ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἠλιού

Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἠλιού

 

Ὁ Προφήτης πρός τόν Θεόν:

«Ἐγκατέλιπόν σε οἱ υἱοί Ἰσραήλ καί ὑπολέλειμμαι ἐγώ μονώτατος».

 

Ὁ Θεός πρός τόν Προφήτην:

«Καταλείψεις ἐν Ἰσραήλ ἑπτά χιλιάδας ἀνδρῶν, πάντα γόνατα, ἅ οὐκ ὤκλασαν γόνυ τῷ Βάαλ, καί πᾶν στόμα, ὅ οὐ προσεκύνησεν αὐτῷ».

 

(Βιβλίον: Γ ΄ Βασιλειῶν, κεφάλαιον 19, στῖχοι 10 καί 18).

 

Εἰσαγωγικά:

 

Στό πρωτότυπο ἑβραϊκό κείμενο, τό ἀνωτέρω ρῆμα «καταλείψεις» εἶναι σέ πρῶτο πρόσωπο: «καταλείψω» (δηλαδή, ἐγώ ὁ Θεός· ὅπερ καί τό σωστότερο). Ἐπίσης, ὑπάρχει καί ἄλλη γραφή τοῦ ἰδίου στίχου, πού ἀναφέρει: «καί κατέλιπον ἐμαυτῷ (ἐγώ ὁ Θεός), ἑπτά χιλιάδας ἀνδρῶν, οἵτινες οὐκ ἔκλιναν γόνυ τῷ Βάαλ».

Τό νόημα βεβαίως εἶναι τό ἴδιο.

 

Μία ἀπό τίς ὡραιότερες ἁγιολογικές ἑορτές τοῦ καλοκαιριοῦ εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Προφήτου Ἠλιού, στίς εἴκοσι (20) Ἰουλίου. Μάλιστα, ἐπειδή δέν πρόκειται γιά κοίμηση τοῦ Προφήτου, δηλαδή γιά «μνήμη» αὐτοῦ, τό Συναξάριον τῆς ἡμέρας αὐτῆς ἔχει τήν ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτη ἀναγραφή: «Τῇ εἰκοστῇ τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τῆς ὡς εἰς οὐρανούς πυρφόρου ἀναβάσεως τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου».

Τό πρωτότυπο (original) ἑβραϊκό ὄνομα, δηλ. Ἐλιγιάχου, σημαίνει κατά λέξιν: Ὁ Θεός μου εἶναι ὁ Γιαχβέ (=ὁ Κύριος).

Ὅλοι γνωρίζουμε τίς διηγήσεις σχετικῶς μέ τόν βίο καί τήν θαυμαστή πολιτεία τοῦ ἑορταζομένου Προφήτου. Εἶναι μάλιστα τιμή γιά τήν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου μας Νικολάου Πευκακίων τό γεγονός, ὅτι τό ἀριστερό παρεκκλήσιο-παστοφόριο τοῦ Ἱεροῦ Βήματος εἶναι ἀφιερωμένο στόν Προφήτη Ἠλία καί, φυσικά, τελεῖται σ’ αὐτό ἡ Θεία Λειτουργία τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του.

Η ΝΕΑ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ!

Η  ΝΕΑ  ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ!

 

«Τό µέλλον ἤ τό σχεδιάζεις ἤ τό ὑφίστασαι». Ὅλοι θυµόµαστε αὐτή τή φράση του τότε Ὑπουργοῦ Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης, κ. Πιερρακάκη. Ὄχι µόνο ὁ κ. Πιερρακάκης, ἀλλά ὅλοι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί καυχῶνται ὅτι δῆθεν ὁδηγοῦν µέ σιγουριά καί µέ λεπτοµερές σχέδιο  τή Χώρα πρός τό µέλλον, πρός τήν πρόοδο. Δέν ὑπάρχει µεγαλύτερο ψέµα ἀπό αὐτό! Ἡ ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ἡ Ἑλληνική κοινωνία ἐπιστρέφει σέ περιόδους πρίν τίς ἀρχαϊκές κοινωνίες, οἱ ὁποῖες «ἐπέλεξαν τήν ἀπαγόρευση αἱµοµικτικῶν σχέσεων σάν ἕνα θεµελιώδη κανόνα κοινωνικῆς ὀργάνωσης, ἐκφράζοντας τήν ἐπιθυµία τῆς ὁµάδας νά βγεῖ ἀπό τήν ἀποµόνωση, νά βγεῖ ἔξω ἀπό τό στενό οἰκογενειακό κύκλο»1.

