Πληγώνοντας τόν ἄλλο...

Πληγώνοντας τόν ἄλλο...

ἤ Ἀπαριθμῶντας λάθη τοῦ χτές, ἀλλά καί τοῦ σήμερα

 

σο περνοῦν τά χρόνια καί σωρεύονται στήν ψυχή ἀρχειοθετημένα γεγονότα καί ἐνθυμήσεις παλιές, τότε ἀρχίζει ἕνα  σχολαστικό ξεδιάλυμα ὅλων αὐτῶν, ὥστε νὰ ξαναφανοῦν  (γιά ἔσχατη ἴσως φορά) τά περιττά καί ἄχρηστα, ἀλλά καί τά πολύτιμα καί ἀγαπημένα. Καί ἐκεῖ, λοιπόν, στόν ὅλο αὐτό σωρό παρατηρεῖς καί κάποιες στιγμές ἐχθρικῆς ἤ ἄπρεπης συμπεριφορᾶς, κατά τίς ὁποῖες ἄφησες τό στῖγμα σου στήν ψυχή τοῦ ἄλλου πληγώνοντάς τον μέ λόγια καί ἀπανθρωπία κάποτε. Ἰδίως σέ ἡλικίες τρυφερές, τότε δηλαδή, πού ἄνοιγαν οἱ ψυχές νά δεχτοῦν ἡ μιά τήν ἄλλη μέ σκοπό τήν συνεργασία, τή φιλία, τή συνδρομή. Κι ὅμως κάποιες φορές, τὸ νοιώθεις ἀκόμα, εἴτε ἀπό ἐγωϊσμό, εἴτε ἀπό κενοδοξία, εἴτε ἀπό εὐθιξία,  ἡ συμπεριφορά σου δὲν ἦταν εὐπρεπής καί ἔντιμη. Γιατί ἡ ἐπιθετική ταχτική, μέ τό σκεπτικό ὅτι ἐσύ κατέχεις τό δίκιο, τραυμάτισε κάποιες ψυχές. Καὶ μάλιστα ἄφησε πάνω τους τὰ σημάδια μιᾶς ἀγριότητας, πού ὁ θυμός ἐπέτρεψε νά ἐκδηλωθεῖ. Γιά νά περάσουν τά χρόνια καί νά μήν μπορεῖς νά κάμεις τίποτε πιά, ὥστε ν’ ἀνατρέψεις τά πράγματα, ἀφοῦ οἱ τύψεις ὑπάρχουν ( καί ἐνοχλοῦν) ὅπως καί οἱ πληγές... 

ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΙΣΟΣ

ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΙΣΟΣ

 

ν ἕνας δολοφόνος βγεῖ δηµόσια καί καυχηθεῖ ὅτι σκότωσε εἰκοσιπέντε ἀνθρώπους, ἡ µόνη του κατάληξη θά εἶναι να τόν συλλάβουν καί νά τόν δικάσουν καί να τόν κλείσουν ἰσόβια στή φυλακή, ἤ, ἄν ζεῖ σέ χώρα ὅπου ἰσχύει ἡ θανατική ποινή, θά τόν ἐκτελέσουν.

   Ἄν ὅµως εἶναι πρίγκιπας τῆς Ἀγγλίας καί ὀνοµάζεται Χάρι καί βγεῖ δηµόσια νά ὁµολογήσει κυνικά ὅτι δολοφόνησε 25 ἀνθρώπους, τούς ὁποίους ἔβλεπε µέσα ἀπό ἕνα στόχαστρο ἀπό τόν οὐρανό καί τούς θεωροῦσε ἁπλᾶ πιόνια, πού πρέπει νά βγοῦν ἀπό τή σκακιέρα, τόν ὀνοµάζουν ψυχολογικά “εὐαίσθητο” ἄτοµο(!), λόγῳ τῆς σκληρῆς ζωῆς του. Εἶναι πράγµατι τραγική ἡ ζωή, νά πηγαίνεις ἀπό τό ἕνα παλάτι στό ἄλλο καί νά µή σοῦ δίνουν καί τό καλύτερο δωµάτιο! Ἀπολύτως κατανοητό τό βαθύ ψυχολογικό τραῦµα, πού σέ ὁδηγεῖ στήν ἐκτόνωση, τύπου: βάζω σηµάδι τά ἀνθρώπινα πιόνια ἀπό τό ἑλικόπτερό µου καί τά πετάω ἔξω ἀπό τή σκακιέρα!

