο τό ἄτοµο εἶναι κυρίαρχο. Οἱ λέξεις-κλειδιά στήν Κοινωνική αὐτή Ἠθική εἶναι “προσαρµογή”, “κοινωνικά προσανατολισµένη συµπεριφορά”, “ἔνταξη”, “ἀπόκτηση κοινωνικῶν δεξιοτήτων”, “ὁµαδική ἐργασία”, “ὁµαδική ζωή”, “ὁµαδική νοµιµοφροσύνη”, “ὁµαδική δυναµική”, “ὁµαδική σκέψη”, “ὁµαδική δηµιουργικότητα”. Ἡ βασική της παραδοχή εἶναι ὅτι τό κοινωνικό σύνολο ἔχει µεγαλύτερη ἀξία καί σηµασία ἀπό τά ἐπιµέρους ἄτοµα. Οἱ ἐκ γενετῆς βιολογικές διαφορές πρέπει νά θυσιαστοῦν γιά χάρη τῆς πολιτιστικῆς ὁµοιοµορφίας».

Ἡ Ἠλεκτρονική “ἀναβάθμιση” τῶν ἀνθρώπων συνδέεται μέ τό Ἐμβόλιο covid-19!

Ἡ Ἠλεκτρονική “ἀναβάθμιση” τῶν ἀνθρώπων
συνδέεται μέ τό Ἐμβόλιο covid-19!

  

Δέν εἶναι πιά ἐπιστημονική φαντασία, οὔτε ἀρρωστημένος θρησκευτικός φανατισμός τό νά μιλοῦμε γιά τήν σχεδιαζομένη ἀπό τούς Πολιτικούς ἠλεκτρονική “ἀναβάθμιση” (!) τῶν ἀνθρώπων, διότι αὐτό ἔχει ἀνακοινωθεῖ πλέον ἐπίσημα καί στήν Πατρίδα μας καί στό Ἐξωτερικό, ἀπό τά ἴδια τά χείλη τῶν Πολιτικῶν. Πρόκειται γιά τόν διαβόητο «Ὑπερανθρωπισμό», μέ τόν ὁποῖον «ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου» ἐπιχειρεῖ νά διορθώση τόν «Μόνον Σοφόν Θεόν» μας, ἀποπειρώμενος γιά μιά ἀκόμη φορά νά παραπλανήσῃ τήν ἀνθρωπότητα, ὑποσχόμενος ὅ,τι καί ὁ Θεός,  τελειοποίηση, δηλαδή, τοῦ ἀνθρώπου χωρίς τόν Θεόν καί Τίς Ὁδηγίες Του, ἀλλά μέ ...ἠλεκτρονικά μέσα!

Συγκεκριμένα: Στίς 8 Νοεμβρίου 2020 (ἐν μέσῳ Κορώνα Ἰοῦ), στήν ἐκπομπή τῆς ΕΡΤ «Στά Ἄκρα» τῆς δημοσιογράφου κ. Βίκυ Φλέσσα, εἶχε προσκληθεῖ ὁ Ὑπουργός «Ἐπικρατείας καί Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης» κ. Κυριάκος Πιερρακάκης, συνοδευόμενος ἀπό τόν Σύμβουλό του, κ. Θεοφάνη Τάση, Λέκτορα τῆς Σύγχρονης Φιλοσοφίας. Στήν ἐκπομπή ἔγινε εὐρυτάτη συζήτηση, τήν ὁποία ἀπομαγνητοφωνήσαμε καί προσεχῶς θά παρουσιάσουμε ἐκτενῶς. Ἀρκούμεθα στό παρόν νά μεταφέρουμε αὐτολεξεί κάποια ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ σχεδιαζομένου «Ὑπερανθρωπισμοῦ», γιά νά ἀντιληφθῇ ὁ ἀναγνώστης τίς διαστάσεις αὐτῆς τῆς χαλκευμένης δουλείας τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους:

«ΜΑΡΑΘΩΝ – ΣΑΛΑΜΙΣ»

2.500 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

«ΜΑΡΑΘΩΝ – ΣΑΛΑΜΙΣ»

Ὄπερα τοῦ Ζακυνθινοῦ μουσικοσυνθέτη Παύλου Καρρέρ

(1829 – 1896)

 

Τραγουδιστές καί μουσικοί μέ τά ὄργανά τους ἔχουν συγκεντρωθεῖ στό θέατρο τοῦ Διονύσου κάτω ἀπό τήν Ἀκρόπολη. Οἱ Ἀθηναῖοι ἑορτάζουν τήν δέκατη ἐπέτειο τῆς νίκης τοῦ Μαραθῶνα. Ἡ χορωδία ὑμνεῖ τόν στρατηγό Μιλτιάδη. Χορεύτριες ἀνεβαίνουν στή σκηνή τοῦ θεάτρου καί στεφανώνουν τόν ἀνδριάντα του. Ἠθοποιοί ἀπαγγέλλουν ὠδές. Μπαίνει ἡ Φεδίμη, κρατᾶ ἀπό τό χέρι τόν μικρό γιό της καί κοιτάζει ἐρευνητικά τριγύρω. Εἶναι Περσίδα, λυπᾶται γιά τήν γιορτή, πού γίνεται καί θρηνεῖ γιά τήν μοῖρα της πού τήν καταδίκασε νά ζεῖ ἀνάμεσα στούς ἐχθρούς τῶν Περσῶν. Ἐκφράζει τήν πίκρα της γιά τόν ἐραστή της πού τήν ἐγκατέλειψε. Ὁμολογεῖ ὅτι ἀκόμη τόν ἀγαπᾶ. Σάλπιγγες ἀναγγέλλουν τήν ἄφιξη τοῦ στρατηγοῦ Θεμιστοκλῆ. Θεωρεῖται ὁ ἱκανός ἡγέτης, πού θά σώσει τήν Ἑλλάδα ἀπό τούς Πέρσες. Μέ τόν βασιλιᾶ τους Ξέρξη ἔχουν ὑποτάξει πολλές περιοχές της.

