ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ὁ µυστικισµός τοῦ πανθεϊσµοῦ
καί ὁ Μυστικισµός
 τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισµοῦ

Τόν προηγούµενο µήνα εἴχαµε, µεταξύ ἄλλων, ἀναφερθεῖ στόν ἰσχυρισµό τοῦ κυρίου ἐκπροσώπου τῶν Νεοπλατωνικῶν φιλοσόφων, τοῦ Πλωτίνου, γιά τά στοιχεῖα πού συναπαρτίζουν τόν «τρισύνθετο» ἄνθρωπο: ἀφ’ ἑνός τό συναµφότερον ψυχῆς καί σώµατος καί ἀφ’ ἑτέρου τόν νοῦν. Ἀπό τά στοιχεῖα αὐτά, ἡ µέν ψυχή καί τό σῶµα πού ἀποτελοῦν ἕνα εἶδος συνθέτου ὄντος ἐντός τοῦ ὅλου ἀνθρώπου εἶναι τά στοιχεῖα ἐκεῖνα πού εἶναι κατώτερα στόν ἄνθρωπο, δέν συνιστοῦν τόν ἀληθῆ καί γνήσιο ἑαυτό του καί ὡς ἐκ τούτου πρέπει νά ἀπορριφθοῦν, ὡς ἄλλα βαρίδια, κατά τήν ἀνοδική του πορεία πρός τήν τελειότητα. Ὁ νοῦς, ὅµως, εἶναι ἐκεῖνο τό στοιχεῖο πού ἐξισώνεται µέ τόν καθαυτό ἄνθρωπο καί πρέπει νά ὁδηγηθεῖ στήν ἕνωση µέ τό Ἕν, τόν ἀπρόσωπο Θεό τοῦ Νεοπλατωνισµοῦ.

Εἶναι ἐνδιαφέρον τό γεγονός ὅτι ἀντίστοιχες «διδασκαλίες» συναντῶνται καί σέ ἄλλα µέρη τοῦ κόσµου. Γιά παράδειγµα, µιά ἀντίστοιχη διδασκαλία σχετικά µέ τόν ἄνθρωπο καί τόν τρόπο τῆς «σωτηρίας», του συναντᾶται στόν Ἰνδουισµό. Συγκεκριµένα, σύµφωνα µέ µιά ἀπό τίς κύριες παραλλαγές τοῦ Ἰνδουισµοῦ (τήν Samkhya) ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀφ’ ἑνός ἀπό τή σύνθεση σώµατος καί ψυχῆς (τήν «prakriti»), σύνθεση πού ἀντιστοιχεῖ στό συναµφότερον ψυχῆς καί σώµατος τοῦ Πλωτίνου καί ἀφ’ ἑτέρου τόν νοῦ («purusa»), πού ἀντιστοιχεῖ στόν ἀνώτερο καί καθαὐτό ἄνθρωπο τοῦ Πλωτίνου. Ἡ δέ «σωτηρία» συνίσταται στήν συνειδητοποίηση τοῦ νοῦ-purusa ὅτι ἡ ταύτισή του µέ τήν prakriti, ἐντός τοῦ ὁποίου ἑλκύσθηκε καί παγιδεύθηκε, συνιστᾶ σφᾶλµα, τό ὁποῖο πρέπει νά ἐπανορθώσει, διαχωριζόµενος ἀπό αὐτήν.

Οἱ πόλεις τῶν 15 λεπτῶν: Ἕνα ἀκόµη σχέδιο

σκλαβιᾶς µέ καλοκάγαθο περιτύλιγµα

Τό µοντέλο τῶν «πόλεων τῶν 15 λεπτῶν», τό ὁποῖο δοκιµάσθηκε σέ διάφορες πόλεις, εὐρωπαϊκές καί µή (βλ. π.χ. Ὀτάβα, Μελβούρνη, Βαρκελώνη, Ὀξφόρδη), στηρίζεται στήν ἀνάγκη τοῦ σύγχρονου πολίτη γιά εὐκολία, ταχύτητα ἀλλά καί ἀσφάλεια. Σύµφωνα µέ δηµοσίευµα τῆς Ναυτεµπορικῆς (26.2.2023):

«Ὅλα ὅσα χρειαζόµαστε πρέπει νά βρίσκονται σέ ἀπόσταση περίπου 15 λεπτῶν µέ τά πόδια ἤ µέ τό ποδήλατο ἀπό τό σπίτι µας, ἀπό τήν ὑγειονοµική περίθαλψη καί τήν ἐκπαίδευση µέχρι τά παντοπωλεῖα καί τούς χώρους πρασίνου».

Στόχος αὐτῆς τῆς σύλληψης εἶναι «νά γίνουν οἱ πόλεις πιό βιώσιµες καί συνδεδεµένες, µέ λιγότερη χρήση ἰδιωτικῶν αὐτοκινήτων, πιό καθαρό ἀέρα, πιό πράσινους δρόµους καί χαµηλότερα ἐπίπεδα ρύπανσης πού θερµαίνει τόν πλανήτη. Περίπου τό ἕνα πέµπτο τῆς ἀνθρωπογενοῦς ρύπανσης στόν κόσµο πού προκαλεῖ τή θέρµανση τοῦ πλανήτη, προέρχεται ἀπό τίς µεταφορές».