   Στό χωριό µου αὐτοῦ τοῦ εἴδους τούς ψυχολογικά τραυµατισµένους τούς ἔκλειναν στίς ψυχιατρικές φυλακές, δέν τούς πλήρωναν ἑκατοµµύρια γιά νά ὑπαγορεύουν βιβλία ὅπου νά περιγράφουν τά ἐγκλήµατά τους καί νά δίνουν τό “καλό παράδειγµα” καί στούς ἄλλους ψυχολογικά διαταραγµένους νεαρούς, πού ἔψαχναν τρόπο νά ἐκτονωθοῦν.

Σίγουρα ἀστειεύεστε, κύριε Φάϊνμαν!

Σίγουρα ἀστειεύεστε, κύριε Φάϊνμαν!

 

Ρίτσαρντ Φάϊνμαν ἦταν Ἀμερικανός φυσικός γνωστός γιά τό ἔργο του στούς τομεῖς τῆς κβαντικῆς μηχανικῆς, τῆς κβαντικῆς ἠλεκτροδυναμικῆς καθώς καί τῆς σωματιδιακῆς φυσικῆς. Γεννήθηκε τό 1918 καί πέθανε τό 1988. Ἦταν καθηγητής θεωρητικῆς φυσικῆς στό Ἰνστιτοῦτο Τεχνολογίας τῆς Καλιφόρνια (Caltech) καί τιμήθηκε μέ τό Νόμπελ Φυσικῆς τό 1965 γιά τήν ἐργασία του στή θεωρία τῆς κβαντικῆς ἠλεκτροδυναμικῆς.

 

Ὁ Φάϊνμαν θεωρεῖται ἕνας ἀπό τούς λαμπρότερους καί πιό σημαντικούς φυσικούς τοῦ 20ου αἰῶνα. Ἀνέπτυξε μιά σειρά ἀπό βασικές ἔννοιες στήν κβαντική μηχανική, συμπεριλαμβανομένων τῶν διαγραμμάτων Feynman, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται γιά τήν ἀναπαράσταση καί τόν ὑπολογισμό τῆς συμπεριφορᾶς τῶν ὑποατομικῶν σωματιδίων.

 

Ἦταν ἐπίσης γνωστός γιά τό ἔργο του στό Manhattan Project, τό ὁποῖο ἀνέπτυξε τήν πρώτη ἀτομική βόμβα κατά τή διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καί γιά τή συμμετοχή του στήν ἐπιτροπή πού διερεύνησε τήν καταστροφή τοῦ διαστημικοῦ λεωφορείου Challenger τό 1986.

Ὅταν τροµοκρατία καί ἐπιδηµία ἀνταλλάσσουν ἰδιότητες, ἀκολουθεῖ ἐµβολιασµός!

Ὅταν τροµοκρατία καί ἐπιδηµία ἀνταλλάσσουν ἰδιότητες,
 ἀκολουθεῖ ἐµβολιασµός!

 

Τί διδασκόµαστε
 ἀπό τίς ἐπιθέσεις µέ ἄνθρακα µετά τήν 11η Σεπτεµβρίου

 

Εἶναι σήµερα εὐρέως γνωστή ἡ στενή συγγένεια τῆς Ἀλ Κάϊντα µέ τόν κορωνοϊό. Ὄχι µόνο γιατί ἀµφότεροι βαπτίσθηκαν σέ κοινή νεοταξίτικη κολυµβήθρα λαµβάνοντας τό ἴδιο ἀκριβῶς ἐκφοβιστικό παρατσούκλι, δηλαδή  τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ», ἀλλά γιατί, µετά τό τέλος τῆς βάπτισής τους, ξεκίνησε ἕνας ὑβριδικός πόλεµος τῆς Νέας Τάξης Πραγµάτων ἐναντίον τῆς ἀνθρωπότητας, ὁ ὁποῖος διεξήχθη καµουφλαρισµένα:

Τό µέν 2001, προκειµένου νά ἐξολοθρευθεῖ ἡ Ἀλ Κάϊντα καί οἱ συναφεῖς τροµοκρατικές ὀργανώσεις πού ἐξαπλώνονταν σάν ἐπιδηµία, τό δέ 2020 προκειµένου νά ἐξολοθρευθεῖ ἕνας «φονικός ἰός» πού δρᾶ σάν τροµοκράτης.