Τό πῶς συνέβη αὐτή ἡ ἐπιστροφή τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας στή βαρβαρότητα, καί µάλιστα χωρίς νά «πάρουµε χαµπάρι», θά ἐπιχειρήσουµε νά τό ἐξηγήσουµε στό σηµείωµα πού ἀκολουθεῖ.

Καταρχάς θά πρέπει νά τονίσουµε, ὅτι ἡ ἔξοδος τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό στενό οἰκογενειακό του κύκλο, εἶναι ὄχι ἁπλῶς καί µόνο κοινωνική ἐπιλογή, ἀλλά πρωτίστως θέληµα τοῦ Θεοῦ. Διαβάζουµε στήν Παλαιά Διαθήκη, στό Βιβλίο τῆς Γένεσης: «Καί εἶπε Κύριος τῷ Ἅβραµ· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καί ἐκ τῆς συγγενείας σου καί ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καί δεῦρο εἰς τήν γῆν, ἥν ἄν σοι δείξω». Καί εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ,  οἱ στενοί συγγενεῖς νά µή συνάπτουν γάµο µεταξύ τους.

Συνοπτική Ἀνάλυση τοῦ Παγκόσµιου Πολιτικο-οἰκονοµικοῦ Περιβάλλοντος

Συνοπτική Ἀνάλυση τοῦ Παγκόσµιου
 Πολιτικο-οἰκονοµικοῦ Περιβάλλοντος

 

Ἀτενίζοντας τόν κόσµο µας µποροῦµε εὔκολα νά παρατηρήσουµε σεισµικές ἀλλαγές πού µόλις στό πρόσφατο παρελθόν ἦσαν ἀδιανόητες.  Ἀναφέροµαι τόσο στήν ποσότητα ὅσο καί στήν ποιότητα τέτοιων ἀλλαγῶν. Καί τά δύο ἀπεικονίζουν τόν δυναµικό χαρακτήρα τέτοιων ἀλλαγῶν καί τόν ρυθµό µέ τόν ὁποῖο λαµβάνουν χώρα στόν κόσµο µας.  Οἱ ἐν λόγῳ ἀλλαγές εἶναι καθοριστικές γιά τήν ἐξέλιξη ἑνός νέου παγκόσµιου περιβάλλοντος πού θά δροµολογήσει ἕναν διαφορετικό κόσµο. Οἱ ἀλλαγές πού σκέπτοµαι εἶναι σέ ὅλους τούς τοµεῖς τῆς ἀνθρώπινης ἀνάπτυξης.  Ἐννοῶ τούς τοµεῖς τῆς διακρατικῆς διείσδυσης, τῆς οἰκονοµικῆς ἀνάπτυξης, τῆς κοινωνικο-πολιτιστικῆς ὁλοκλήρωσης καί τῆς παγκόσµιας διακυβέρνησης. Πρόκειται γιά πολυσύνθετα θέµατα πού ἀπαιτοῦν ἀνάλυση εἰς βάθος. Θά προσπαθήσω νά διατυπώσω µία δίκαιη ὡστόσο συνοπτική ἀξιολόγηση τῶν ἀνωτέρω.

