ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΙ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ!

Ἔχουν περάσει τέσσερεις γενεές καί ἔχουµε ἤδη µπεῖ στήν πέµπτη, πού κάθε χρόνο, µετά τή γιορτή τοῦ Ἁγίου Δηµητρίου, στήν 28η µέρα τοῦ µηνός Ὀκτωβρίου, γιορτάζουµε µιά λέξη: ΟΧΙ.

   Αὐτή ἡ λέξη, µέ τά τρία µόνο γράµµατα, µέ τόν τρόπο πού εἰπώθηκε καί µέ τό σέ ποιούς εἰπώθηκε, ἐκφράζει ἀπόλυτα τό ἦθος, τή λεβεντιά καί, ἴσως, τήν ξεροκεφαλιά ἑνός λαοῦ, ὁ ὁποῖος, “ἀντίθετα ἀπό τούς βαρβάρους, ποτέ δέν µέτρησε τόν ἀριθµό τοῦ ἐχθροῦ στή µάχη”. Μέ πιό πολλά λόγια, δηλαδή, αὐτή ἡ λέξη ἐννοοῦσε: Δέν µέ ἐνδιαφέρει πόσοι εἴσαστε, ποιοί εἴσαστε, πόσο δυνατοί εἴσαστε. Αὐτή ἡ γῆ εἶναι δική µου, εἶναι ὁ τάφος τῶν πατέρων µου καί θά γίνει καί ὁ δικός µου καί τῶν παιδιῶν µου καί τῶν παιδιῶν τῶν παιδιῶν µου. Καί δέν τήν διαπραγµατεύοµαι µέ κανέναν. Γιατί ἔχω µάθει νά ζῶ µέ τό κεφάλι ψηλά. Καί νά πεθαίνω µέ τό κεφάλι ἀκόµα πιό ψηλά. Γι᾽ αὐτό δέν φοβᾶµαι κανέναν. Γιατί αὐτός πού ἔχει νικήσει τό θάνατο, δέν ἔχει τίποτα νά φοβηθεῖ.

Ἡ κοιλάδα τῶν ἀνυποψίαστων

Ἡ Δρέσδη, ἡ πρωτεύουσα τῆς Σαξονίας, ἡ ὁποία βρίσκεται στό ποτάμι Ἔλβα κοντά στά σύνορα μέ τήν Τσεχία, εἶναι διεθνῶς γνωστή ὡς πόλη τῆς τέχνης. Ὀνομαστά μουσεῖα κοσμοῦν τήν πόλη, περίφημα κτηριακά συγκροτήματα, ὅπως τό Τσβίνγκερ, κτισμένο σέ στίλ μπαρόκ, ἕνας συνδυασμός ἀνακτορικῶν κήπων καί κτηρίων σύμφωνα μέ τά πρότυπα τῆς Γαλλίας καί τῆς Ἰταλίας, ὡς χῶρος μεγαλοπρεπῶν ἑορτασμῶν. Ἐπίσης ἡ Ὄπερα τῆς Δρέσδης πού φέρει τό ὄνομα τοῦ ἀρχιτέκτονα Γκότφρηντ Ζέμπερ, ὁ ὁποῖος τή σχεδίασε, τό Βασιλικό Ἀνάκτορο καί πολλά ἄλλα. Ὁ ἐπισκέπτης τῆς πόλης συναντάει πασίγνωστες Ἐκκλησίες, ὅπως τή Λουθηριανή Ἐκκλησία Φράουενκιρχε καί τόν Ρωμαιοκαθολικό Ναό τῆς Βασιλικῆς Αὐλῆς τῆς Σαξονίας. Ὄντως ὑποβάλλεται ἀπό τό μεγαλεῖο τῆς ἐξουσίας τῶν Σαξονικῶν πριγκίπων ἐκλεκτόρων (ἀπό τόν 16ο αἰῶνα) καί τῶν Σαξονικῶν βασιλέων (1806-1918).