Ἔρχεται ὁ Θεμιστοκλῆς πάνω σέ ἅρμα πού σέρνουν δοῦλοι. Μιλᾶ γιά τούς Ἕλληνες τῆς Θεσσαλίας πού ἀντιστάθηκαν στόν Ξέρξη καί καλεῖ τόν λαό τῆς Ἀθήνας νά δώσει τόν ὑπέρ πάντων ἀγῶνα. Στήν ἄριά του παρεμβαίνει ἡ χορωδία, πού ἀποτελεῖται ἀπό ἄρχοντες, ἱερεῖς, κήρυκες, στρατιῶτες καί λαό.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΥ ΒΟΤΑΝΟΥ (Γ΄Μέρος)

Η  ΙΣΤΟΡΙΑ  ΕΝΟΣ  ΑΡΧΑΙΟΥ

ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟΥ  ΒΟΤΑΝΟΥ

(Γ΄Μέρος)

 

 

Στὴ Σιλεσία τὸ σπαθόχορτο χρησιμοποιεῖτο ἐπίσης καὶ ὡς ἐρωτικὸ μαντεῖο. Ἡ ροὴ τοῦ κόκκινου χυμοῦ, ποὺ ἐμφανίζεται ὅταν σπάει ὁ μίσχος τοῦ σπαθόχορτου κάποιες φορὲς σταματᾶ καὶ ὁ χυμὸς ἀποκτᾶ γκρὶ χρῶμα. Αὐτὸ ἑρμηνευόταν εἴτε ὡς εὐνοϊκὸ εἴτε ὡς δυσοίωνο μήνυμα καὶ ἑρμηνευόταν ὡς ἑξῆς: «Εἶσαι καλὸς δῶσε μου αἷμα, εἶσαι κακὸς δῶσε μου λάσπη».

Γιὰ τὴν προφύλαξη ἀπὸ τὶς πυρκαγιὲς ὑπῆρξε τὸ ἑξῆς ἔθιμο, μετὰ τὸ χορὸ γύρω ἀπὸ τὴ φωτιὰ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη ἀπὸ τὰ στέφανα μὲ τὸ σπαθόχορτο, ἀκολουθοῦσε ἡ ἀπόσβεση τῆς ἑστίας τῆς φωτιᾶς, τὸ πέταγμα τῶν στεφανιῶν ἀπὸ τὶς στέγες τῶν σπιτιῶν. Ἐπίσης καὶ στὶς δίκες τῶν μαγισσῶν ἔπαιζε μεγάλο ρόλο τὸ σπαθόχορτο. Ἕνα ρόφημα παρασκευασμένο ἀπὸ τὸ σπαθόχορτο κατέστρεφε τὰ καμώματα τοῦ διαβόλου καὶ ἐξανάγκαζε τοὺς βασανιζόμενους νὰ ποῦν τὴν ἀλήθεια. Στὸ Τιρόλο τῆς Αὐστρίας τὸ ἔβαζαν στὰ ὑποδήματα ὥστε νὰ μὴν κουράζεται κανεὶς στὸ περπάτημα. Στὴ Βαυαρία ἔβαζαν τὸ σπαθόχορτο μὲ τὸ δενδρέλαιο καὶ τὸ χρησιμοποιοῦσαν σὲ διαστρέμματα καὶ ἐξαρθρήματα.

ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ

ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ

Ἀνταπόκριση ἀπό τόν πλανήτη Χή

 

Τά ὅσα ἐκτυλίσσονται πιό κάτω, ἀποτελοῦν μιά ἱστορία φανταστική.

Τυχοῦσες ὁμοιότητες μέ ὁποιαδήποτε γεγονότα τοῦ πλανήτη Γῆ, συντυχίες μᾶλλον εἶναι, σέ ἕνα σύμπαν ἀσύμπτωτων καί συμπτωματικῶν τυχαιοτήτων, ὅπως μᾶς λένε οἱ «εἰδικοί». Ἔτσι, ὦ τοῦ τυχαίου, ἐνῶ γιά οὖφο τελευταία πάλι μᾶς μιλᾶνε, μέ οὖφο μιλήσαμε καί ἐμεῖς!

Μιά φορά καί ἕναν καιρό, στόν πλανήτη Χή, ζοῦσε λέει ἀνάμεσα σέ ἄλλα ὄντα καί ἕνα ὅν νοήμων, κάτι σάν τούς ἀνθρώπους τοῦ πλανήτη Γῆ. Αὐτό τό ὅν, παράδερνε ἀνάμεσα στόν πολιτισμό καί τήν βαρβαρότητα, ἀνάμεσα στόν λόγο καί τήν μάχαιρα, ἀνάμεσά σέ στιγμές ἀλήθειας καί αἰῶνες ψεύδους.