 

Τό Διεθνές Πολιτικό Περιβάλλον

Ἡ κατάρρευση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καί τοῦ σοβιετισµοῦ σέ ὅλο τόν κόσµο ἔδωσε ὤθηση στήν ὁµαλή ἐξέλιξη τῶν παγκόσµιων κοινωνιῶν. Ἡ ὁµιλία τοῦ George H.W. Μπούς τό 1990, ὁ ὁποῖος ἐπινόησε τόν ὅρο Νέα Παγκόσµια Τάξη – New World Order (NWO), ἦταν πράγµατι προγνωστική µιᾶς νέας παγκόσµιας πραγµατικότητος.

Σωτηρία Νούση (1938-2022) Ἡ φίλη καί ὑπηρέτρια τοῦ Θεοῦ

Σωτηρία Νούση (1938-2022)
Ἡ φίλη καί ὑπηρέτρια τοῦ Θεοῦ

 

«Γέροντα» εἶχε πεῖ κάποια στιγµή ἡ Σωτηρία στόν ἅγιο Πορφύριο «νά ἀγοράσω ἕνα ἁµάξι;». «Ὄχι, αὐτοκίνητο δέν θά πάρεις, ἀλλά οὔτε καί θά σοῦ λείψει ὅταν τό χρειάζεσαι», ἀπάντησε ὁ ἅγιος Γέροντας. Ἡ προφητεία αὐτή τοῦ ἁγίου πραγµατοποιήθηκε µέ ἐµένα ἀλλά καί πολλά ἄλλα παιδιά, οἱ ὁποῖοι ἐξυπηρετούσαµε τή Σωτηρία µέ τά ἁµάξια µας. Ἤµασταν οἱ λεγόµενοι «λεβέντες» της, ὅπως συνήθιζε νά µᾶς ἀποκαλεῖ.

Τή Σωτηρία τήν γνώρισα ὅταν ἤµουν 16 ἐτῶν. Ἔµενα στόν ἴδιο δρόµο µέ αὐτήν λίγα µέτρα πιό µακριά. Ἡ ἴδια µέ παρότρυνε καί µέ βοήθησε νά γραφτῶ στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο Ἀθηνῶν πού λειτουργοῦσε ἐκείνη τήν ἐποχή στήν ὁδό Δεινοκράτους στό Κολωνάκι. Ὁµολογῶ ὅτι τό σχολεῖο αὐτό ἦταν τό καλύτερο σχολεῖο στό ὁποῖο πῆγα ποτέ στή ζωή µου. Καλύτερο καί ἀπό ὅλες τίς σχολές πού σπούδασα. Στά 18 µου, πού ὁδηγοῦσα πλέον τό ἁµάξι τοῦ πατέρα µου, ἄρχισα νά τήν ἐξυπηρετῶ σέ διάφορες µετακινήσεις πού χρειαζόταν. Αὐτό συνεχίστηκε µέχρι τά 24 µου ὅπου ἔφυγα γιά φαντάρος καί µετά νυµφεύτηκα. Βέβαια δέ σταµάτησα νά τήν ἐξυπηρετῶ καί µετά, ἀλλά ὄχι τόσο συχνά. Εἶχε βρεῖ καί ἄλλους ὁδηγούς µετά ἀπό ἐµένα. Πάντοτε χρησιµοποιοῦσε µόνο ἄνδρες ὁδηγούς, µία ἀπορία τήν ὁποία δέν ἔλυσα ποτέ. Οἱ περισσότεροι ἦταν νέοι καί ἀπό προβληµατικές οἰκογένειες. Ἡ Σωτηρία ὅµως δέν ἔκανε διακρίσεις.

Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ – Νεοέλληνες Νεοπλατωνικοί –

Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ

– Νεοέλληνες Νεοπλατωνικοί –

 

Κατά τό χειµώνα τοῦ 1438 ὁ Γεώργιος Γεµιστός, πού ἄλλαξε τό βυζαντινό παρωνύµιό του «ἐπί τό ἀττικώτερον» σέ Πλήθων, γιά νά θυµίζει ἐκεῖνο τοῦ Πλάτωνος, µετέβη στήν Ἰταλία γιά νά µετάσχει στίς συζητήσεις τῆς διαβόητης συνόδου τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, πού µετά ἀπό περιπέτειες κατέληξε στήν ἀπόφαση περί τῆς ἄρσης τοῦ σχίσµατος µεταξύ Ὀρθοδόξων καί Ρωµαιοκαθολικῶν, ἄν καί τελικῶς ἔµεινε ἀνεφάρµοστη λόγῳ τῆς σφοδρῆς ἀντίδρασης τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων µέ πρωτοστάτη τόν Ἅγιο Μάρκο τόν Εὐγενικό. Κατά τή διάρκεια τῶν συζητήσεων στό πλαίσιο τῆς συνόδου αὐτῆς ὁ Πλήθων ἐπιστράτευσε τήν ὀξύνοια καί τίς θεολογικές καί φιλοσοφικές του γνώσεις γιά νά ὑπερασπισθεῖ τά Ὀρθόδοξα δόγµατα ὡς ὀρθά καί γιά νά ἀντικρούσει τίς ἐσφαλµένες θέσεις τῶν Ρωµαιοκαθολικῶν, ἰδίως ὡς πρός τά ζητήµατα τῆς ἐκπόρευσης τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος καί τοῦ παπικοῦ πρωτείου. Μάλιστα, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱστορικός τῆς συνόδου Σίλβεστρος Συρόπουλος, ὁ Πλήθων ἦταν ἀνάµεσα στούς λίγους πού δέν ὑπέγραψαν τό τελικό κείµενο τῆς συνόδου, ἐνῷ µετά τό τέλος αὐτῆς δέν ἐπέστρεψε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐπρόκειτο νά τελεσθεῖ ἡ οὐνιτική Θεία Λειτουργία, ἀλλά µετέβη στόν Μυστρά, ὅπου ὅταν ἀπεβίωσε κηδεύθηκε µέ χριστιανικές τιµές.

Κατά τή διετία τῆς παραµονῆς του στήν Ἰταλία, ὅµως, καί παράλληλα µέ τή συµµετοχή του στίς ἐργασίες τῆς συνόδου, ὅπου, καθώς προαναφέρθηκε, προασπιζόταν µέ σταθερότητα τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ὁ νεοπλατωνικός ὡς πρός τό ἐνδόµυχο «πιστεύω» του Γεώργιος Γεµιστός ἀνέπτυξε σύντονη ἰδιωτική δραστηριότητα, ἐρχόµενος σέ ἐπαφή µέ µικρό κύκλο λογίων καί ἀρχόντων τῆς περιοχῆς, προκειµένου νά διαδώσει στήν Ἰταλία καί στή Δύση γενικώτερα τά ἔργα τοῦ Πλάτωνος. Μάλιστα, ἦταν ἐκεῖνος πού ἐνέπνευσε καί παρότρυνε τόν τραπεζίτη καί πρῶτο µεταξύ τῶν πολιτῶν τῆς Φλωρεντίας Cosimo de Medici νά ἱδρύσει ἐκεῖ Πλατωνική Ἀκαδηµία, µέ πρωτεργάτη τόν περιβόητο λόγιο καί φιλόλογο Marcilio Ficino πού παρέλαβε ἀπό τόν Γεµιστό τά πλατωνικά χειρόγραφα καί ἀνέλαβε νά τά µεταφράσει καί νά τά ἐκδώσει στήν Ἰταλία, προβαίνοντας ἔτσι στήν, τρόπο τινά, ἱδρυτική πράξη τῆς Ἀναγέννησης καί σηµατοδοτώντας τήν ἀλλαγή τῆς δυτικῆς κοσµοθεωρίας ἀπό Χριστιανική σέ Νεοπλατωνική.