Σύµφωνα µέ τό ἴδιο δηµοσίευµα, «τά lockdowns τῆς πανδηµίας συνέβαλαν στήν τόνωση τῆς δηµοτικότητας τῆς ἰδέας, καθώς οἱ ἄνθρωποι, περιορισµένοι στίς γειτονιές τους, ἀναγκάστηκαν νά ἐπανεκτιµήσουν τήν περιοχή τους».

570 χρόνια ἀπό τήν Ἅλωση,
ἐξόριστοι ἀπό τήν Πατρογονική µας Κληρονοµιά!

ΠΩΣ ΑΠΟ ΡΩΜΑΙΟΙ,

ΓΙΝΑΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΑΓΙΑΔΕΣ;

Αὐτόν τόν χρόνο πού διανύουµε, συµπληρώνονται 570 χρόνια ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1453, τότε πού, ἀπό Ρωµαῖοι, γίναµε –πρός Πανευρωπαϊκή ἀνακούφιση– Ἕλληνες ραγιάδες! Αὐτό τό ὄνοµα καί αὐτόν τόν ρόλο προώριζαν πάντα γιά ἐµᾶς, µέ θαυµαστή, πράγµατι, ὁµοψυχία, ὅλοι οἱ ἡγεµόνες τῶν Εὐρωπαϊκῶν ἡγεµονιῶν, ἀπό τό 800 µ.Χ καί µετά (γιά νά µήν ἀναφερθοῦµε καί στίς προηγούµενες ὑποτιµητικές σέ βάρος µας νύξεις) ὅταν ὁ Πάπας Λέων ὁ Γ´ ἔστεψε τόν Κάρολο, ἕναν βασιλέα τῶν Φράγκων (ἑνός συνόλου Γερµανικῶν φυλῶν πού κατοικοῦσαν στά σηµερινά ἐδάφη τοῦ Βελγίου, τῆς Γαλλίας, τοῦ Λουξεµβούργου, τῶν Κάτω Χωρῶν καί τῆς δυτικῆς Γερµανίας) ὡς... Ἅγιο Ρωµαῖο Αὐτοκράτορα! Καί, ἀπό Κάρολο, τόν ἔκανε Καρλοµάγνο, δηλαδή Μέγα Κάρολο(!), Μεγάλο αὐτοκράτορα τῶν Ρωµαίων. Ἑποµένως, µέ ἕναν τέτοιον ... ‘‘Μεγάλο’’ Αὐτοκράτορα(!) στή Δύση, οἱ βάρβαροι, πού γκρέµισαν τήν Ρωµαϊκή αὐτοκρατορία, πῆραν δικαιωµατικά τή θέση της καί, ἀπό βάρβαροι ἔγιναν Ρωµαῖοι, γνήσιοι Ρωµαῖοι. Καί γιά νά µήν τούς ἀµφισβητήσει κανείς τήν Ρωµαϊκή  ἀποκλειστικότητα, ὑποβίβασαν τόν «πιστόν ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ βασιλέα καί αὐτοκράτορα τῶν Ρωµαίων» τῆς Ἀνατολικῆς Ρωµαϊκῆς Αὐτοκρατορίας», σέ «βασιλέα τῶν Γραικῶν»!

Ἀπό    τόν Καρλοµάγνο καί µετά, δέν σταµάτησαν νά ἀγνοοῦν, νά ὑποτιµοῦν, νά δυσφηµοῦν καί νά  συκοφαντοῦν µέ κάθε τρόπο τούς Ρωµαίους τῆς Ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας, ἀπαξιώνοντας κάθε ὑπεροχή τους καί πριονίζοντας, µέ ὅποιον τρόπο εἶχαν, τά θεµέλια τῆς αὐτοκρατορίας τους, µέ ἀποκορύφωµα τήν ὁλοκληρωτική λεηλασία καί σχεδόν καταστροφή τῆς Κωνσταντινούπολης ὅταν πάτησαν τό πόδι τους σέ αὐτήν, τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1204. Μέχρι πού, ἐπιτέλους, τόν Μάϊο τοῦ 1453 ὁ πόθος τῆς καρδιᾶς τους ἔγινε πραγµατικότητα, ἡ Ἀνατολική Ρωµαϊκή αὐτοκρατορία ἔσβησε καί οἱ περήφανοι Ρωµαῖοι ἔγιναν Γραικοί σκλάβοι! Καί δέν ξέχασαν µέσα στή χαρά καί στό θρίαµβό τους, νά πάρουν ὅρκο ὅτι θά φρόντιζαν νά τούς κρατήσουν  ἐς ἀεί Γραικούς Ἕλληνες καί ὑποταγµένους στούς “ἐκ τῆς Ἑσπερίας φίλους καί συµµάχους”, ἄν ἤθελαν ποτέ νά ξαναδοῦν µιά µέρα ἐλευθερίας σέ ἕνα µικροσκοπικό καλυβάκι, µιά τόση δά γωνίτσα τοῦ τεράστιου ὑποστατικοῦ, πού κάποτε ἀποτελοῦσε τήν Πατρογονική τους γῆ καί κληρονοµιά!