Ἡ Σαξονία ἀποτέλεσε τό λίκνο τῆς Μεταρρύθμισης. Ὁ Μαρτῖνος Λούθηρος μπόρεσε νά πραγματοποιήσει τά ἐκκλησιαστικά του σχέδια μόνο μέ τήν ὑποστήριξη τοῦ πρίγκιπα ἐκλέκτορα τῆς Σαξονίας Φρειδερίκου Γ΄, τοῦ Σοφοῦ (1463-1525), ὁ ὁποῖος τοῦ παρεῖχε τήν προσωπική του προστασία. Παρά τήν Λουθηριανή-Προτεσταντική αὐτή παράδοση οἱ διάδοχοι τῶν Σαξόνων πριγκίπων ἐκλεκτόρων, ἀπό τόν Φρειδερίκο Αὔγουστο Α΄ τόν Δυνατό (1670-1733), προσχώρησαν στόν Ρωμαιοκαθολικισμό. Αὐτή ἡ κίνηση, πού ἔγινε τό ἔτος 1697, ἐξασφάλισε στόν Αὔγουστο τήν ἐκλογή σέ βασιλέα τῆς Πολωνίας, πού θεωρήθηκε μιά σημαντική αὔξηση τῆς ἐξουσίας του. Ἡ σύζυγός του Christiane Eberhardine –μέ τήν ὁποία ἀπέκτησε τό 1696 ἕναν υἱό, τόν διάδοχο Φρειδερίκο Αὔγουστο Β΄– πικράθηκε ἰδιαίτερα ἀπό τό βῆμα αὐτό ὅπως καί ἀργότερα ἀπό τήν ἀλλαξοπιστία τοῦ υἱοῦ της, πού βαπτίστηκε μέν λουθηριανός ἀλλά στήν ἡλικία τῶν 16 ἐτῶν ἔγινε σύμφωνα μέ τά σχέδια τοῦ πατέρα του ἐπίσης Ρωμαιοκαθολικός, προκειμένου νά τόν διαδεχθεῖ ὡς βασιλέας τῆς Πολωνίας μέ τό ὄνομα Αὔγουστος Γ΄ (1733-1763). Ἀποσύρθηκε στό ἀνάκτορο τοῦ Pretzsch, ὅπου ἀπέκτησε τή φήμη τῆς προστάτιδας τῆς Λουθηρανῆς Ἐκκλησίας τῆς Σαξονίας. Μάλιστα ὁ λαός τήν ἀποκάλεσε «στήλη προσευχῆς τῆς Σαξονίας», μιά προσωνυμία ἡ ὁποία στή συνείδηση τῶν Προτεσταντῶν τῆς Σαξονίας τήν περιέβαλε μέ τιμή, ἐνῶ ἀντίθετα γιά τούς Ρωμαιοκαθολικούς ἀπετέλεσε κοροϊδευτικό παρατσούκλι.

Ἐνδηµικές Ἀπειλές
ἀπό τό Νέο Παγκόσµιο Περιβάλλον

Ἱστορικό.
Μία Ἀκτινογραφία τῆς Ἐξέλιξης τῆς Παγκοσµιοποίησης

Ἡ παγκοσµιοποίηση εἶναι ἀναπόσπαστο κοινωνικο-οἰκονοµικό µέρος τοῦ DNA τῶν κοινωνιῶν. Ἀφορᾶ στήν ἐξέλιξη τῶν κοινωνιῶν.

Πραγµατοποιεῖται δέ µέσῳ τῆς ἐµπορίας προϊόντων, τῆς ἐπικοινωνίας ἰδεῶν, τῆς µετεγκατάστασης καί τῆς µετακίνησης ἀνθρώπων καί συλλογικά µέσῳ ὁποιασδήποτε ἀνταλλαγῆς µεταξύ ἀνθρώπων καί ὀργανισµῶν. Ἱστορικά ἀνάγεται στήν ἀρχική ἀνταλλαγή ἀνθρώπων. Συνεπάγεται «µάθηση» πού εἶναι ἐνσωµατωµένη στήν «ἀνταλλαγή».

Στήν ἐποχή µας ἡ παγκοσµιοποίηση ἔχει ἐπικρατήσει καί φαινοµενικά κυριαρχεῖ στό πολιτικο-κοινωνικο-οἰκονοµικό µας περιβάλλον λόγῳ τῆς προόδου τῆς τεχνολογίας καί τῆς αὔξησης τῶν ἐπικοινωνιῶν καί τῶν µεταφορῶν. Συγκεκριµένα, ἡ παγκοσµιοποίηση κυριαρχεῖ στό περιβάλλον µας διά τῶν παρακάτω παραγόντων: