ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Φταῖμε ὅλοι!

Ἀπό καιρό ἀναζητῶ ἕνα θέμα εὐχάριστο, ἀλλά  ὅσο καί νά προσ-παθῶ, διαπιστώνω ὅτι μᾶλλον ματαιοπονῶ γιατί, βλέπετε, ἡ Ἑλληνική πραγματικότητα στά χρόνια πού ζοῦμε μόνο ἀνησυχία καί θλίψη παράγει. Ἡ κατάσταση στή Χώρα εἶναι τόσο στενάχωρη τελευταῖα, ὥστε οὔτε καί αὐτός ὁ χῶρος τοῦ θεάματος καί τῆς μουσικῆς, ὁ ὁποῖος ἔχει προορισθεῖ νά ψυχαγωγεῖ τόν ἄνθρωπο, δέν ἔχει μείνει ἀνεπηρέαστος.

 Φτάνει νά ἑστιάσει κανείς στά δημοσιονομικά ἤ τά δημογραφικά στοιχεῖα τῆς χώρας καί σίγουρα θά τρομάξει, ἄν ἔχει ἴχνος σοβαρότητας. Ἔχουμε ἕνα δημόσιο χρέος πού καλπάζει ἀνεξέλεγκτα, ἀφοῦ σχεδόν διπλασιάστηκε τά τελευταῖα δεκατρία χρόνια τῶν «σωτηριωδῶν» ἐπεμβάσεων τῶν ἐξ Ἑσπερίας φίλων μας, παρ’ ὅτι ἔχει ἐκποιηθεῖ ἡ δημόσια περιουσία, ἐνῶ τά δημογραφικά στοιχεῖα, ὅπως ἔδειξε ἡ δημοσιοποίηση τῶν δεικτῶν τῆς ἀπογραφῆς τοῦ 2021, πρόσφατα, ἐπιβεβαίωσαν τό γεγονός πώς λιγοστεύουμε ταχύτατα. Καί παρ’ ὅτι τά στοιχεῖα, χονδρικά, μᾶς λένε ὅτι, τά τελευταῖα δέκα χρόνια ὁ πληθυσμός τῆς Χώρας μειώθηκε μόνο κατά 5% περίπου, μᾶς διαφεύγει πώς αὐτή ἡ μείωση δείχνει μικρή, μᾶλλον ἐπειδή στό ἴδιο διάστημα, ὁ ἀριθμός τῶν πολλῶν πού ἔφυγαν ἀναπληρώθηκε ἀπό ἀθρόες «εἰσαγωγές» ἀνθρώπων πού ἔφτασαν ἀπό τήν Ἀνατολή, κατά βάση, καί ἀπό γεννήσεις παιδιῶν τῶν ὁποίων οἱ πρόγονοι δέν σχετίζονται μέ τόν τόπο.

Τ᾿ Ἅη Γιαννιοῦ εἰς τὴν ξένην

Δεκοχτὼ χρόνια μετά...

Ὁ Θεὸς μᾶς χάρισε τὴ μνήμη γιὰ νά θυμόμαστε. Νὰ θυμόμαστε ἀνθρώπους καὶ γεγονότα, δίχως νὰ ρυπαίνουμε αὐτὴ τὴ μεγάλη ἀρετὴ καὶ εὐλογία μὲ τὴν ἀποτρόπαιη μνησικακία ποὺ δηλητηριάζει τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά: Αὐτὰ τὰ θησαυροφυλάκια ὅπου φυλάσσονται κορυφαῖες στιγμὲς τοῦ χρόνου καὶ τοῦ καιροῦ ποὺ πέρασε, ὡστόσο διατηρεῖται, μέχρι τὴν ὥρα ποὺ θ᾿ ἀναχωρήσει κανεὶς ἀπό τὰ ἐπίγεια, φωτεινὸς καὶ ψιχαλισμένος μὲ ἄχνα δακρύων.

Ἀπὸ τὶς περιούσιες στιγμὲς ποὺ σημάδεψαν τὴ ζωή μου ἦταν κι ἐκεῖνες τῆς παραμονῆς τῆς γιορτῆς τῆς ἀποτομῆς τῆς  Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου ( 29 Αὐγούστου) στὴ μακρυνὴ Ἀγγλία.

Εἰκοσιοκτὼ Αὐγούστου, λοιπόν, κάπου τὸ μεσημέρι στὸ μεγάλο νοσοκομεῖο «Βασίλισσα Ἐλισάβετ», τοῦ πρώϊμα φθινοπωρινοῦ Μπέρμινχαμ.

Παιδαγωγικές Νουθεσίες
Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Θεωρῶ ὑποχρέωσή μου νά δημοσιοποιήσω ἀποσπάσματα ἀπό τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, σέ ἁπλῆ ἀπόδοση, σχετικά μέ τήν ἐκπαίδευση τῶν νέων. Διατηρῶ τό πολυτονικό σύστημα γραφῆς.

Δέν εἶναι ἀξιοπερίεργο τό ὅτι στέλνουμε τά παιδιά μας στό σχολεῖο νά μάθουν γράμματα καί τέχνες καί ἐξαντλοῦμε ὅλες μας τίς δυνατότητες γιά τήν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καί δέν ἐνδιαφερόμαστε νά τά ἀναθρέψουμε συγχρόνως καί σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Ἔ, λοιπόν, νά ξέρετε ὅτι, ὅταν ἀνατρέφουμε τά παιδιά μας, ἔτσι ὥστε νά γίνουν, ἀναιδῆ, ἀκόλαστα, ἀπειθάρχητα, βάναυσα, τότε, ἐμεῖς πρῶτοι θά γευθοῦμε τούς καρπούς τῆς κακίας τους.