Πράγµατι, δέν χωρεῖ ἀµφιβολία ὅτι οἱ Νεοταξίτες εἶναι µαέστροι στό νά ἀναποδογυρίζουν σηµασίες καί ἰδιότητες. Ἄς θαυµάσουµε λίγο καλύτερα τήν ἁρµονική ἀντιµετάθεση ἰδιοτήτων πού σκαρφίστηκαν αὐτά τά σατανικά µυαλά µέ διαφορά 19 χρόνων:

Μέχρι νά ἐµφανισθεῖ ἡ πανδηµία τοῦ κορωνοϊοῦ (ὀρθότερα: µέχρι νά τήν ἐµφανίσουν ἐκεῖνοι πού διαχειρίζονται τούς λαούς σάν ἀποικίες µυρµηγκιῶν), ἡ τροµοκρατία παροµοιαζόταν σταθερά µέ µάστιγα, ἐπιδηµία ἤ ἀσθένεια, ἡ ὁποία ἔπρεπε νά καταπολεµηθεῖ πάσῃ θυσίᾳ.

Ἡ µαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς γιά τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο

Ἡ µαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

γιά τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο

 

«πιτρέψτε µου νά τό ἐξοµολογηθῶ ἐνώπιόν σας: ὁ εὐλογηµένος Μητροπολίτης Ἀντώνιος ὑπῆρξε ὁ πραγµατικός διδάσκαλος τῆς ψυχῆς µου, ὁ ἀληθινός ἐπίσκοπος καί ἐπόπτης τῆς καρδιᾶς µου. Στό πρόσωπό του βρῆκα τόν πολυαγαπηµένο µου πνευµατικό Πατέρα… Τό µόνο γιά τό ὁποῖο εἶµαι ἱκανός εἶναι νά σκύψω κάτω µέ ζέοντα φόβο καί εὐσεβῆ σεβασµό ἐνώπιον τῶν θαυµάτων τῆς χωρίς ὅρια ἀγάπης του γιά τόν Χριστό καί γιά τήν χαριτωµένη ἀγάπη του γιά τόν ἄνθρωπο».

Τούς λόγους αὐτούς ἀπηύθυνε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σέ µιά σύναξη πού εἶχε λάβει χώρα στό Βελιγράδι πρός τιµήν τοῦ κοιµηθέντος στίς 10 Αὐγούστου τοῦ 1936 Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντωνίου Κραποβίτσκυ (1863-1936), τοῦ πρώτου Ἱεράρχη τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Ἡ ἐν λόγῳ ὁµιλία δηµοσιεύθηκε τό 1936 στό περιοδικό «Θεολογία» τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου καί πολύ ἀργότερα µεταφράσθηκε στά ἀγγλικά καί δηµοσιεύθηκε τό 1984 στό περιοδικό «Οrthodox life».

Θά ἐπιχειρήσουµε νά παρουσιάσουµε κάποια ἀποσπάσµατα τῆς ὁµιλίας αὐτῆς, διότι εἶναι, κατά τήν ἐκτίµησή µας, πολλαπλά σηµαντική. Πρῶτον διότι µᾶς παρουσιάζει µιά ἀκόµη πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ πατρός Ἰουστίνου, ἑνός µεγάλου θεολόγου τοῦ ὁποίου δυστυχῶς τό συγγραφικό ἔργο δέν ἔχει ἀκόµη µεταφρασθεῖ πλήρως στά Ἑλληνικά, ἐνῷ δέν µᾶς εἶναι οὐσιωδῶς γνωστές οἱ ἱστορικές συνθῆκες τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου αὐτοῦ πού ἦρθε σέ ἐπαφή µέ τή σύγχρονη σκέψη καί πράξη στήν πιό ἀκραία (µέχρι σήµερα) καί ἀθεϊστική τους κατάληξη καί θέλησε νά µαρτυρήσει γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια.