Ἡ λατρεία τῆς Κτίσεως καί ὄχι τοῦ Κτίσαντος!
Τόν προηγούµενο µῆνα εἴχαµε ἀναφερθεῖ στό φαινόµενο πού παρουσιάζεται κατά τούς Νέους Χρόνους νά ἐµφανίζονται οἱ νέες θρησκεῖες ὑπό τό πρόσχηµα τῆς ἀµερόληπτης καί ἀντικειµενικῆς λογικῆς καί νά διατείνονται οἱ ἑκάστοτε ἱδρυτές καί οἱ “προφῆτες” τους ὅτι τά ὅσα πρεσβεύουν καί κηρύττουν εἶναι δῆθεν τά συµπεράσµατα ἑνός ἀνιδιοτελοῦς καί αὐτοδύναµου στοχασµοῦ. Τοῦτο δέ, ἐνῷ στήν πραγµατικότητα ἀποτελοῦν «ἐπανεκδόσεις», ὑπό ἄλλη καί πιό σύγχρονη συσκευασία, παλαιῶν θρησκειῶν καί αἱρέσεων, κυρίως δέ τοῦ παγανιστικοῦ πανθεϊσµοῦ ὑπό τίς πολλές παραλλαγές του.
Τό φαινόµενο αὐτό, ὅµως, µπορεῖ κανείς νά τό παρατηρήσει ὄχι µόνο στό πεδίο τῶν φιλοσοφικῶν θεωριῶν, ἀλλά καί στό πεδίο τῶν ἐπιστηµονικῶν θεωριῶν. Μιά τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση ἀποτελεῖ ἡ «θετικιστική» κοσµοθεωρία ἑνός ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τῆς σύγχρονης ἐπι-στήµης τῆς κοι- νωνιολογίας, τοῦ Αuguste Compte (1798-1857).
ὉΑὔγουστος Κόντ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς ὁ κατ’ ἐξοχήν ἐκφραστής καί ἐκπρόσωπος τοῦ κλασσικοῦ θετικισµοῦ («positivism») Μέ τό ὄνοµά του ἔχει δέ παραδοσιακά συνδεθεῖ ἡ θεωρία τῆς σταδιακῆς ἀνάπτυξης τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ ἀπό τό ἀρχικό «θεολογικό», µέσῳ τοῦ «µεταφυσικοῦ», στό τελικό «ἐπιστηµονικό» στάδιο (βλ. γενικά Fr. Copleston, Frenchphilosophy, ἔκδ. Continuum).